Pijnlijke liefde

50

'Nee, ik kom niet mee. Ik blijf bij Karima, zij is nu mijn moeder. Mijn alles, mijn trots, ze is gewoon een geweldige vrouw voor haar ben ik geen schande.' Zeg ik terwijl ik mijn tranen binnen probeer te bedwingen.

Bang voor mijn familie, bang dat ze weer hetzelfde zullen doen net als voor heen. Nog steeds heb ik littekens op mijn lichaam, ik zal nooit meer een fotoshoot kunnen doen terwijl ik vroeger 1000 emails kreeg op een dag hiervoor..

'Saloua Ben Salah.' Hoor ik een mannelijke stem zeggen, geschrokken kijk ik naar mijn vader die zijn das stropt en zijn kam door zijn haar haalt.

'Je bent zwanger zie ik.' Zegt hij spottend en haalt een dikke sigaret uit zijn zak, die hij aansteekt.

'J..Ja..' Fluister ik zacht en doe een stap naar achter.

'Oh, dus we hebben tegenwoordig ook geen manieren meer?' Zegt hij terwijl hij me van top tot teen bekijkt.

'Jawel wewa..' Ik hou Karima's hand stevig vast en hou mijn tranen in bedwang.

'Zo te zien heeft Saloua een nieuwe vriendin gevonden, en ook nog is een Ben Salah. Het kan niet gekker worden, loop naar buiten. Je gaat mee.' Zegt mijn vader en keert zich om.

'Nee, ik blijf hier wewa. Ik ben hier gelukkig.'

'Daar moest je aandenken toen je jezelf wou bewijzen tegenover de media, ik ga het niet nog een keer herhalen. Je stapt in die auto.' Zegt hij boos.

'Lamnouar, je hebt genoeg schade aangericht! Saloua blijft bij mij, ze was bijna dood door jou. Als je niet van haar houdt en niet in ziet wat voor prachtige getalenteerde vrouw ze is laat haar dan mij, anders gaan jullie spijt krijgen. Vroeg of laat!' Schreeuwt Karima boos terwijl ze me in haar armen houdt. Mijn moeder trekt me aan hard aan mijn arm maar Karima houdt me stevig vast terwijl er tranen over haar wangen stromen.

'Saloua is van mij heks!' Schreeuwt Karima hard. Verward kijk ik naar de 2 vrouwen die om me vechten, mijn vader duwt mijn moeder op zij en trekt me zonder moeite uit de handen van Karima.

'Lamnouar! Je andere doch..' Mijn vader geeft haar een harde klap op haar wang, geschrokken plaats ik mijn hand voor mijn mond en kijk vol ongeloof naar Karima die bijna bewusteloos op de grond ligt.

Ik probeer mezelf uit de greep van mijn vader te trekken maar niks dat lukt, ik keer me om naar hem spuug in zijn gezicht.

'Wat voor vuile rare man ben jij, en dan durf je mij een schande voor je familie te noemen. Wat ben jij dan eigenlijk?' Vraag ik terwijl ik hem woedend aankijkt. Hij kijkt me woedend aan en heft zijn hand op om me een klap te geven die tegen gehouden wordt door mijn moeder.

'Lamnouar, ze is hoogzwanger.' Zegt mijn moeder fel. Mijn vader laat me ruw los en duwt me het huis uit. Ik kijk om me heen maar niemand te bekennen, geen enkele camera, geen mens, geen Nourredine.

Hij duwt me de hoge Hummer in, ik zucht diep en sluit mijn ogen. Als ik niemand hoor instappen kijk ik verbaasd om me heen, tot mijn schrik zit Jaouad achter het stuur. Hij keert zich om en kijkt me alweer met die domme vochtige ogen aan, ik heb geen energie om te schreeuwen of iets..

'Jaouad.. Waarom? Wa..' Ik zucht diep en plaats mijn handen op mijn buik. En laat mijn hoofd rusten op de leuning. Ik heb te weinig energie..

Jaouad komt naast me zitten en plaatst zijn handen op mijn grote buik. Hij streelt over mijn wang, ik keer me om naar hem en zie dat er tranen over zijn wangen stromen. Ik rol met mijn ogen en haal zijn handen van mijn buik af. Spijt komt pas achteraf..

'Saloua.. Geef me nog een kans, ik hou van je.. Ik heb nooit zoveel van iemand gehouden als jou.'

'Bullshit.' Zeg ik hard terwijl ik hem spotten aankijk, hij kijkt me geschrokken aan, zeker geschrokken van mijn taal gebruik. Ewaja..

'Ik hou zielsveel van je, ik wist dat ik het niet moest geloven.. Ik wist het.. Maar ik had geen keus Saloua, mijn moeder..'

'Ja, alles is Fatima. Fuck haar man, ik wil haar naam niet horen. Ik praat liever niet over Satan.' Zeg ik fel. Hij slikt en plaats zijn hand op mijn boven been.

'We zijn niet meer getrouwd Jaouad, je kan me niet zomaar aanraken.'

Hij haalt zijn hand weer weg en droogt zijn tranen af. Wat een eikel, ik snap niet wat er met me aan de hand is vandaag maar ik ben in een scheld-bui.. Een heftige scheld-bui, ik kan niet eens meer huilen. Ook niet om die klap van Karima, daarvoor heb ik al teveel meegemaakt. Ik laat alles maar over me komen, huilen heeft geen zin.

'Ik wil graag met jou een toekomst opbouwen hayati.. Ik was blind, weet je hoe verliefd ik op je ben? Op die mooie magische ogen van jou.. Je haar,je gezicht, je lichaam, je buik.. Ik ben meer dan gelukkig dat jij de moeder wordt van mijn kinderen. Precies net als hoe ik dat zei.. Een jaar geleden.'

Dit was de draai die de kraan van mijn tranen nodig had om te huilen, ik had net het gevoel dat het dicht zat maar nee.. Ik was zo verliefd op Jaouad.. Ik had echt gedacht dat hij de ware was.. Ik dacht dat we voor elkaar gemaakt waren, ik dacht eindelijk mannen weer te kunnen vertrouwen na mijn 'trauma' met Hanane en Issam die ook gebaseerd was op niks!

'Ik hield zoveel van je Jaouad.. Zoveel.. Meer dan van dit leven.' Fluister ik met een trillende stem, kijk waar vertrouwen je brengt.. Ik ben nu zwanger van deze.. laat maar zitten. Het is wel de vader van mijn zoon..

'Het spijt me Saloua! Als ik de kans had om alles terug te draaien had ik dat gedaan! Luister alsjeblieft naar mijn kant van het verhaal Saloua.. Je gaat misschien schrikken maar het is waar Saloua..' Fluistert hij terwijl er tranen over zijn wangen stromen.