အပိုင်း (၄၈) အိပ်ရာအသစ်
“ရှောင်ကျောင်း ငါ နင့်မောင်လေးပြောတာ ကြားလိုက်တယ်၊ နင်တို့မိသားစုက မြို့မှာ အိမ်အသစ်တစ်လုံး ဝယ်လိုက်တယ်ဆို၊ မိသားစုတစ်ခုလုံးက မြို့ပြောင်းကြမှာပေါ့ ဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်၊ ငါလည်း အိမ်က ကောင်လေးဆီက ကြားတယ်၊ ရှောင်ကျောင်း၊ တကယ်ပဲလား”
မည်သို့ဆိုစေ သူတို့သည် မကြာခင် ပြောင်းရွှေ့ကြလိမ့်မည်ဖြစ်ရာ ရွှီရှောင်ကျောင်းက ထိုအကြောင်းကို မည်သူ့ကိုမျှ ဖုံးကွယ်မထားလိုက်ပေ။
“ဟုတ်ပါတယ်၊ ဝယ်လိုက်တာ သိပ်မကြာသေးပါဘူး၊ ကျွန်မတို့တွေ ပစ္စည်းတွေတောင် မသိမ်းရသေးဘူး၊ ကျွန်မတို့တွေ သိမ်းဆည်းပြီးမှပဲ ပြောင်းကြမှာပါ”
သည်စကားလုံးများက ဆီပူအိုးထဲသို့ တိုက်ရိုက်ကျသွားသည့် ရေတစ်စက်လို ဖြစ်သွားတော့သည်။ တကျွပ်ကျွပ်မြည်သံနှင့် အားလုံးက ပေါက်ကွဲသွားတော့သည်။
မြို့မှာ အိမ်တစ်လုံး ဝယ်လိုက်တယ်တဲ့။ ဘုရားရေ။ ဒါက ဘယ်လို သဘောထားပါလိမ့်။
စုန့်ဝေဖျင် စက်ဘီးဝယ်တုန်းက အားလုံးကလည်း အံ့ဩကြတယ်။ ထားပါတော့။ စက်ဘီးက စျေးကြီးပေမဲ့ နောက်ဆုံး ရှားပါးပစ္စည်း မဟုတ်ဘူးလေ။ ရွာက ဌာနစာရေးအိမ်မှာတောင် တစ်စီး ရှိတာပဲ။ ဟိုတုန်းက ဟန်ကွမ်းဟွေကလည်း ကျောက်ယန်ယန်အတွက် ဝယ်ပေးခဲ့သေးတယ်။ အားလုံးက အများကြီးတွေ့ဖူးထားတော့ သူတို့တွေက ဒါကို ထူးဆန်းတယ်လို့မထင်ကြဘူးပေါ့။
စုန့်ဝေဖျင်က ရုပ်မြင်သံကြားစက်တစ်လုံး ဝယ်လိုက်တယ်။ ဒါကလည်း ကိစ္စကြီးပဲ။ သူက နှစ်သစ်ကူးတုန်းကတောင် အားလုံးကို ရုပ်မြင်သံကြားစက် ပြခဲ့သေးတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်ရွာက လူတွေကလည်း ရုပ်မြင်သံကြားစက်ကို လာကြည့်ကြတယ်။ ရုပ်မြင်သံကြားစက်ဆိုတာ မိန်လင်ရွာက ပထမဆုံး တစ်လုံးပဲ။ အားလုံးက ကြည့်ရုံကြည့်ကြပြီး မထိရဲကြဘူး။ အဲဒီအချိန်တုန်းက စုန့်ဝေဖျင်က သူတို့မိန်လင်ရွာက အလားအလာအရှိဆုံးလူလို့ အားလုံးက ခံစားမိခဲ့ကြတာလေ။
YOU ARE READING
၇၀ ခုနှစ်က နုနယ်သောဇနီးလေး
Romanceရွှီရှောင်ကျောင်းတစ်ယောက် ပျင်းပျင်း ရှိတာနဲ့ ခေတ်ဟောင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်နေလိုက်တယ်။ တစ်ရေးလေးအိပ်လိုက်တာ သူမခင်မျာ အဲစာအုပ်ထဲက အမြောက်စာအဖြစ် ကူးပြောင်းသွားရသတဲ့။ မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် ကျောက်ရှောင်ကျောင်းက ကျေးရွာကို ပို့ခံလိုက်ရတဲ့ ကေဒါကလေးတစ...
