[Book 1] Something that We're Not (Completed)

Chapter 33: Heartbreaking Truth

Chapter 33:

Heartbreaking Truth

Aeign

After ng ilang bwan ng puspusang practice ang tapatan ay mangyayari na mamaya!

Well, I miss you Saavedra.

Magkikita din tayo mamaya so you better to prepare yourself, huh? "Good job guys! Good luck mamaya huh? Kailangan sa inyo pa rin ang trophy. You know, malaki ang lamang nyo sa kabilang school sa apat na taon nyong nasa basketball industry tatllong taon or panalo na yung nauwi nyo compare sa isang panalo nila,'' sabi ni Coach.

Natawa naman ako syempre De Leon may hawak ng grupo 'e. Sa kabila ng pag-aayos ko ng gamit ko dito biglang lumapit si Coach sa bench ko, "And you, the whole school at ang buong grupo ay umaasa sa'yo. It's your last year here Aeign kaya please bago ka gru-maduate iuwi mo muna ang panalo ah?'' natatawang sabi ni Coach sabay tapik sa may balikat ko.

Natawa na rin ako. Sure para sa buong grupo at alam kong ang daming naasa sa'kin, gagawin ko ang lahat mapanalo lang 'to. Tsaka mukhang magiging exciting nga laban na magaganap mamaya 'e-- reunion din namin kaya yun ni...

Jin.

Seems exciting right? Nagkibit balikat ako, "Coach you don't have any reason to worry about. Ako nang bahala." Proud kong pagkakasabi sabay punas sa pawis ko.

Nagpalak-pakan naman sila sa sinabi ko, "Woah! That's the spirit Aeign! Mukhang inspired tayo ah? Pupunta ba si girlfriend mamaya?"

Napatigil at napatulala ako sa narinig ko at tila nag e-echo dito sa may puso't isip ko.

Pupunta ba si girlfriend mamaya?

Pupunta ba si girlfriend mamaya?

Pupunta ba si girlfriend mamaya?

Ang totoo nyan hindi ko din alam ang sagot. Ilang buwan na ng nakalipas simula ng lumipad sya pa Amerika. At simula nun ay miski isang pag-uusap sa pagitan namin---wala.

So paano nga naman sya makakapunta at bakit pa ba ako mag e-expect na may susuporta sa'kin mamaya kung hindi nya alam? Natauhan ako ng mag-snapped ng fingers 'tong si Coach sa harap ko. "Huy! Anong nangyari sa'yo? Natulala ba?"

Lahat sila nakatingin sa'kin, umiling ako sabay hawak sa ulo ko, "A-ah w-wala coach. Pagod lang ako, sige na una na ko see you mamaya." Bigla akong nanghina. At parang nawalan ng gana.

Sana hindi makaapekto sa laro ko 'to mamaya. Tsk, coach kasi 'e pinaalala pa! Nakakainis. Tumalikod at lumakad na ko palayo sa kanilang lahat palabas ng gym habang 'di parin maiwasang hindi maisip yung nabanggit ni Coach kanina.

Nakatungo lang ako, nalulungkot ako. Na mi-miss ko na sya. Ako kaya na mi-miss nya na? Hindi nya alam kung gaano ko sya gustong yakapin, kapag nagkita ulit kami.

Sa kabila ng paglalakad ko dito sa may hallway biglang nalaglag yung bote ng tubig ko dahil may sumagi sa'kin. Lumuhod ako habang kinukuha at pinupunasan ko yung jersey ko dahil sa tapon ng tubig.

Nang may narinig akong isang pamilyar na boses, "Ohh. I'm sorry, I'm sorry okay ka lang?" Nag-aalala nyang tanong. Sabay alalay saakin dito sa pagtayo. Nakatingin lang ako ng diretso at hindi makapaniwala sa kanya sa kabila ng pag-aalala nya sa'kin.

"Rina.."

Ngumiti sya sabay labas nung panyo nya at pinupunasan nya yung damit ko, "Sorry talaga ah? Bakit naman kasi tila ang lalim--" pinutol ko na yung pagsasalita nya.