TEKRAR (BxB)

10

Karanlık odada birisinin varlığını hissettim.

...

Merih'ten

İrkilmemle karanlıktaki silüeti gördüm.

" Nasılsın zeki fare?"

Fısıldayan sesten ve söylediği şeyden Sezgin olduğunu anlamıştım. Şaşkınlıkla konuştum.

" Sezgin?! Ne işin var burda?"

Tabii ki ondan korkmuyordum, bana zarar vermeyeceğini de veremeyeceğini de biliyordum.

Ben kalkmak üzereyken göğsümden bastırıp tekrar yatmamı sağladı ve yanıma uzandı.

" Seni merak ettim zeki farem. O silah neden boştu bilmiyorum ama umrumda değil, iyi ki boşmuş."

Sıkıntılı bir nefes verip gözlerine bakmak için kafamı çevirdiğimde yüzlerimiz çok yakındı, nefeslerimiz birbirimizin tenine değerken fısıldamaya devam ettim.

" Beni mecbur bırakan sendin.."

Dudaklarıma kayan bakışları tekrar gözlerime döndü.

" Sadece yanımda olmanı istemiştim, çalışmana gerek bile yoktu. O evde kalman yeterliydi, yanımda."

Kalp atışlarım hızlanırken sessiz gecede duyulmamasını umuyordum.

" Nasıl girdin içeri, evin etrafında üç tane koruma katmanı var."

Her zamanki gülüşünü takındığında bana da bi gülümseme bulaşmıştı.

" Ben Sezgin Alaca'yım. Yapamıycağım şey yok."

" Çokta mütevaziyiz."

Dediğimde gülüp yüzünü boyun girintime yerleştirip burnunu tenime sürttü. Biraz daha kayıp iyice bana sokulduğunda belimi okşayan elini hissetmiştim. Vücudum gerilirken sakin kalmaya çalışıyordum, gerçek bir çıkmaza düşmüştüm.

" Seviyor musun onu?"

" Kimi?"

Gülüp tek kolunun üstünde doğruldu ve yüzüme baktı.

" Gürbüz denen sarışını."

Yutkunup gözlerimi kaçırdım. Sezgin kalkacekken konuşmamla durdu.

" Bilmiyorum, bunca yıldır aklımda da kalbimde de sadece o vardı. Ama aklım karışmaya başladı."

Nefes nefese bana bakıyordu, heyecanla sordu.

"Neden ? Neden aklın karışmaya başladı, dokuz yıl sonra ne değişti?"

Gözlerim istemsizce dudaklarına kaydığında bana yaklaşmaya başladı. Dudaklarımızın arasında bir milim kala kafamı çevirdim.

" Özür dilerim, yapamam."

Alnını omzuma yaslamasıyla omzumda bi ıslaklık hissettim, göz yaşıydı...

" Sevme onu, yalvarırım sevme..."

Yutkunup elimi saçlarına attım ve saçlarıyla oynamaya başladım.

" Bunu ona borçluyum, dokuz yıldır beni bekliyor. Benim yüzümden çok şey yaşadı.."

Kafasını kaldırmadan konuştu.

" Sevmek borçla olmaz merih, kalbine bunu anlatamazsın."

Gülüp konuştum.

" Sen mi bahsediyorsun sevmekten, ruhsuz mafya?"

Ozuma dudaklarını bastırıp çekmesiyle nefesim kesildi.

" Düşün işte beni ne hale getirdiğini."