ÖĞRETMENİM

Bölüm 33

Gözlerimi açtığımda yine o yataktaydım. Ne zaman beni buraya yatırmışlardı ki? En son gözlerim kararmış, kapının arkasında yere çömelmiştim. Sonrası da zaten meçhule giden yolda, limandan uzaklaşan gemi gibi...

Yoksa Serdar doktorla konuştuklarını duyduğumu anlamışmıydı? İnşallah düşündüğüm gibi değildir.Bunu bildiğimi gizleyecektim çünkü o öyle istiyordu ve öyle de olmalıydı. Serdar'ın asla üzülmesini istemiyordum.

Kendi başıma bu düşüncelerle boğuşurken kapının açılmasıyla kendi içimde didişmeye ara verdim. Gelen Serdar'dı.

"Hasret'im nasılsın? Kapının arkasında seni baygın halde bulduk.Galiba bir yere gitmeye çalışırken bayılmışsın."

Demek benim onları dinlediğimi anlamamışlar.O zaman hasta olduğumu bilmiyormuş gibi yapacağım.Böylece kimsenin benim yanımda kendisini çaresiz hissetmesine gerek kalmayacaktı.

"Evet,lavobaya gidecektim bir anda başım döndü düştüm. Ama şimdi iyiyim."

"Ohh çok şükür."

"Serdar ben normal odaya ne zaman geçeceğim.Annemi, babamı ve İclal'i çok özledim.Onları da görmeye çok ihtiyacım var."

"Seni de anlıyorum birtanem. Doktor şimdi gelecek ufak tefek birkaç tetkik yapacaklar. Sonrada normal odaya geçebileceksin." demesiyle dikkatle gözlerine bakarak:

"Peki her şey yolunda mı Serdar?" dedim. Böyle bir soruyu sormam onu aşırı derecede tedirgin etmişti. Bir anda afalladı ve gözlerini benden kaçırdı sonra da cümlelerini zorla toparlamaya çalışarak:

"Na..Nasıl yani? Neden sordun ki bunu Hasret? Yoksa birisi bir şey mi dedi?"

"Yok hayır sadece merak ettim. Ters bir durumun olmadığından emin olmak istedim."

Elimi tutup gözlerime bakarak:

"İyisin birtanem ve daha da iyi olacaksın hadi sen şimdi biraz dinlen. Zaten doktorlarda tetkikler için birazdan gelirler."

"Tamam."dedikten sonra tam uyumak için gözlerimi kapatacakken içeri iki doktor ve iki hemşire girdi.

Doktor bana dönerek: "Hasret Hanım size ufak tahliller yapacağız ve kan alacağız sonuçlara göre de normal odaya alacağız. Şimdi kendinizi nasıl hissediyorsunuz?"

"Nasıl görünüyorum?"

"Gayet iyi görünüyorsunuz."

"Aynen iyiyim hemde çok iyiyim."

"Ne güzel. Sizi normal odaya aldıktan sonrada piskolojik tedavi sürecini başlatacağız tabi siz kendinizi buna hazır hissederseniz."

"Zamanı gelince konuşuruz bunları." dememle birkaç tetkik yapıp odadan çıktılar.Yarımsaat içinde sonuçlar hazır olurmuş. Ailemi ve canım dostumu görmeme sadece yarımsaat kalmıştı. Çok heyecanlıydım. Komada yattığım için neredeyse bir aydan fazla bir zamandır onları görmüyordum. Annemleri görünce bana diyeceklerini çok merak ediyordum. Serdar konusunda acaba nasıl bir duruş sergileyeceklerdi ve gizlice İzmir'e gelmemde duyacaklarım karşısında ayrı bir merak konusuydu. Offf hayatım şuanda paramparça...

Okul hayatım mahvolmuş durumda. Derslerden bir haber vaziyetteyim. Şimdi başıma birde bu hastalık çıktı. Kafayı yememek için kendimi zor tutuyorum.

Serdar beni böyle düşünceli şekilde görünce ortamdaki sessizliği bozarak:

"Hasret bir şeyin yok demi? Bir tuhafsın.Ne düşünüyorsun bu kadar çok?"

"Yok canım neyim olacak. Bundan sonra nasıl bir hayatın beni beklediğini düşünüyordum. Durumlar malum ortada."

"Kafana takma böyle şeyleri her şey hallolacak. Birlikte herşeyin üstesinden geleceğiz. Sen sadece bana güven ve gerisini bana bırak."