YARINLAR ZİFİRİ KARANLIK

41. Bölüm | Koptu Kıyamet

Merhabalar piyonlarım, göz bebeklerim
Şaka maka derken 2. Serinin de sonuna geldik, son zamanlarda bölümlerdeki yorumlarınızı oldukça pasif görüyorum. Rica ediyorum 2. Seri finaline özel bol bol yorum yapalım bu bölüm 🥺
3. Seri ne zaman başlayacak derseniz ortalama bir ay sonra başlayacak ama üzülmeyin çünkü 3. Seriden kesitlerle dolu bir bölüm daha yayınlayacağım bir hafta on gün sonra.
Ve bana güvenin 3. Seri her duyguyu zirvede yaşayacağımız ve sizi bağımlı edecek bir seri olacak çünkü tüm odağımı ve iyi sahneleri sona sakladım. Bu süreçte elimden geldiğince kalemimi de geliştirip size hayalinizden güzel bölümler vermek istiyorum.
Şimdi gelelim uzun zamandır beklediğiniz sahnelere, bu kadar oyalanma yeter koşun okuyun artık bol yorumlar ve beğenilerinizi göreyim.

Sizi sandığınızdan çok seven yazarınız ♟️
Bu süreçte Derin Sular ve Sonun Başlangıcı kitaplarıma odaklanacağım eğer kalemimi sevdiyseniz bir göz atın derim 🎀

41. Bölüm | Koptu Kıyamet

New Kings, Sleeping Wolf

Her cephede tek savaşmak, her cepheyi korumaya çalışmak en büyük yanılgımdı. Bırak yıksınlar seni, özün kalsın sadece ayakta. Parçalasınlar bedenini yüzsünler derini, sen ayakta tut kalbini.

Yoksa seni ayağa kaldıran kimse olmaz.

Şimdi, Kum saatini çevirelim ve kaldığımız yerden devam edelim.

Çünkü artık ayaktayım.

''Yeval...'' sert bir yutkunuş kulaklarımda.

Derin bir inleyiş zihnimde. Ölüm ise burnumun dibinde.

Kafamı dikleştirdim, göz yaşlarım gururum ve öfkemin aksine daha da aşağı aktı. Dişlerimi sıktım ama parçalamadım. Parçalayacağım şey ben ve bana ait olan değildi. Bana zarar verendi.

Arkamdaki beden geriye doğru yalpalarken yüzünü ekşitti. Ben onun aksine bir dağ kadar diktim. Omuzumun üzerinden göz ucuyla onu görebiliyordum.

Hazan ayağa kalkmış onu tutuyordu, her zamanki gibi herkes ben hariç herkese teselli veriyor yanında oluyordu.

Barkın ise herkesin aksine telefonu kanepeye fırlatmış bana doğru geliyordu. Geriye doğru attığım adımda sırtım duvara yaslandı. Elimi kaldırdım. Hiçbir şey konuşmadım.

Herkesin dikkati mıknatıs gibi üzerime çekildi.

Abim ise dengesini tamamen kaybetti ve yenilgiyi kabullenerek elini duvara yasladı. Olan ve biten her şeye arkamı dönerek kapıya doğru adımladım ve havayı içime çekerek kapıyı arkamdan kapattım.

Kapattığım kapıyla birlikte gördüğüm görüntü daha da nefes kesti. Aldığım nefes sanki bunun avansıydı.

Kaşlarım çatıldı. Vuslat bir elini belime doğru atıp silahını çıkarttı.

Evin etrafı oldukça kalabalık araçlarla sarılmıştı ve her bir silah buraya dönmüştü. Arkamdaki kapı açıldığında karamel kokusu etrafımda koruyucu bir kalkan gibi dolandı. Vuslat onun gelişiyle elini çekti.

Barkın Vuslat'a döndüğünde bedeni önüme geçmişti ve beni arkasında bırakarak tüm hedefi üzerine çekti. ''Durum ne?''

''Evin her bir yokuşuna kadar adamlar var, her bir silah buraya dönük.'' Ezher kapının olduğu hizadan buraya doğru ağır ve gözü etrafta kartal gibi dolanarak adımladı. ''Haberlerde çıkan haber yüzünden bunu yaptılar değil mi?'' Barkın Vuslat'ın sorusuna karşılık göz ucuyla bana baktı. ''korktular.''