အပိုင်း (၂၄)zawgyi

59 2 0
                                    

အပိုင္း(၂၄)

ေဖေဖလဲလမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ေသးေပမယ့္ေတာ္ေတာ္ေလးသက္သာေနၿပီမို႔ တီေလးနဲ႕ျပန္လာၾကသည္။ဆိုင္ကိုပစ္ထားတာလတစ္ဝက္ေလာက္ရွိေနတာလဲပါေလသည္။

ေနျပည္ေတာ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီးသိပ္မၾကာေသးကားအေရွ႕ဖုန္းမွမီးခိုးေတြထြက္လာတာေၾကာင့္လမ္းေဘးခနရပ္ကာ ကားဆရာကခနဆင္းၾကည့္ေနသည္။ မႏၱေလး ကိုေရာက္ဖို႔၃နာရီ ၄နာရီေလာက္ေမာင္းရဦးမွာဆိုေတာ့မိုးမခ်ဳပ္ခင္ေရာက္ခ်င္ပါသည္။

အိမ္ကထြက္လာေတာ့နဲနဲေနာက္က်တာမို႔ အခုညေန၄နာရီရွိေနေလၿပီ။ကားဆရာကလဲ
သိပ္ျပင္တတ္ပုံမရ။ေမာင့္ကိုဖုန္းေခၚေတာ့လဲမကိုင္နဲ႕စိတ္ကညစ္လာေလၿပီ။

"သားတီေလးတို႔လာတဲ့ကားတားၿပီးစီးသြားၾကမလား ဒီနာေတြကေနရတာအဆင္မေျပေလာက္ဘူး"

"ဟုတ္တီေလး အဲ့လို ပဲ လုပ္ရမွာေပါ့..."

ကားအလာေစာင့္ေနတာ၁နာရီေလာက္ရွိေနၿပီအဆင္မေျပေသး။

စိတ္မဆိုးနဲ႕ေနာ္ခြင့္လႊတ္ပါကြယ္.
    ကိုယ္ ရိုင္း ေန ရင္...ကိုယ့္ စိတ္ကအရင္ ဒီ လို....

ဖုန္းလာသံေၾကာင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေမာင္ျပန္ေခၚတာေၾကာင့္ဝမ္းသာသြားရသည္။ဖုန္း
ringtoneသံကယိမ္းစိတ္ဆိုးေနတုန္းကေမာင္ဂစ္တာတီးဆိုျပခဲ့လို႔သေဘာက်စြာထားထားျခင္းပင္။

"ဟယ္လို ေမာင္"

"..."

"အင္း..ယိမ္းတို႔ေနျပည္ေတာ္အေက်ာ္ေလာက္မွာကားပ်က္သြားလို႔အဲ့တာေမာင့္ကိုဖုန္းလွမ္းဆက္တာ"

"..."

"အင္းအဲ့တာဆိုေစာင့္ေနမယ္ေလေျဖးေျဖးေမာင္းခဲ့ေနာ္"

ဖုန္းခ်ၿပီးတီေလးကိုေမာင္လာေခၚမယ္လို႔သြားေျပာလိုက္သည္။ ကားျပင္မယ့္သူပါတစ္ခါထဲေခၚလာခဲ့မယ္ဆိုတာေၾကာင့္ကားအတြက္ပါစိတ္မပူရေတာ့ေခ်။

၇နာရီကျော်လာပြီမို့ ေမွာင္လာတာေၾကာင့္
ကားထဲဝင္ထိုင္ေနရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကကာ
ကားဆီအသြားထိုအနီးနားမွလူျဖစ္ပုံရသည့္
လူ႕၃ေယာက္အနားကပ္လာတာေၾကာင့္တီေလးကိုကားထဲဝင္ထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။

DateWhere stories live. Discover now