၇၀ ခုနှစ်က နုနယ်သောဇနီးလေး

အပိုင်း (၁၃) လုပ်ငန်းသေးသေးလေး

အပိုင်း (၁၃) လုပ်ငန်းသေးသေးလေး

“ဘာကိစ်စလဲ”

စုန့်ဝေဖျင်က သူမစကားနောက်လိုက်ပြီး မေးလိုက်လေသည်။

ရွှီရှောင်ကျောင်းက ခဏလောက်စဥ်းစားလိုက်ပြီး သူ့ကိုမေးလိုက်၏။

“ဒီနေ့ ငါ နင့်ကို လုပ်ဖို့ ပြောတဲ့ စတူးဟင်းကို စားလိုက်သေးလား၊ ဘယ်လိုနေလဲ”

အမှန်အတိုင်းပြောရလျှင် သည်နေ့ ဟင်းပွဲအားလုံးက အလွန်မှ အရသာကောင်းမွန်လှသည်ဟု သူ ခံစားမိသည်။ စုန့်ဝေဖျင်က ချင့်ချိန်စဥ်းစားလိုက်၏။ စတူးဟင်းက အမှန်ပင် ရွှီရှောင်ကန်းပြောသလိုပင်။

“အရသာရှိလိုက်တာ”

ရွှီရှောင်ကျောင်းက သူ့ကို ချီးကျူးလိုက်ပြီး

“စုန့်ဝေဖျင် နင်ကလေ အချက်အပြုတ်မှာ တော်တော်လေးပါရမီပါတာ ငါ သတိထားမိတယ်”

ငါပေးလိုက်တာတွေက ရိုးရှင်းတဲ့နည်းအဆင့်ဆင့်လေးတွေပဲလေ။ ဒါတောင် စုန့်ဝေဖျင်လုပ်ခဲ့တဲ့ ရလဒ်က အရသာရှိနေသေးတယ်။ အနံ့အရသာကအစ မူလလက်ရာအတိုင်းပဲ။ တလောကလုံးက ဟင်းလျာတွေအများကို စားခဲ့ဖူးပြီး တော်တော်များများကိုလည်း စားခဲ့ဖူးတယ်လေ။ သူမက မေးလိုက်၏။

“ဟဲ့ မြို့ငယ်လေးမှာ လူချမ်းသာတွေ အများကြီးရှိတယ်ဆို ဟုတ်လား၊ လမ်းကြားတွေထဲက လုပ်ငန်းတွေကလည်း အရမ်းကောင်းတယ်လေ ဟုတ်တယ်မလား”

စုန့်ဝေဖျင်က ထိုနေရာသို့ အကြိမ်အနည်းငယ် ရောက်ခဲ့ဖူးသဖြင့် သူသည် ကောင်းကောင်းသိလေသည်။ ပြီးခဲ့သည့်အခေါက်က ပိတ်စများ ဝယ်သွားသည့်အစ်မကြီးက ၁၀ယွမ်ကျော် သုံးလိုက်ချိန်တွင် မျက်တောင်တစ်ချက်ပင် မခတ်ချေ။ မြို့ပေါ်ကလူများစွာက အလွန်ချမ်းသာသည်ဟု ဆိုနိုင်လေသည်။

“တော်တော်လေး အဆင်ပြေတယ်”

“ဒါဆို နင်လုပ်တဲ့စတူးဟင်းကို ရောင်းကြမယ်လေ အဆင်ပြေလား”

သူမက မေးစေ့ကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး

“တကယ်တော့ အဲဒီစတူးဟင်းမှာ နောက်ထပ်နာမည်တစ်ခုရှိသေးတယ်၊ ဝက်စတူးလို့ခေါ်တယ်၊ ဒါက ဝက်ဗိုက်သားစတူးထဲ ရှိတာမဟုတ်ဘူး၊ တခြားဟာတွေကိုလည်း စတူးဟင်းလုပ်လို့ရတယ်၊ တလောက ငါ စုံစမ်းထားတာ၊ မြို့က အစိုးရပိုင်စားသောက်ဆိုင်တွေမှာလည်း အသားစတူးဟင်း ရှိတယ်တဲ့၊ တစ်ပွဲကို  အများကြီးမပါတာတော့ ပြောစရာလိုမှာမဟုတ်ဘူး၊ အရသာကလည်း တော်တော့်ကို သာမန်ပဲတဲ့၊ ပြီးတော့ လက်မှတ်လည်း လိုတယ်လို့ ကြားတယ်၊ လူတော်တော်များများက ဝယ်စားဖို့ မတတ်နိုင်ကြဘူး၊ ငါတို့သာ ဒါကို ရောင်းရင် လွယ်လွယ်လေး ဖြေရှင်းနိုင်လောက်တယ်၊ သူ့ကို အသားတုံးလေးတွေဖြစ်အောင် လှီးလိုက်မယ်၊ အသား ၁ကျင်း ကို ၈တုံး လုပ်လို့ရတယ်၊ တစ်ပိုင်းကို ၂လျန်နဲ့ တစ်တုံးကို ၄ဝဖန်းနဲ့ ရောင်းလို့ရတယ်၊ တော်တော်လေး အမြတ်ရမှာ”