အပိုင်း (၆) အဲလိုနေရာမျိုး
ရွှီရှောင်ကျောင်းသည် သူမ၏လည်ချောင်းကို ဖျစ်ထားလိုက်ပြီး လည်ချောင်းရှင်းလိုက်လေသည် သူမသည် သမဝါယမသို့ သွားပြီး သောက်စရာတစ်ခုခု ရှိမလားဟု သွားကြည့်မည်စဥ်းစားလိုက်စဥ် သူမထံသို့ ရေတစ်ဘူးလှမ်းပေးလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
အသီးအရွယ် ကော်ဖီဘူးလေးတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ရှည်လျားပြီး ရေအပြည့်ပါလေသည်။ ဘူးထဲတွင် အစိမ်းရောင်အရွက်နှင့် သစ်ဥသစ်ဖုအနည်းငယ်က ပေါလောပေါ်နေလေသည်။
“ငါ ဒီကိုမလာခင်တုန်းက အသစ်ထည့်ထားတာ၊ ငါ မသောက်ရသေးဘူး၊ အထဲမှာ ဂန္ဓာမာပန်းလည်း ပါတယ်၊ နည်းနည်းတော့ ခါးမယ်၊ သောက်ချင်လား”
ရွှီရှောင်ကျောင်းသည် သူ့ကို မော့ကြည့်လိုက်၏။ သူမ၏မျက်လုံးများက ကွေးသွားပြီး
“ဒါဆို ငါ့အတွက် အဖုံးဖွင့်ပေးလေ၊ ငါ့လက်တွေ အားမရှိတော့ဘူး”
နူးညံ့လွန်းလိုက်တာ။
စုန့်ဝေဖျင် သူ့လက်ကို အဖုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး.... အားထည့်စရာမလိုဘဲ ရေဘူးက ပွင့်သွားလေသည်။ သူက အဖုံးကို ကိုင်ထားလိုက်ပြီး ရေကို လှမ်းပေးလိုက်သည်။
အထဲက ရေကို အိမ်က ထွက်မလာခင် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ကြိုချက်ထားတာဖြစ်မည်။ နာရီဝက် ကြာပြီးနောက်တွင်ပင် နွေးနေဆဲ။ ဂန္ဓမာပန်းအရသာက အမှန်ပင် ခါးသက်သက်ဖြစ်နေသည်။ သို့သော် တစ်ငုံလောက် သောက်အပြီးတွင် ချိုမြမြအရသာလေး ဖြစ်လာသည်။ ရေက လည်ချောင်းထဲသို့ စီးဆင်းသွားပြီး ရင်တစ်ခုလုံးကို နွေးသွားစေတော့သည်။
တစ်ငုံနှစ်ငုံလောက် သောက်ချလိုက်ပြီးနောက် ရေငတ်ပြေသွားတော့သည်။ ရွှီရှောင်ကျောင်းသည် စိတ်ကြည်လင်သွားလေသည်။ သူမက ရေဘူးကို ပြန်ပေးလိုက်ပြီး
“စုန့်ဝေဖျင်၊ ကျေးဇူးပဲနော်၊ နင်က သိပ်ကောင်းတာပဲ”
သူမသည် တခြားသူကို ချီးကျူးပြောဆိုရာတွင် ဘယ်တော့မှ မတွန့်တိုချေ။ အပြုသဘောဆောင်သည့် တုံ့ပြန်ချက်က တခြားသူ၏လုပ်ဆောင်ချက်ကို ပိုကောင်းလာအောင် မြှင့်တင်ပေးနိုင်လေသည်။
YOU ARE READING
၇၀ ခုနှစ်က နုနယ်သောဇနီးလေး
Romanceရွှီရှောင်ကျောင်းတစ်ယောက် ပျင်းပျင်း ရှိတာနဲ့ ခေတ်ဟောင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်နေလိုက်တယ်။ တစ်ရေးလေးအိပ်လိုက်တာ သူမခင်မျာ အဲစာအုပ်ထဲက အမြောက်စာအဖြစ် ကူးပြောင်းသွားရသတဲ့။ မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် ကျောက်ရှောင်ကျောင်းက ကျေးရွာကို ပို့ခံလိုက်ရတဲ့ ကေဒါကလေးတစ...
