Yeterrr...Yeter! Ne bunlar? Bunlar nee? Allah'ım sınıyor musun beni? Dayanamıyorum ki ama ben... Kalbimi sök al Allah'ım. Sök al ya da durdur atmasın bir daha.
Canımm... Canım çok yanıyor. Tahammülüm yok bu olanlara.
O gitti ya... Aylardır elimde tutmaya çalıştığım adam biranlık baygınlığımdan faydalanıp gitti. Hepsi kâbus gibi.
Bağırıyordum etrafımdakilere aldırmazcasına, kin, nefret kusarcasına haykırıyordum.
"Serdar! Neden Serdar? Hani hani hep yanımda olacaktın? Bu giden sen.... Sen olamazsın! Bana bunu yapamazsın. Evlendin mi yani şimdi sen? Yalan! Hayır hayır! Yalan yaaaa... Deliricem. Kafayı yiycem." diyerek bağır çağır ağlamaya başladım.
İclal sarıldı bana sıkıca.
"Yapma Hasret hastasın zaten. Yapma kardeşim. Yalvarırım ağlama. Sakin ol. Gel oturalım şuraya."
"Bırak beni! Bırak! Ben ona gideceğim." diyip koşmaya başladıktan sonra Arda hızlıca gelip önümü kesti.
"Nereye gidiyorsun? Adam yok! Gitti başkasıyla başka bir şehire. Başka bir hayat yaşamaya gitti. Anlasana! Sok artık bunu o kafana."
"Kes ya kesss..."
"Seni isteyen burada. Gözünün önünde! Gör artık beni Hasret. Bende dayanamıyorum. Bende senin gibi kahroluyorum, ölsem daha iyi diyorum. Umursuyormusun ki beni? Yok... Bir nebze bile umrunda değilim ki! İşte sende onun için böylesin. Gör artık. Kör olma. Yeter!"
Ellerimle Arda'nın göğsüne vura vura
"Çekil önümden çekil! Seninkiyle benimki aynı şey değil. Çık! Gideceğim engel olamayacaksın." dediğim sırada kendimi Arda'nın kollarında buldum. Etraf kararıyordu yine...
Arda: "İclal sen çabuk hastaneye koş sedye getirsinler."
İclal: "Tamam hemen gidiyorum." diyip hızlıca hastaneye doğru koşmaya başladı.
O sırada Arda geçen taksiyi durdurup kucağında Hasret'le bindi ve gitti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖĞRETMENİM
Teen Fiction"İmkansız bir aşkta, imkan yaratmak için bu kadar acı çektiniz mi siz de ?"
