၇၀ ခုနှစ်က နုနယ်သောဇနီးလေး

အပိုင်း (၃၈) အချစ်

အပိုင်း (၃၈) အချစ်

ရွှီရှောင်ကျောင်းသည် ရှာလကာရည်ကဲ့သို့သော စကားများကို မကြားချင်ဟန် ဆောင်နေလိုက်တော့သည်။ ငါလေးနဲ့ စုန့်ဝေဖျင်က တကယ့်အတွဲတွေမှ မဟုတ်တာလေ။ ဘာရှာလကာရည်သောက်ရမှာလဲ။ အလွန်ဆုံး သဘောတူထားတာကို လာထိပါးလို့ ဒေါသထွက်တာပဲရှိတာပါ။

သို့သော်ငြား သူတို့ချစ်ခင်ပြသည့်ရလဒ်က မှတ်သားလောက်ပေသည်။ အထူးသဖြင့် စုန့်ဝေဖျင်က သူမက ပန်းများ လာပို့ပေးသည့်အပြင် လက်ပတ်နာရီတစ်လုံးလည်း ဝယ်ပေးခဲ့သေးသည်။ ထိုကတည်း သူတို့နှစ်ယောက်သည် ကြုံရာပစ္စည်းများကို ထပ်ပြီး မရတော့ချေ။

နာရီက ရှန်ဟိုင်းတွင် နာမည်ကြီးတံဆိပ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ဝမ်ကွေးယွဲ့ပင် နာရီကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ မနာလိုဖြစ်သွားတော့သည်။

“ရှောင်ကျောင်း နင်တို့ အနီးကပ်သင်တန်းဖွင့်တာကနေ ငွေအများကြီး ရလိုက်တယ်လို့ ကြားတယ်၊ စုန့်ဝေဖျင်က ဒါကို ရှာထားတဲ့ငွေနဲ့ ဝယ်ခဲ့တာပေါ့ ဟုတ်လား”

ဝမ်ကွေးယွဲ့က နာရီကို သူမ၏လက်ပေါ် ဂရုတစိုက် တင်လိုက်ပြီး ဘယ်ပြန် ညာပြန်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ နာရီကို ရွှီရှောင်ကျောင်းထံ ပြန်ပေးလိုက်လေသည်။ ယွမ် ၁၀၀ ကျော်ကျသည့် လက်ပတ်နာရီတစ်လုံးက အလွန်မှ စျေးကြီးပေသည်။

ရွှီရှောင်ကျောင်းက ခေါင်းခါလိုက်၏။ ဒါက ကိစ္စမရှိပါဘူးလေ။

ပြီးခဲ့တဲ့ သောကြာနေ့က လီစန်းထျယ်က သူမဆီ ကိုယ်တိုင်ရောက်လာပြီး စုန့်ဝေဖျင်ကို သူနှင့် ခရီးအတူ လွှတ်ပေးဖို့ လာတောင်းဆိုခဲ့သည်။

ပြီးခဲ့သည့်နှစ်ရက်အတွင်းတွင် စုန့်ဝေဖျင်က သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးအဖွဲ့တွင် ပစ္စည်းအတင်အချ အလုပ်တချို့ကိုသာ လုပ်ပေးလာခဲ့သည်။ သူသည် ခရီးတစ်ခုပင် မထွက်ခဲ့ရချေ။ လီစန်းထျယ်က သင်တန်းအတွက် အနေရာတစ်ခုကို ကူညီချိတ်ဆက်ပေးခဲ့သည်။ သာမန်ကိစ္စဖြစ်လျှင် စုန့်ဝေဖျင်ကို ခေါ်လို့မရနိုင်မှန်းလည်း သူ သိနေသည်။

“ဒီတစ်ခါ ပစ္စည်းတွေက အရေးကြီးတယ်၊ ငါ့နောက်လိုက်နေကျတဲ့သူတွေက ကောင်းကောင်း မောင်းတတ်တယ်ဆိုပေမဲ့ ဝေဖျင်လောက်တော့ မညက်ဘူးလေ၊ ဒီတစ်ခါ နေရာကလည်း နီးပါတယ်၊ သူ တနင်္ဂနွေနေ့လောက် ပြန်လာလို့ရတယ်၊ ဘာကိုမှ အချိန်မနှောင့်နှေးစေရဘူး၊ ငါ ဝေဖျင်ကို သွားရှာတော့ သူက မသွားချင်ဘူးတဲ့လေ၊ ခယ်မလေး နင့်စကားက အသုံးဝင်တယ်၊ သူ့ကို ငါနဲ့ ထည့်ပေးလိုက်ပါနော်”