Gözlerin bir kilit vurdu gönlüme
Senden başkasını hiç sevemem
Bu dizeler bana tanıdık geliyordu, Ahmet Selçuk İlkan'ın Vazgeçemedim şiiriydi. Tamda benim hissettiklerimi söylüyordu.. Serdar'ın gözlerine bakıp bu şiiri, okuyup ardından sarılıp seni çok seviyorum, beni sensiz, çaresiz bırakma diyip dudaklarından öpmek vardı. Gelecek inanıyorum o günde gelecek, itiraf edeceğim gün hepsi olacak... İclal bu sessizliği bozdu "Geldik hocam ev burası." Serdar da tepki yoktu, halâ devam ediyordu arabayı sürmeye. İclal daha yüksek bir ses tonuyla "Hocam geldik, nereye?" dedi. O aynadan gözlerime bakarken dalmıştı, ne oluyordu Serdar'a. Ben halâ şaşkınlık içindeydim. Acaba oda beni....
"Aaa dalmışım İclal, pardon" dedi. Geriye doğru getirdi arabayı durdurdu. "Her şey için teşekkür ederim. Biz gideriz , gelmenize gerek yok, iyi günler" dedim. Onun iyi günler demesine bile fırsat bırakmadan İclal'i çekiştirerek eve doğru yürümeye başladım. İclal "Adamla konuşmak, onu görmek için her zaman can atarsın bugün yanındaydı kaçıp durdun. İyi günler demesine bile fırsat vermedin . Neyin var anlamıyorum seni. Arabada da sana baktı durdu, gözlerini kaçırdın hemen."
İclal de farketmişti Serdar'ın bana imalı bir şekilde baktığını, oda beni seviyormuydu? Olabilirmiydi bu ? Tam vazgeçecekken umut fısıldadı, bir kez daha dene diye...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖĞRETMENİM
Teen Fiction"İmkansız bir aşkta, imkan yaratmak için bu kadar acı çektiniz mi siz de ?"
