Önüme bir kadeh koydu, içine şarap doldurdu ve ince uzun parmaklarıyla masa da bana doğru ittirdi. Kimse dokunmadı, sadece gözlerimiz değdi kadehe ama o kadeh devrildi, kucağıma düştü ve içinde ki şarap bedenime yayıldı. Bu şarap benim kanımdı, şara...
Merhaba Piyonlarım, ne kadar da özleştik değil mi? Artık kavuşma vakti. Sizlere bomba gibi bir bölüm bıraktım, umarım beğenir ve bol yorumlar yaparsınız çünkü bol yorumlarınızı görmeyi çok özledim.
Artık yazma anlamında kendime koyduğum tüm sınırları kaldırdım, hiç bir konuyu ele alırken kendimi kısıtlamayacağım o yüzden artık okuyacağınız şeylerin hiç bir cümlesine güvenmeyin :))
Ben de Yeval'de zıvanadan çıktık, Allah hepinize sabır versin.
İyi okumalar, sizi düşündüğünüzden çok sevdiğimi her zaman söyledim her zaman söyleyeceğim.
Instagram: Byzloey
Yarinlarzifirikaranlik
26. Bölüm | Kıyamet Vakti
You're Mine, Oscar and the wolf
If They Only Knew, Black Atlass
For The Thrill, Mawr
Castle, Halsey
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Barkın Karaduman
(Yeval'in gidişinden 2 gün sonra)
Yeval Larden ateşin yakamadığı tek beden, zihninin toprağa gömemediği tek cesetti.
Yer yüzünün bana sunduğu tek cennet ve aynı anda bana özel hazırladığı tek cehennemdi. Beni yakan tek ateş, beni mezara diri diri gömecek tek bedendi.
Onu zihnimin mezarlığında saklıyordum ama o çürümüyor aksine güzelliğini koruyor beni mahvediyordu.
Ondan her uzaklaştığım adımda kanım bedenimden çekiliyordu, nefesim bana dünyayı dar ediyor gözlerim git gide kararıyordu. Bedenimi saran sıcaklığa alıştığımdan artık onu hissedemiyordum bile.
