အပိုင်း (၄၆) အိပ်ရာဝင်စကား
သို့သော်ငြား လက်တွေ့က စုန့်ဝေဖျင်ကို ညင်သာသည့်ပါးတစ်ချက် ချလိုက်တော့သည်။ မပြင်းထန်လှသော်လည်း သူ့မှာ ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်ရလေသည်။
သူ အိမ်သို့ရောက်လာချိန်တွင် ရွှီရှောင်ကျောင်းနှင့် ကျိုးဖင့်ရှန်းတို့က ကိုယ်လက်ဆေးကြောပြီး ဂွမ်းစောင်အောက်တွင် ချစ်ကြင်စွာဖြင့် နှစ်ဦးတည်း သီးသန့်စကားပြောနေကြသည်။
စုန့်ဝေဖျင် : ....
အဲဒီနှစ်ကို မှတ်မိပါသေးတယ်။ ရွှီရှောင်ကျောင်းကို စပါးလှေ့ကွင်းထဲမှာ ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့ ခေါ်သွားတုန်းက ရွှီရှောင်ကျောင်းနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ထိုင်ချင်လို့ အကြံတွေ အများကြီး ထုတ်လိုက်ရတာ။ တစ်ညလုံး ဘေးမှာ ရှိနေတဲ့သူကလည်း ဒီကျိုးဖင့်ရှန်းပဲ။
အခုထိလည်း သူမက ရှိနေသေးတုန်း။
ရွှီရှောင်ကျောင်းသည် စုန့်ဝေဖျင်၏ နာကျည်းမှုကို မခံစားမိနိုင်သော်လည်း စိတ်ကြည်နူးကာ အံ့ဩမိနေသေးသည်။
“စုန့်ဝေဖျင် နင် ပြန်လာတာ ဘာလို့ အဲလောက်နောက်ကျတာလဲ၊ နင့် တစ်ကိုယ်လုံးလည်း စိုရွှဲနေတာပဲ၊ နှင်းကျနေတာ တွေ့တာတောင် ပြန်လာတယ်၊ တတိယအစ်ကိုလီအိမ်မှာ တစ်ညလောက်နေပြီး မနက်ဖြန်မှ ပြန်လာသင့်တာပေါ့”
သူမက စုန့်ဝေဖျင်အတွက် အဝတ်အစားထူထူတချို့ကို မြန်မြန်ထုတ်ပေးလိုက်ပြီးနောက် လက်ဖက်ရည်နှင့် ရေကို ယူလာပေးလိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတာ့ သူ့ကို မောင်းထုတ်လေတော့သည်။
“နင် မာချွန်းနဲ့ သွားအိပ်လိုက်၊ ငါ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းတော့ ဖင့်ရှန်းနဲ့ အိပ်ချင်တယ်”
စုန့်ဝေဖျင်သည် သူ့ခေါင်းအုံးနှင့် ဂွမ်းစောင်လေးကို ပိုက်ကာ မဆုံးနိုင်သည့်နာကျည်းမှုဖြင့် မာချွန်းဆီသို့ သွားလိုက်ရတော့သည်။
ကျိုးဖင့်ရှန်းက ရွှီရှောင်ကျောင်းကို အိပ်ခန်းထဲတွင် စောင့်နေသည်။ ရွှီရှောင်ကျောင်း ဝင်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ သူမက မေးလိုက်၏။
YOU ARE READING
၇၀ ခုနှစ်က နုနယ်သောဇနီးလေး
Romanceရွှီရှောင်ကျောင်းတစ်ယောက် ပျင်းပျင်း ရှိတာနဲ့ ခေတ်ဟောင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်နေလိုက်တယ်။ တစ်ရေးလေးအိပ်လိုက်တာ သူမခင်မျာ အဲစာအုပ်ထဲက အမြောက်စာအဖြစ် ကူးပြောင်းသွားရသတဲ့။ မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် ကျောက်ရှောင်ကျောင်းက ကျေးရွာကို ပို့ခံလိုက်ရတဲ့ ကေဒါကလေးတစ...
