အပိုင်း (၃၆) နှိပ်နှယ်ပေးပြီးနောက်
“စုန့် ... စုန့်ဝေဖျင်”
ရွှီရှောင်ကျောင်းသည် သူ့အသံထဲက နာကျင်မှုကို ကြားလိုက်ရပြီး ဘေးတွင် ထိုင်ချလိုက်လေသည်။
“ဟဲ့ နင် အဆင်ပြေရဲ့လား၊ ငါ နင့်ခါးပေါ် ထိုင်မိသွားတာလား၊ နင် ရရဲ့လား”
ရွှီရှောင်ကျောင်းက သူ့ကို အသာအယာတို့လိုက်၏။
စု့န်ဝေဖျင်က လက်မောင်းပေါ်တွင် သူ့ကိုယ်သူ မြှုပ်ထားလိုက်ပြီး အသံမလှုပ်ချေ။
ရွှီရှောင်ကျောင်းက ရေရွတ်လိုက်တော့သည်။
“မဟုတ်သေးပါဘူး၊ ငါက နင့်ခါးပေါ်မှာ ထိုင်တာ အဲလောက်မလေးပါဘူး၊ နောက်ပြီး နင်က နာသွားတယ်တဲ့၊ စုန့်ဝေဖျင် နင် ငါ့ကို မလိမ်ပါဘူးနော် ဟုတ်တယ်မလား”
စုန့်ဝေဖျင်က လှုပ်ရှားလိုက်၏။ သူက သူမဘက်သို့ ခေါင်းလှည့်လိုက်ပြီး
“နာတယ်”
ရွှီရှောင်ကျောင်းမှာ အနည်းငယ်ရှက်သွားကာ
“ဒါဆို ငါ့ကြောင့်ပေါ့၊ ငါ နင့်ကို ထပ်နှိပ်ပေးရမလား”
စုန့်ဝေဖျင်က ခဏလောက် နှုတ်ဆိတ်သွားပြီး
“နာတာက အဲနေရာ မဟုတ်ဘူး”
ဘာဖြစ်တာလဲ။ ဒါက.......။
ရွှီရှောင်ကျောင်းသည် ခဏလောက် စဥ်းစားလိုက်လေသည်။ ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူမ၏မျက်နှာမှာ ပြောင်းလဲသွားပြီး
“စုန့်ဝေဖျင် နင် ငါ့ကို လူယုတ်မာလို ကစားနေတာပဲ”
ဒီခွေးကောင်ကတော့။ သူ ဘာလို့ ညည်းလိုက်လဲဆိုတာ သိသွားပြီ။ အား။ သူက အဲဒါနဲ့ပဲ တန်တယ်။
သူမသည် ဒေါသထွက်ထွက်ဖြင့် သူ့ခါးကို ရိုက်ပစ်လိုက်ကာ
“အရှက်ကို မရှိဘူး”
စုန့်ဝေဖျင်က ပြန်ကောင်းလာသည်။ သူမ၏ ဒေါသထွက်နေသည့် ရုပ်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ချစ်စရာကောင်းသည်ဟု မြင်မိလေသည်။
“ကျောင်းကျောင်း”
ရွှီရှောင်ကျောင်းက နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး
YOU ARE READING
၇၀ ခုနှစ်က နုနယ်သောဇနီးလေး
Romanceရွှီရှောင်ကျောင်းတစ်ယောက် ပျင်းပျင်း ရှိတာနဲ့ ခေတ်ဟောင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်နေလိုက်တယ်။ တစ်ရေးလေးအိပ်လိုက်တာ သူမခင်မျာ အဲစာအုပ်ထဲက အမြောက်စာအဖြစ် ကူးပြောင်းသွားရသတဲ့။ မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် ကျောက်ရှောင်ကျောင်းက ကျေးရွာကို ပို့ခံလိုက်ရတဲ့ ကေဒါကလေးတစ...
