အပိုင်း (၃၀) အောင်ဘာလေထီ
“ကျိုးဖင့်ရှန်းတစ်ယောက်ထဲ အောင်တာ အမှန်ပဲ၊ ပြီးတော့ နေ့တိုင်း အာရိုက်နေကြတဲ့ ကျန်တဲ့နင်တို့တွေက စာမေးပွဲမအောင်ဘူးမလား”
“အိုး မဟုတ်လို့လား၊ ပြောကြည့်စမ်းပါ၊ ရှက်ဖို့မကောင်းဘူးလား၊ နေ့တိုင်း သူတို့တွေက လော်စပီကာတစ်ခု အော်ဟစ်ပြောတော့မတတ်ပဲ၊ ပြီးတော့ ရလဒ်ကျတော့ရော၊ ကျိုးဖင့်ရှန်းက အလုပ်ရမှတ်ကို ရှာဖို့လည်း အချိန်မဆွဲဘူး၊ ပြီးတော့ သူက စာမေးပွဲ အောင်သွားတယ်”
“ဟန်ကွမ်းဟွေ စာမေးပွဲကျလိမ့်မယ်လို့ ငါ မထင်ထားဘူး၊ နေ့တိုင်း မျက်မှန်တပ်ပြီး အရမ်းကို သားနားနေတဲ့ရုပ်ရည်ကို ကြည့်လေ၊ သူ စာမေးပွဲအောင်မယ်လို့ ငါက ထင်ထားတာ”
“ဖွီး ၊ အဲဒီချန်ရွှယ်ရောပဲ၊ တစ်ခါက သူ ဟန်ကွမ်းဟွေနဲ့ အပြင်ထွက်သွားတာ ငါ တွေ့သားပဲ၊ ညသန်းခေါင်ကြီးနော်၊ ကျွတ်...ကျွတ်၊ အဲလို ကွေ့ကောက်တဲ့စိတ်ဓာတ်နဲ့ သူက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး စာမေးပွဲ အောင်မှာလဲ”
“ကျောက်ယန်ယန်လည်း အတူတူပဲ၊ ဉာဏ်ကောင်းတဲ့ရုပ်နဲ့ မွေးလာပြီးတော့ ဘာမှလဲမဟုတ်ဘူး၊ သူက ကလေးမချန်းရွှယ်ကို လူကောင်းတစ်ယောက်လိုတောင် ဆက်ဆံလိုက်သေးတယ်”
“ကဲပါ ကဲပါ မပြောကြနဲ့တော့၊ သူတို့အားလုံး ရောက်လာကြပြီ”
လမ်းဆုံတွင် စကားပြောနေကြသည့် အဒေါ်ကြီးတချို့က မျက်ရိပ်ပြလိုက်ပြီး ထိုအကြောင်းကို ရပ်ကာ တခြားအကြောင်းများ စတင်ပြောဆိုလိုက်ကြလေသည်။
ဟန်ကွမ်းဟွေနှင့် တခြားသူများက တပ်ဖွဲ့မှ ထွက်လာချိန်တွင် သူတို့သည် ကြားခဲ့ရသည့်စကားကို မယုံကြည်နိုင်ခဲ့ပေ။
စာမေးပွဲ မအောင်ဘူးတဲ့။ သူတို့တွေ တစ်ယောက်မှ စာမေးပွဲမအောင်ဘူးတဲ့။
“မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ ငါက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး စာမေးပွဲကျမှာလဲ”
ကျောက်ယန်ယန်က တစ်ယောက်တည်း ရေရွတ်လိုက်သည်။
ချန်းရွှယ်က သူမကို လှမ်းကြည့်လိုက်၏။ သူမသည် ကျောက်ယန်ယန်၏အဆင့်ကို ခံစားမိလေသည်။ သူက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး စာမေးပွဲ အောင်နိုင်မှာလဲ။ ပြီးတော့ သူမက ဒါကို မယုံဘူး။ သူမနဲ့ ဟန်ကွမ်းဟွေက ဘာလို့ စာမေးပွဲမအောင်တာလဲ။
YOU ARE READING
၇၀ ခုနှစ်က နုနယ်သောဇနီးလေး
Romanceရွှီရှောင်ကျောင်းတစ်ယောက် ပျင်းပျင်း ရှိတာနဲ့ ခေတ်ဟောင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်နေလိုက်တယ်။ တစ်ရေးလေးအိပ်လိုက်တာ သူမခင်မျာ အဲစာအုပ်ထဲက အမြောက်စာအဖြစ် ကူးပြောင်းသွားရသတဲ့။ မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် ကျောက်ရှောင်ကျောင်းက ကျေးရွာကို ပို့ခံလိုက်ရတဲ့ ကေဒါကလေးတစ...
