Pijnlijke liefde

42

Ik zit knus tegen Karima aan op de bank met een deken om ons heen kijken we naar 2M. Ik voel me echt vrij bij haar, ze geeft me gewoon die moederliefde die ik mis.

'Galti, u raadt nooit wie ik tegen ben gekomen in dat hoerenhuis.'

'Wie e benti?' Zegt ze terwijl ze verbaasd aankijkt.

'Samira, Samira Ben Salah. De dochter van Fatima, mijn vader had Fatima verkracht.'

Karima kijkt me geschrokken aan en begint me duizenden vragen te stellen. Ik ben ondertussen al 2 weken bij Karima. Ik ben geen enkele keer naar buiten geweest. Ik kijk niet op mijn telefoon of binnenlandse tv.

Ik wil alles wat met mijn familie te maken heeft gewoon vermijden. Karima is echt goed voor me geweest, ze heeft gelukkig nog geen opmerkingen gemaakt over mijn hoofddoek.

'Ik ga even boodschappen halen.' Zegt ze terwijl ze op staat, ze geeft me een kus op haar voorhoofd en verlaat het huis.

Een half uur daarna stap ik snel in mijn Lamborgini. Ik stap uit en loop naar de Kruidvat, vanuit mijn ooghoeken zie ik een paar Marokkaanse jongens naar me staren. Ze luisteren naar Ismo - geen partij.

Ik krijg gelijk tranen in mijn ogen, Hanane en ik luisterde altijd hier naar. Ik mis die tijden samen, ik droog me tranen af en loop naar de zwangerschap testen. Ik pak de duurste en reken af.

Niemand herkent mij met hoofddoek, is wel handig. Ik stap weer in mijn auto en race naar huis. Ik parkeer mijn auto voor de poort en stap snel uit.

Karima hoeft niet te weten dat ik een zwangerschapstest heb gehaald. Ik ren naar de wc en doe de test. Als ik klaar ben ga ik op bed zitten en blijf ik staren naar de test.

Mijn hart begint sneller te kloppen, mijn handen zweten en mijn hele lichaam trilt. Ik weet niet of ik nu blij moet zijn of juist verdrietig.

Ik schud de gedachtes snel van me af, als ik een kind heb moet ik blij zijn. Het is een geschenk van God.

Ik kijk op de test en het is positief, ik ben 11 weken zwanger. Ik ga morgen gelijk naar de genealoog om te kijken of het kind nog leeft.

Een brede glimlach ontstaat op mijn gezicht, na weken voel ik me weer blij! Na weken lach ik weer oprecht, alhamdulilah.

Ik loop naar de keuken en zie dat Karima alle spullen wegzet. In het midden van de tafel zie ik kfc, ik lust het zo erg.

'Galti, ik moet u wat vertellen.' Zeg ik zenuwachtig.

'tazoth ataseth atesheth? ( wil je komen eten?)'

'Ja dat ook galti maar dit eerst.' Ze komt voor me staan en droogt haar handen af.

'Ik ben zwanger galti.' Karima kan haar oren niet geloven en begint vreselijk hard te joelen terwijl ze me in haar armen neemt. Ik droog mijn tranen af en ga aan tafel zitten.

'Galti hoe ga ik het opvoeden?!' Zeg ik terwijl ik mijn tranen steeds weer afdroog.

'Maak je niet druk daarover hbiba, dat komt later wel.' Ze zet 10 hotwings op mijn bord met saus, patat en een zingerburger. Ik schreeuw het uit van blijdschap en druk een kus op haar wang.

Als ik mijn buikje rond heb gegeten loop ik naar de keuken en was al het vaat. Ik loop naar de woonkamer en plof naast Karima op de bank.

