Pijnlijke liefde

49

Vermoeid haal ik mijn gordel van me af, ik zit tussen Soukaina en Samira in de auto. Nourredine zit voorin, de reis duurt ongeveer 4,5 uurtjes en we zijn al 3 uurtjes onderweg.

Deze 2 dames zijn al in slaap gevallen, ik heb echt medelijden met ze. Na jaren in een hoerenhuis te hebben gezeten, mogen ze eindelijk hun eigen leven starten. Het lijkt me frustrerend als je je eigen leven niet mag bepalen en moet doen wat andere zeggen.

'Heb je geen honger schat?' Vraag ik aan Nourredine die uitstapt om te tanken.

'Kom.'

Ik schuif Samira van me af en stap uit de auto, voor de zekerheid kijk ik nog even naar de Range Rover. Ik ben echt zuinig op hun, ik wil niet dat er wat met ze gebeurd. Ze hebben al genoeg meegemaakt.

Nourredine slaat zijn arm om me schouders heen en samen lopen we het winkeltje in. Bij het zien van het eten dat in de schappen staat begint mijn hoofd te draaien.

Snel pak ik 3 doosjes autodrop, een zak maltezers, 3 pringels, een paar blikjes Redbull. Ik zet alles op de toonbank waarna Nourredine betaalt voor de benzine en het eten. Hij pakt de zak van de toonbank en loopt de winkel uit.

'Ik ben echt bang voor me ouders.' Fluister ik terwijl ik toekijk hoe Nourredine de spullen in de auto zet.

Ik heb geen idee wat ik moet verwachten van hun, waarom willen ze me opeens zien? Wat heb ik weer verkeerd gedaan? Ik bestond toch niet meer voor hun?

'Ik kan dit keer niks voor je betekenen... 'Zegt Nourredine terwijl hij zijn hoofd buigt.

Ik slaak een diepe zucht en knuffel hem stevig. Niemand zou me in dit geval kunnen helpen, mijn vader is een man waarmee je liever geen ruzie krijgt. Niet alleen om zijn bouw, maar ook over alle macht die hij bezit. Hij is er zeker niet vies voor om nog iemand op zijn 'who to kill' list te zetten en geloof me die lijst heeft hij...

'Ik hou van je, zonder jou stond ik hier niet. Je hebt me echt geholpen...' Fluister ik, zonder Nourredine had ik het echt niet gehaald. Ik ben hem voor eeuwig dankbaar.

Hij drukt een kus op mijn mond die al snel in een zoenpartij veranderd, al weer voel ik de vlinders in mijn buik rond fladderen. Een magisch gevoel die alleen Nourredine in me op kan wekken. Ik voel zijn handen glijden over mijn bil waardoor ik zachtjes moet lachen.

Hij duwt me zachtjes tegen de auto aan zonder mijn lippen los te laten, en alsof ik het kon ruiken klopt Samira op het raam waar we tegen staan.

Nourredine laat me los en laat een diepe zucht horen. Heel even kijken we elkaar aan en schieten in de lach. Nourredine is gewoon perfect, met 1 blik begrijpt hij al wat ik denk of wil zeggen.

Nourredine heeft gewoon alles wat ik zoek in een man, hij is gewoon perfect in mijn ogen. Ondanks ik al een keer getrouwd ben weet ik dat dit wederzijds is. Het maakt hem niet uit wat heel de wereld denkt of over mij zegt, en dat noem je echte liefde.

We stappen beide in de auto en keren ons om naar Samira die ons met grote ogen aankijkt.

'Wat is er?' Vraag ik bezorgd.

'Jullie... Jullie zijn verliefd op elkaar.' Zegt ze waarna ze gelijk als een blok in slaap valt.

Nourredine en ik kijken elkaar aan en schieten in de lach. Ik doe mijn gordel weer om en duw mijn stoel wat naar achter.

'Heb je vandaag nog iets gedaan naast praten met Issam?'

'Ja, de pers was er...'

Nourredine zucht diep en kijkt me geïrriteerd aan. Een luide zucht verlaat zijn mond, ik vraag me echt af wat ik nu weer verkeerd heb gedaan.