အပိုင်း (၃၁)
“ဌာနခွဲစာရေး ကျွန်တော့်ကို ခွင့်ပြုပါ”
စုန့်ဝေဖျင်က သူ့လက်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး ရွှီရှောင်ကျောင်းကို ဦးဆောင်ကာ ရှေ့ထွက်လာခဲ့လေသည်။
သည်လူက ပထမဆုံးတစ်ယောက်ပင်။ အားလုံးက စောင့်ကြည့်ဖို့ အလိုလို သဘောကျနေကြပြီး အနည်းဆုံးတော့ မြေယာခွဲဝေပုံကို နောက်မှ လိုက်ကြည့်နိုင်ပေသည်။
ဌာနခွဲစာရေးက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး
“ပုံးနှစ်ခု၊ တစ်ခုက စိုက်ပျိုးမြေ၊ ကျန်တစ်ခုက မြေဆိုး၊ ဘယ်တစ်ခုကို အရင်ဆွဲမလဲ”
မိသားစုတိုင်းက စိုက်ပျိုးမြေနဲ့ သဲမြေကို မဲနှိုက်ရမယ်လို့ သူ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောထားပြီးသားလေ။ အကြမ်းဖျင်းအားဖြင့်တော့ ပမာဏက အတူတူပဲ။ မိသားစုတစ်ခုထဲက ရွှေမြေဆီတွေပါတဲ့ မြေအားလုံးကို မဲနှိုက်ရဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ။ အားလုံးက ဒီစည်းမျဥ်းကို သဘောပြီးသား။ နောက်ဆုံး မြေကောင်းတွေချည်းပဲ မဲကျလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူမှ အာမခံမထားဘူးလေ။
ရွှီရှောင်ကျောင်းက ရှေ့သို့လှမ်းလိုက်ပြီး “စိုက်ပျိုးမြေကို အရင်နှိုက်မယ်”
မဲပုံးနှစ်ခုက ဘေးချင်းကပ်လျက် ရှိနေလေသည်။ ရွှီရှောင်ကျောင်းက ရွာဌာနစာရေးကြီး၏ အချက်ပြမှုအောက်တွင် မြေကောင်းထည့်ထားသည့် မဲပုံးဆီသို့ လက်ဆန့်လိုက်တော့သည်။
သူမက အနီရောင်စာရွက်တစ်ခုကို ထုတ်လိုက်ပြီး ဌာနခွဲစာရေးဆီသို့ လှမ်းပေးလိုက်လေသည်။
“စုန့်ဝေဖျင် အရှေ့ဘက်တာရိုးမြေဆီလွှာမြေ၊ ၁မူခွဲ”
ရွာဌာနစာရေးက ဖတ်ပြလိုက်ပြီးနောက်တွင် သူက ရယ်မောလိုက်ကာ
“ရှောင်ကျောင်း နင် ကံကောင်းတာပဲ”
ဒါက ကောင်းတယ်ဆိုတာထက်ကို ပိုသေးတယ်လေ။ အရှေ့ဘက်တာရိုးက အကောင်းဆုံးမြေ ဖြစ်ပြီးတော့ စုစုပေါင်း ၃မူလောက်ရှိတာ ရွာထဲက လူတိုင်းသိကြတယ်။ ရွှီရှောင်ကျောင်းက တစ်ခါထဲနဲ့ တဝက်ကို မဲပေါက်ခဲ့တာပဲ။ ဒီစကားကို ကြားပြီးတော့ အားမကျတဲ့သူ ဘယ်သူရှိမှာလဲ။
YOU ARE READING
၇၀ ခုနှစ်က နုနယ်သောဇနီးလေး
Romansaရွှီရှောင်ကျောင်းတစ်ယောက် ပျင်းပျင်း ရှိတာနဲ့ ခေတ်ဟောင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်နေလိုက်တယ်။ တစ်ရေးလေးအိပ်လိုက်တာ သူမခင်မျာ အဲစာအုပ်ထဲက အမြောက်စာအဖြစ် ကူးပြောင်းသွားရသတဲ့။ မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် ကျောက်ရှောင်ကျောင်းက ကျေးရွာကို ပို့ခံလိုက်ရတဲ့ ကေဒါကလေးတစ...