'Galti, u bent echt mijn alles. Het mooiste dat uit mijn huwelijk is gekomen op mijn kind na bent u, zonder Jaouad had ik u nooit leren kennen. En ook al heb ik veel pijnlijke dingen meegemaakt, waardeer ik dit huwelijk nog steeds heel erg en zou ik het niet anders willen. Weet u waarom? Omdat ik nu iemand heb die echt van me houdt en om mij geeft ondanks alles. Ik hou van u yemma, moge allah swt u rijkelijk belonen voor uw steun en uw hart van goud.' Tranen stromen over mijn wangen, ik veeg Karima haar tranen weg en kijk haar diep in haar blauwe ogen aan.

De tranen blijven maar stromen over mijn wangen.
'Kijk wat je nou doet! Ik hou heel erg veel van jou benti, ik zou er alles aandoen om een dochter zoals jouw te krijgen. Heel mijn leven smeek ik allah swt, mijn God om me een prachtige dochter te geven en eindelijk heb ik die. Je maakt mij gelukkig Saloua, je hebt veel pijn maar op een dag zal allah swt al jouw pijn weghalen.' We knuffelen elkaar stevig.

Ik maak de tv aan en begin met zappen, ik stop op sbs 6 als ik mijn vader op het beeld zie staan. Tranen maken mijn ogen weer vochtig, ik zet de tv wat luider om te horen wat ze zeggen.

'En Meneer El (...) hoe gaat het nu met uw dochter?'

'Saliyah? Het gaat uitstekend.' Mijn vader zet zijn das netter en wilt doorlopen. Mijn moeder heeft een galajurk aan, ze zijn op een rode loper.

'Kunnen we nog 1 vraag stellen, hoe gaat het met uw dochter Saloua?'

'Ken ik niet.' Zegt mijn vader lachend, hij trekt mijn moeder mee en samen laten ze zich foto's van zichzelf maken.

Tranen stromen over mijn wangen, ze missen mij niet eens. Ze leven gewoon verder zonder mij net alsof ik nooit bestond.

'Meneer Ben Salah, hoe zit het met uw huwelijk? Heeft u nog wat gehoord van uw vrouw?'

'Ik heb mijn vrouw hiernaast me.' De camera richt zich op Jaouad en Hanane. Ik maak de tv uit en ren naar mijn slaap kamer. Ik laat mezelf vallen op bed en barst in tranen uit.

De pijn en verdriet die ik van binnen voel is onbeschrijfelijk, fysiek leef ik maar van binnen ben ik dood.

'Niet huilen hbiba...' Fluistert Karima in me oor. Ik sta van het bed op en trek mijn blouse uit.

'KIJK WAT ZE ME HEBBEN AANGEDAAN! IK KAN DEZE PIJN NIET MEER AAN NIET ALLEEN! MIJN FAMILIE HAAT MIJ, NIEMAND WEET HOE PIJN DIT DOET! IEDEREEN ZEGT DAF IK OVERDRIJF MAAR 1 VOOR 1 WETEN SE NIET EENS HOE DIT VOELT!' Schreeuw ik huilend.

'Ik heb niemand wat aangedaan, niemand.' Ik trek mijn hoofddoek van me hoofd af en laat Karima mijn haar zien. Ze schrikt duidelijk en blijft me vol ongeloof aankijken.

'Ik ben kapot galti, ze hebben me gebroken. Misschien leef ik nog fysiek maar van binnen ga ik dood, als ik niet snel hulp krijg vermoord ik mezelf.'

'NEE. DAT DOE JE NIET! WEET JE HOEVEEL NOURREDINE EN IK VAN JE HOUDEN! MIJN ZOON IS GEK OP JOU! WEET JE HOEVEEL PIJN HIJ HEEFT OM JOU!' Schreeuwt ze.

Ik ga zitten op het bed en kijk haar vol medelijden aan.

'Galti, ik kan dit leven niet meer aan. Echt niet.'

'We gaan hulp zoeken, alles komt goed. Inshallah, het doet pijn dat weet ik maar je komt erover heen. Samen gaan we hulp zoeken.'

I don't remember what it's like to not feel broken