Pijnlijke liefde

13

Ik ben al helemaal opgemaakt en ik heb mijn prachtige baby blauwe jurk van gister ook aan. Jaouad komt zo met zijn ouders.

Ik heb er eerlijk gezegd helemaal geen zin in, ik wil niet dat dit veranderd. Ik wil niet dat Souhail en ik later niet meer in 1 huis wonen, dat mijn moeder me niet meer komt wakker maken wanneer ik naar school moet of dat Souhail steentjes op mijn raam gooit middernacht zodat hij via de mijn raam naar binnen kan klimmen.

Het zijn die kleine dingen die ik het meest ga missen.

Ik wil niet eens trouwen, wat als hij stiekem ook als Issam is? Ik ben moe, moe van dit alles. Was ik Jaouad maar nooit tegen gekomen, ik wil mijn oude leven weer terug.

Iemand loopt de keuken binnen en doet de deur dicht. De gene legt mijn hand op mijn schouder en zucht.

'Saloua.' Hoor ik de zware stem van Lamnouar zeggen, ik keer me om en kijk in zijn groene ogen die boekdelen spreken.

'Raak. me. niet. aan.' Zeg ik fel. Wat hij me heeft aangedaan is onmenselijk.

'Wat wil jij nog meer Saloua? Ik verlaag me om mijn enige dochter te huwelijken aan een Ben Salah.' Hij zet zijn das strakker en kamt zoals altijd door zijn haar.

'Ik wil niet eens met Jaouad trouwen.'

'Jij gaat trouwen, al mijn vrienden hun dochters zijn al getrouwd je gaat heus niet dood.' Zegt hij boos.

'Zie je niet hoeveel pijn je me doet he klootzak?! Jij bent mijn vader niet meer, ben je ook nooit geweest.' Hij geeft me een harde klap in mijn gezicht waarna hij gelijk zijn haar kamt en de keuken uitloopt.

Ik blijf achter met mijn brandende wang in de keuken, Oumayma, Chaima en Laila zijn spullen gaan halen. Alleen Soumaya, Sabrina en haar zoontje zijn nog over.

Mijn moeder loopt de keuken in en neemt een flesje mogu mogu uit de koelkast, ook zij ziet er adembenemend uit. Ze heeft een prachtige witte jurk aan die mooi haar buik en ronding heen valt met gaas van bloemetjes aan de bovenkant. Haar haar heeft ze net als mij opgestoken en ja make up heeft zij echt niet nodig.

'Wil je ook drinken schat?' Ik knik en ze gooit een blikje Redbull naar me.

Ze gaat met moeite op de keukeneiland zitten en drinkt uit haar flesje.

'Heb je er zin in schat? Ik heb zo erg mijn best gedaan voor je, het enige wat ik wil is dat jij gelukkig bent, dus als iets je dwars zit kan je altijd bij je moeder terecht ik sla elke tering izanhoofd die je hoofd moe maakt kapot!' Ik schiet in de lach en kijk haar hoofdschuddend aan. Waar heb ik toch zo een leuke moeder vandaan?

Eigenlijk wil ik op haar schoot huilen net als vroeger en zeggen dat ik niet wil trouwen maar ik kan dat niet.

Ze heeft te erg haar best gedaan voor dit alles.

'Alles is perfect yemma.' Lieg ik.

'Ik dank allah swt elke dag voor zulke geweldige kinderen als jullie, jij en Souhail hebben mij een reden gegeven om te leven. Vroeger als jullie huilde, huilde ik altijd mee. Zelfs toen jullie nog een baby waren. Iedereen vond dat ik overdreef mohim jullie geluk is mijn geluk, jullie lach laat me stralen. En deze kleine wordt inshallah even geweldig als jullie.'

'Ik hou echt van u.' Zeg ik zacht.

'Oh! Daar zijn ze al, gedraag... Ach ja jij bent altijd al beschaafd geweest. Je wordt zo geroepen schat!' Ze zakt weer met haar bolle buik van de keukeneiland af en wankelt als een pinguin de keuken uit.

Na een half uur wordt ik eindelijk geroepen, zenuwachtig stap ik van de kruk af. Willie houdt de deur voor me open en ik loop richting de woonkamer. Ik wacht op Willie die deur weer moet open maken en tik uit zenuwen met mijn hakken op de grond. Als mijn hart er straks uit vliegt en het ergens beland in Tetouane, weten jullie hoe het komt.

Ik loop de grote woonkamer in waar mijn moeder en vader op zo een 'koninklijke' stoel zitten en aan de overkant van hun zitten de ouders van Jaouad. Jaouad zelf zit op een 1-persoonsstoel, Soumaya, Sabrina en haar zoontje zitten op de wat langere bank.

Wat ik zie is dus dat Souhail er nog steeds niet is? Al right, is niet erg.

No worries.

'WAUW! Je bent geweldig tbarkallah 3lik.' Roept zijn moeder. Ze is dun, heel dun. Draagt een hoofddoek en een prachtige jurk waardoor het niet opvalt dat ze zo dun is.

'Shokran galtie.' Ik heb geen idee of ze wel wilt dat ik haar zo noem maar oke!

Ik groet ze allemaal en ga dan op het de bank zitten, Jaouad heb ik niet eens aangekeken. Ik durf het niet, wel ziet hij er echt adembenemend uit. Hij heeft een witte tommy hilfiger hemd aan met daaronder een grijze broek. Simpel, maar het staat hem gewoon... Wauwie net als hoe Amber dat zegt.

'Laten we het hebben over jou Jaouad.' Mijn vader gaat recht op zitten en zit aan zijn snor. De hele woonkamer is in een keer stil. Zelfs onze kleine Jaouhar is stil.

'Wat wilt u weten?' Vraagt Jaouad beleefd, onze blikken kruisen voor 1 seconden. En nu al krijg ik vlinders.

'Ik zal gewoon beginnen, ik ben zoals u weet een upcomming zakenman. Ik werk met bedrijven zoals Apple, Ohra etc. Ik heb ook een eigen merkwinkel waar er nu al 15 filialen van zijn, 3 in Marokko, 2 in Nederland, 3 in Frankrijk en 5 in Duitsland. De andere 2 zijn in de VS. Momenteel wordt er nu gewerkt aan 50 andere filialen die we willen vestigen over geheel Saudi-Arabie, zelf heb ik het in het dagelijks leven best wel druk maar ik zal altijd tijd maken voor Saloua. Inshallah.' Zijn moeder klopt trots op zijn schouder en mijn vader klapt in zijn handen. De sarcasme en de spot spat er van af.

Ik heb opgemerkt dat Jaouads vader opvallend rustig is. Hij lijkt wel bang.

'Nou, we hebben de datum al afgesproken. 17 Juli zal het huwelijk wettelijk plaatsnemen, een week daar op mogen de vrouwen beginnen met hun rituelen en daarna zijn we klaar.' Zegt mijn vader dus hij gaat niet eens vragen of ik wel wil? Ik wil gewoon door de grond zakken nu. Ben ik opeens niks meer waard? Heb ik niks meer te zeggen?

Nee, want ik ben maar 'Saloua.' Jammer genoeg Saloua el (...)