Pijnlijke liefde

41

Ik stap snel in mijn Lamborghini en race de straat uit. De poorten heb ik kapot gereden, waar ik naar toe ga weet ik niet. Ik kan een hotelkamer nemen of een appartement huren.

Ik heb toch mijn bruidsschat nog, ik hoor mijn 2e telefoon die ik in Frankrijk gebruikte en neem de telefoon van het dashboard af. Zonder te kijken wie het is neem ik de telefoon op.

' SALOUA ESH KAJEN? Menie tedjied?! (Waar ben je?)' Roept ze.

'Ik ben in de auto galti, sinds wanneer praat u Berbers?'

'IK BEN HET! KOM NU NAAR MIJ TOE! ZIED!' Schreeuwt ze en legt neer.

Na 2 uren rijden stap ik uit voor het huis van 'tante' Karima. Ik was haar en Nourredine helemaal vergeten, ik ben echt blij dat ik nog iemand heb.

Ik stap uit mijn auto en duw de poort open. Ik loop naar de deur die al opengemaakt wordt door Karima, onze ogen blijven in elkaar haken.

Haar blauwe ogen spreken boekdelen, tranen rollen over haar wangen. Ze knuffelt me stevig, we blijven wel 30 minuten zo staan voordat we naar binnen gaan.

Ik zit op de bank met een kopje thee in mijn handen. Ze komt naast me zitten en knuffelt me stevig.

Mijn ogen vallen op de krant op tafel waar ik in mijn lingerie opsta. Ik barst in tranen uit en ga op mijn knieen zitten voor Karima.

'Galti, had ik maar naar u geluisterd. Het spijt me zo galti, het spijt me zo.' Ze trekt me naar zich toe en neemt me in haar armen.

Na uren praten en elkaar knuffelen. Zijn we eindelijk uitgesproken, ik heb haar alles vanaf het begin tot het einde vertelt en haar ook alle blauwe plekken gewezen.

'Mientegssed ateswed?'

'Doe maar thee galti.' Ze schenkt thee voor me in en verzorgt me echt goed. Net alsof ik haar eigen dochter ben.

'Ik heb echt geen idee wat ik zonder u zou moeten doen galti, u bent echt net als een moeder voor mij.'

'Ik ben jou moeder e benti, ik hou van je. Ook al houdt jou eigen moeder niet van je, ik hou zielsveel van jou.' Ze geeft me een kom met heerlijke kippensoep.

'U bent echt een topmoeder.' Ze glimlach naar me en gaat zitten.

'Ik heb dagen gehuild om je e benti.' Ik kijk haar vol ongeloof aan, is ze serieus? Dus iemand gaf om mij?

'Ik heb jullie ook vreselijk gemist galti.'

Nadat ik mijn soep heb gegeten trek ik mijn kleding uit. De blauwe plekken beginnen zicht te verminderen maar zijn er nog duidelijk.

Karima loopt de kamer in en geeft me slaapkleding. Ik trek het snel aan duik in me bed, mijn gedachtes gaan over naar Jaouad en mijn familie. Tranen stromen weer over mijn wangen en ik begin zachtjes te snikken.

Karima komt naast me liggen en trekt me stevig tegen zich aan.

'Waarlijk na moeilijke tijden komen gemakkelijke tijden.' Fluistert ze in mijn oor, ik maak mijn ogen dicht en kruip dicht tegen Karima aan.

Het voelt alsof het me eigen moeder is, ik mis Sophie haar prachtige stem die me altijd goed deed en voor me zong. Ik denk weer aan die dagen toen ik vreselijk depressief was en alleen maat kon huilen en Sophie dat liedje voor me zong. Ik verbeeld me weet even dat ik daar lig in die kamer en haar zachte stem hoor.