အပိုင်း (၂၃.၂)
“ရှောင်ကျောင်း ရှောင်ကျောင်း၊ ဒီလို မြန်မြန်လာ” ကျိုးဖင့်ရှန်းပင်။
ကျိုးဖင့်ရှန်းက သူမနှင့် သိပ်မဝေးလှသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် ရွှီရှောင်ကျောင်းက မသွားလိုက်ဘဲ
“ငါ စုန့်ဝေဖျင်ကို စောင့်နေတာ”
ကျိုးဖင့်ရှန်းက သူမထက် အရင်ရောက်လာပြီး ပြုံးကာ သူမကို ခေါ်လိုက်လေသည်။
“ငါ သိပါတယ်၊ ရှောင်ကန်း နေရာဦးတုန်းက ငါ သူ့ကို တွေ့လိုက်တယ်၊ ဒီမှာပဲ၊ မြန်မြန်လာခဲ့”
ရွှီရှောင်ကျောင်းသည် စုန့်ဝေဖျင်က လျှောက်လာပြီး သူမကို စောင့်ဖို့ လက်ပြနေသည်ကို တွေ့လိုက်လေသည်။
စုန့်ဝေဖျင်က ခြေလှမ်းအနည်းငယ်တွင် သူမဆီ ရောက်လာပြီး
“လာ၊ ရှောင်ကန်းဘက်မှာ လူတွေအရမ်းများတယ်၊ ငါတို့အတွက် တခြားနေရာဦးထားပေးတယ်၊ အဲဒီကို သွားရအောင်”
သူက ဦးဆောင်ပြီး နေရာဆီသို့ လျှောက်ရန် လှည့်သွားလိုက်လေသည်။ တစ်ချက်အကြည့်တွင် သူသည် ကျိုးဖင့်ရှန်းက ခေါင်းလောင်းပန်းလို ပြုံးဖြီးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။
စုန့်ဝေဖျင် : ....
ရွှီရှောင်ကျောင်းမှာ စုန့်ဝေဖျင်က အခိုက်တန့် တွေဝေသွားသည့်အကြောင်းကို နားမလည်ချေ။ သူမက ဝမ်းသာအားရ သူ့ကို တို့လိုက်ပြီး
“ငါ သိတယ်၊ ဖင့်ရှန်းဘေးမှာတဲ့ ဟုတ်တယ်မလား၊ ဖင့်ရှန်းက ခုနက ငါ့ကို ခေါ်နေတယ်၊ အဲဘက်ကို မြန်မြန်သွားရအောင်”
နှစ်ယောက်သား နီးကပ်သွားသည်နှင့် ကျိုးဖင့်ရှန်းက ရွှီရှောင်ကျောင်း၏လက်ကို ချိတ်ကာ သူမနှင့် စကားပြောတော့သည်။
“ရှောင်ကျောင်း ဒီနေ့ နင် အရမ်းလှတာပဲ၊ တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ၊ ငါ နေရာလာယူတော့ ရှောင်ကန်းက ခွေးခြေခုံလေးတွေလာချတာ တွေ့လိုက်တယ်လေ၊ ငါ မေးတော့ သူက နင့်အတွက် နေရာ ဦးပေးထားတာလို့ ပြောတယ်၊ ဒါနဲ့ ငါ့ထိုင်ကိုလည်း နင့်ဘေးမှာ ချထားလိုက်တာပေါ့ ဒါမှ ငါတို့တွေ စကားပြောလို့ရမှာလေ”
YOU ARE READING
၇၀ ခုနှစ်က နုနယ်သောဇနီးလေး
Romanceရွှီရှောင်ကျောင်းတစ်ယောက် ပျင်းပျင်း ရှိတာနဲ့ ခေတ်ဟောင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်နေလိုက်တယ်။ တစ်ရေးလေးအိပ်လိုက်တာ သူမခင်မျာ အဲစာအုပ်ထဲက အမြောက်စာအဖြစ် ကူးပြောင်းသွားရသတဲ့။ မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် ကျောက်ရှောင်ကျောင်းက ကျေးရွာကို ပို့ခံလိုက်ရတဲ့ ကေဒါကလေးတစ...
