Unang bumungad sa akin ay pula. Mabibigat ang talukap ng aking mata na pinakatitigan ang hindi pamilyar na kisame. My body feels heavy and unwell... napakabigat at nakakangalay. Gusto kong umunat ng katawan kaya sinubukan kong gumalaw ngunit nalito ako dahil kanina pa pala nakataas ang dalawa kong braso.
Ginapangan ako ng takot nung hindi makagalaw sa pagkakahiga. Tinangka kong bumalikwas ngunit langitngit ng kama at tunog ng gumagasgas na lubid lang ang aking narinig.
H-huh? Nasaan ako? Bakit nakatali ang kamay at paa ko? Nakabanat paitaas ang dalawa kong braso at may lubid na kumokonekta dito sa headboard. Yung mga binti ko din ay medyo nakabukaka, parehong may tali sa mga sakong. I'm still wearing my school uniform but my shoes are missing. Nakatihaya ako kaya hindi ko masyadong malibot ng tingin ang paligid, I can only see the wooden ceiling and the redness of surroundings.
I worked in Ciara's nightclub for many years. Sanay na ako sa mga nakakabulag na neon lights. But this shade of red makes my eyes stings, mapusyaw at napaka bagsik. What am I doing in this red room?
"Krius! Stop this joke and fucking release me!" I screamed, throwing myself on the bed. Masakit man ay tiniis kong hilahin ang pulso sa makating lubid. Sobrang hapdi at sikip ng pagkakatali, it's so damn uncomfortable, and sumasakit nadin ang katawan ko dahil sa sobrang ngalay.
Sa wakas ay nagpakita nadin ang may pakana. Bumukas ang pintuan at iniluwa nito ang isang lalakeng maputi. Krius's white skin contradicts the protruding crimson light. Maamo padin na parang kuneho ang mukha niya sa likod ng itim na salamin. I watch him peeled off his coat and put it on the couch. School blouse at maroon necktie nalang ang natira sa kanyang pang itaas katulad ng suot ko ngayon. I gritted my teeth and keeps staring at him knowing how unfair it is for Krius to have been blessed with gentle features, only for him to use it so he can hide the defect in his persona.
I don't think this is a joke anymore because it's not even funny. Krius is more twisted than I thought... Ang tanga ko para ignorahin ang mga senyales noon.
Kidnapping me and now tying me to bed. Natatakot ako sa mga posibleng mangyari.
"Krius, pakawalan mo ako." Mariin kong sambit nang umupo siya sa aking tabi. Sumandal siya sa headboard ng kama at hinaplos ang aking maikling buhok, nag iisang asul sa pulang silid.
"You're so pretty, Vallen. Won't you say sorry to me? I still haven't forgive you." Krius came closer, dinantay niya ang ulo sa aking dibdib, tapat kung saan tumitibok ang puso ko. My body quiver when I felt his hand slowly lifting my skirt and fondling my inner thigh.
"Krius, wala ako sa mood ngayon. Stop this already. You're bypassing the rules we agreed upon! I'm ending our deal!" tukoy ko sa pagiging fuck buddies namin. If he's going to act like this, then I'm putting a stop and boundaries.
"Aha...ahahaha.." Krius muffled some soft laughs as if what I've said was the funniest joke he ever heard. My eyebrows furrowed when his laugh became louder. Dinantay niya nadin sa akin ang binti na para bang isa akong unan tsaka tumawa na parang nakikiliti.
"That was funny Vallen! I knew you're going to say this. That's why I brought you here!" saad niya sa kalagitnaan ng tawa. Even his laugh sounds like a heavenly melody, na kapag may nakarinig, aakalaing may tumatawa na anghel. However, it didn't bring me any satisfaction or joy, it just made me feel worse...and humiliated.
Hindi ako naging komportable sa init ng katawan naming nagsasama lalo na nung idinikit ni Krius ang malambot na labi sa aking tenga. Those lips I once enjoyed savouring whispered some abysmal words that makes me shudder.
