Pijnlijke liefde

57

"Soms moeten we bepaalde dingen opgeven om wille van Allah en puur omdat dat het beste is.."

"Klopt." Zeg ik instemmend maar blijf hem verward aankijken.

"Daarom is het beter dat we een punt zetten achter onze relatie en ons In Sha Allah gaan verloven zodat we samen verder kunnen gaan op een halal manier."

De eerste tranen komen weer naar boven, hij heeft 100% gelijk maar hoe lang kan ik zonder hem? De laatste tijd ben ik alleen maar met hem?

"Ik sta helemaal achter je besluit maar hoe lang kan ik zonder jou Nourredine?" Vraag ik terwijl ik een traan weg pink.

"Komt goed, we regelen zo snel mogelijk iets.. In Sha Allah."

"Hoe wil je mijn hand komen vragen als mijn ouders tegen de Ben Salah's zijn? Daarbij wil ik ze niet op mijn bruiloft Nourredine.."

"Maak je niet druk Saloua, alles staat voorgeschreven, als wij moeten trouwen zullen we daar een oplossing voor vinden. Ik laat het niet hier bij, ik ga me uiterste best doen om er een oplossing voor te vinden zodat we In Sha Allah kunnen trouwen."

"Beloof je dat?" Vraag ik terwijl ik mijn tranen alweer afdroog.

"Als een Ben Salah wat zegt doet hij het ook."

"Dat betekend dus dat we elkaar voorlopig niet meer kunnen zien.." Zeg ik wat teleurgesteld.

"Het is beter zo, ik zie je gauw.." Fluister ik terwijl ik hem in zijn ogen aankijk.

Hij wendt zijn blik van me af, met een gebogen hoofd loop ik het ziekenhuis weer binnen, alle fotografen zijn zeker bij Nourredine. Had ook niet anders verwacht..

Nu ik zo eraan terug denk, de eerste keer dat ik Nourredine ontmoette bij de fotoshoot was ik stiekem al gevallen voor zijn uiterlijk.. Het raakte me gelijk, en het wordt met de dag alleen maar erger.

"Hey, kijk uit je doppen man!" Schreeuwt iemand luid.

Ik kijk geschrokken op en zie dat ik per ongeluk tegen Semra ben aangelopen, ik plaats mijn hand voor mijn mond en kijk haar geschrokken aan.

Haar kleren zijn helemaal onder de.. Weet niet wat het is? Saus?, "oh mijn god, sorry! Wollah ik deed het niet express!" Roep ik paniekerig.

"Geeft niks schat, wist niet dat jij het was maar kijk wat je hebt gedaan.." Fluistert ze terwijl ze me met tranen in haar ogen aankijkt.

"Ja sorry! Kom je krijgt wel kleedgeld, echt sorry lieverd."

"Nee a mattie! Me döner! Me Turkse döner a zuster!" Schreeuwt ze terwijl ze op de grond gaat zitten en naar het vlees op de grond kijkt.

"Semra, sta op van die vieze vloer!"

Ze kijkt me aan terwijl er een traan over haar wang rolt en richt haar blik weer op de grond.

"We kopen wel een andere doner ofzo." Zeg ik vermoeid en probeer haar op te hijsen.

Ze staat op en veegt de stukjes doner van haar rok af, ze heft haar kin in de lucht en kijkt me strak aan.

"Het is döner." Zegt ze terwijl ze haar kaken op elkaar klemt.

Ik doe geschrokken een stap naar achter, "Saffi.. Doner, döner.. Is zelfde." Mompel ik zacht.

"Wat zei je daar?" Vraagt ze fel.

"Niks."

"Niet liegen Saloua." Zegt ze terwijl ze me sluw aankijkt.

"Grapje! Is niet erg a zuster, kom we gaan naar me schatje Nour!" Zegt ze lachend en trekt me de kamer in.

De kraamverzorgster zet Nour net terug in zijn bed, Nour heeft een typische slaappakje met daar op zijn naam in sierletters aan met een moncler mutsje.