Unpredictable Smile (CTR series #2)

chapter 8

Autumn's pov

Weeks had passed pagkatapos kong makausap si Janio. Nagiging maayos na rin ang pagka-kaibigan namin ni Maddi.

Hindi na namin pinaguusapan ang tungkol sa nangyari sa amin ni Janio.

"Love..."

"Leave." Utos ko nang bigla akong higitin ni Janio habang naggo-grocery ako dito sa mall.

Ubos na kasi ang stock ni Maddi sa condo niya. Ako na ang nag-grocery without telling her. Umalis siya ngayon para makipagkita sa mommy niya.

"I don't want to see you, Janio. Please." Pakiusap ko dito.

"Bumalik ka na Love, please. Miss na miss na kita."

He was about to touch me pero umiwas ako. Ayoko. Hindi ko pa nakakalimutan ang nangyari.

"Just give me a chance, babawi ako, please. I promise you, Love." Pagmamakaawa niya lalo.

I sighed. "I will come back. Hindi lang sa ngayon. Give me some space first, please." Walang emosyon kong sabi.

"I hope you let me fix this, Love. Let me court you again."

Umiling ako.

"I.need.some.space." Dahan-dahan kong sabi. "Anong mahirap intindihin don Janio?" Naiinis kong sabi.

Yumuko siya. I took it as a chance to leave him there.

This past few weeks also I learn how to drive a car. Imbes na abalahin ko si Maddi ay nag-enroll ako sa driving lesson. It took me just 3 days to learn dahil automatic naman ang inaral ko.

Maddi's car is automatic, at nagbabalak din ako bumili ng sarili kong sasakyan which is also an automatic.

Maddi used her motor earlier kaya ang sasakyan niya ang ginamit ko. She let me naman. Akala niya ay pupunta lang ako kay Kiella, pero maggo-grocery lang talaga ako.

After paying sa cashier, nagpatulong ako para buhatin ang dalawang malaking karton papunta sa sasakyan ko.

Million pa ang laman ng bank account ko kaya hindi ako nagdalawang-isip bumili nang marami kanina.

Magsisimula na rin kasi ang trabaho ko tomorrow night. Si Maddi ay bukas nang maaga.

Nagpasalamat ako sa tumulong sa‘kin bago pumasok sa driver seat.

I checked my phone first. Ina-update ako ni Maddi about her lunch date with her mom. She even send a picture of them both. Hineart ko iyon since sa iMessage naman kami naguusap.

Simula noong naging malinaw sa‘kin na kaibigan lang ang tingin niya sa‘kin, pinigilan ko ang sarili ko. Beside, kasal pa ako.

Pinaandar ko na ang sasakyan at nagsimulang mag-maneho. Traffic pa kaya medyo natagalan pa ako.

Nang makarating ako ay namroblema nanaman ako kung paano ko ia-akyat ‘to. But in the end, I asked a help again sa isa sa mga condo staff.

Nagpasalamat ako nang maipasok niya iyon sa kusina.

I changed my clothes and tied my hair. I started filling her kitchen with the foods I buy.

Inuna ko ilagay sa kitchen cabinet niya sa itaas ang mga de-lata. Napuno iyon nung isang bakanteng cabinet niya ng mga de-lata.

Ang sinunod ko ay ang mga snacks sa tabi ng inuna kong cabinet.

Sunod-sunod lang ang ginawa ko hanggang sa matapos ko. Hindi pa nag-kasya lahat sa kusina niya kaya naghanap ako ng pwedeng lalagyan, luckily may tinatago siyang organizers.