"So you're saying...that you'll be overseas for 2 weeks?" I asked, naniniguro. Kapwa kami nakahiga ngayon ni Krius sa kama. Nakaunan ang ulo ko sa kanyang braso at siya naman ay nakatagilid na paghiga. Ang tigas ng bicep niya at gusto ko sanang sa unan muna matapos niyang pagurin ang katawan ko, pero ayos lang din naman na ganito, his body heat and closeness is not bad at all.
"Yes... I'm sorry. Due to some issues, I'll have to temporarily placed the absence of my father." Krius's rough hands are creating a circular motion on my stomach. Pagod akong pumikit at dinama ang kanyang masahe.
Hindi naman problema ang pagliban niya ng dalawang linggo para sakin, although mataas ang sex drive ko, kaya ko naman itong tiisin nang pagsasarili lang. Wala naman kasi akong choice, I can't have sex with anyone besides him, isa yun sa mga rule na aming napagkasunduan at may iisang salita din naman ako.
"Okay lang, Krius. Wala kang dapat ika-sorry. There's nothing wrong prioritising your family's company first. Nandito lang naman ako." sambit ko. Ngayon ay naiintindihan ko na ang paglisan niya kanina nang pagka aga-aga. Talagang busy siya. I tried to imagine myself in Krius's shoes and it's making me tired already. Imagine, handling a big responsibility such as managing a company, parang mababaliw ako. Pag-aaral palang nga ay ayoko na eh. Nakakabilib din itong si Krius, hindi naman magkalayo ang agwat ng edad namin pero kumpara sakin, ang taas na agad ng naabot niya. He has a stable future too, tipong hindi na maliligaw dahil nakatakda na kung ano ang gagawin niya.
Samantalang ako, hindi ko alam ang gagawin sa future ko.
"It's unfair. Ayokong malayo sayo kahit isang araw pero sayo okay lang kahit 2 weeks? Hindi mo ba ako mamimiss?" pagmamaktol nito, nakanguso nanaman siya.
"Duh? Malamang mamimiss ko tite mo. Pero wala namang choice diba? Mag SexOnChat nalang tayo." biro ko. Mas lalong lumalim ang pagkakasimangot nito.
"Who am I even to you without my dick.." mahina niyang bulong. Inalis nito ang brasong inuunan ko bago tumalikod pahiga.
Hala, nagtampo..
Kinalabit ko ang malapad at matipuno nitong likod pero hindi niya ako pinansin. Tinawag ko din ang pangalan niya, "Krius..." Wala padin.
I moved closer and hugged him from behind, "Sorry na, joke lang." panlalambing ko.
Hindi naman nagtagal dahil agad din siyang humarap para ikulong ako sa bisig at yakapin pabalik. Uto-uto talaga..
"It better be. But what you suggested isn't bad, Vallen. G-gusto ko mag SOC." kuryos nitong saad na aking kinatawa. We stayed that way and I teased him a little, a bit lang dahil baka mamaya mapikon at mauwi nanaman sa anuhan. Lamog na nga yung katawan ko eh, baka mapa wheelchair ako kinaumagahan niyan.
Ilang sandali nang mapagpasyahan ko siyang tanungin.
"Krius, masaya ka din?" tanong ko, halata ang pagkalito niya kaya dinadagan ko nalang para mas lalo maging espesipiko. "Ang ibig kong sabihin, kung masaya ka din ba sa ginagawa mo? Hindi basta basta ang pag manage ng business at nineteen ka palang. Do you not feel overwhelmed?" That's a stupid thing to asked, of course he must be. Sinong pachill chill lang kapag mataas sayo ang expectations ng parents mo? Kapag iisang pagkakamali ay malaki ang maaapektuhan? Malay ko din, baka mamaya ay may mga gusto palang gawin si Krius na hindi mapursue dahil kailangan niyang pagtuonan pansin ang kanilang business.
"Hindi ako masaya, hindi rin ako malungkot. It's neutral, Vallen. Sometimes you don't have to depend on what you're feeling to do something. Hindi ko din naman ginagawa 'to para sa iba. I do this for myself because I know that life is less complicated if you have money. I work for the company because there is something I could actually earn from doing so." sagot sa akin ni Krius, gumapang ang kanyang kamay sa aking dibdib, tumapat ito kung saan eksaktong tumitibok ang aking puso. He tapped his finger on my chest, synchronizing it with my heartbeat.
