အပိုင်း (၄၄) အနမ်းတစ်ခု
ရွှီရှောင်ကျောင်းသည် နားမလည်လိုက်ချေ။
“ဘာကိုလဲ”
လရောင်က အလွန်မှတောက်ပလို့နေသည်။ သူမ၏မျက်လုံများထဲတွင် ကြယ်များ ရှိနေသယောင်။ စုန့်ဝေဖျင်က လက်လှမ်းလိုက်ပြီး သူမ၏မျက်ခုံးများကို သပ်ပေးလိုက်ကာ
“ကိုကိုအလိမ္မာလေးလို့ ပြောပါအုံး”
‘ကိုကိုအလိမ္မာလေး’ဟု သူပြောလိုက်သည့်ပုံစံက တနည်းနည်းဖြင့် ရှင်းပြလို့မတတ်သည့် ခံစားချက်တစ်ခု ဆောင်ထားလေသည်။
ရွှီရှောင်ကျောင်းသည် အမှောင်ထဲတွင် ရှိနေသဖြင့် သူမ ရှက်သွားသည်ကို သူ မမြင်နိုင်ခဲ့ရာ ကျေးဇူးတင်မိတော့သည်။
“စုန့်ဝေဖျင် နင် အဲလို လုပ်လို့မရဘူးလေ”
စုန့်ဝေဖျင်က သူမရှက်သွားသည်ကို ခံစားမိသယောင်
“အင်း”
ရွှီရှောင်ကျောင်းက ကျန်းသယ်ရှန်းအကြောင်းမေးချင်သော်လည်း လရောင်က အလွန်လှပနေသဖြင့် အပြင်လူအကြောင်း ပြောသည်က အချိန်အလကားဖြုန်းရာကျမည်ဟု ခံစားလိုက်မိလေသည်။
ထိုအခိုက်တွင် ရွှီရှောင်ကျောင်းသည် စုန့်ဝေဖျင်က ကျန်းသယ်ရှန်းအကြောင်းကို သူမအား မပြောပြခဲ့သည့် အကြောင်းအရင်းကို ရုတ်တရက် နားလည်သွားတော့သည်။ ငါလေးရဲ့ လက်ရှိခံစားနဲ့ အတူတူပဲနေမှာ။ အဲဒီအချိန်တုန်းကလည်း စုန့်ဝေဖျင်က နောက်ပိုင်း မပတ်သက်ရတော့မဲ့ လူတွေကြောင့် ငါလေးက စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စရာမလိုဘူးလို့ စဥ်းစားခဲ့တာပဲ ဖြစ်ရမယ်။
သူမက ရုတ်တရက်ဆိုသလို မမေးချင်တော့ပေ။
နှစ်ယောက်သားက လမ်းပေါ်တွင် ဘေးချင်းယှဥ်လျှောက်လာခဲ့လေသည်။ လရောင်အောက်တွင် တရှပ်ရှပ်ခြေသံများကသာ ကျန်ရစ်ခဲ့တော့သည်။
အပြန်အလှန် နားလည်မှုတစ်ခုက သူတို့နှစ်ယောက်ကို ချိတ်ဆက်ပေးလိုက်သယောင်။
ရွှီရှောင်ကျောင်းသည် သူမနှင့် စုန့်ဝေဖျင်တို့ကြားတွင် တစ်ခုခု ကွာခြားသွားသည်ကို ခံစားမိလိုက်တော့သည်။
YOU ARE READING
၇၀ ခုနှစ်က နုနယ်သောဇနီးလေး
Romanceရွှီရှောင်ကျောင်းတစ်ယောက် ပျင်းပျင်း ရှိတာနဲ့ ခေတ်ဟောင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်နေလိုက်တယ်။ တစ်ရေးလေးအိပ်လိုက်တာ သူမခင်မျာ အဲစာအုပ်ထဲက အမြောက်စာအဖြစ် ကူးပြောင်းသွားရသတဲ့။ မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် ကျောက်ရှောင်ကျောင်းက ကျေးရွာကို ပို့ခံလိုက်ရတဲ့ ကေဒါကလေးတစ...
