Pijnlijke liefde

28

'Saloua, rustig hbiba.' Hij loopt naar het balkondeur van onze kamer en leunt met zijn handen op de leuning.

Ik loop naar hem toe en leg mijn hand op zijn schouders. Hij keert zich om en kijkt me recht in me ogen aan, tranen rollen over zijn wangen. Het raakt me echt...

Hij zet zijn handen op mijn wangen en kijkt me recht in me ogen aan. 'Ik hou zielsveel van je.' Fluistert hij. 'Geef me nog een kans, het spijt me echt wollah.'

'Het is al goed Jaouad...'

'Echt?!' Roept hij vol ongeloof, ik knik en die prachtige onbetaalbare glimlach ontstaat weer op zijn gezicht. Ik loop naar de badkamer en spoel me af. Het is echt benauwd hier, aan de ene kant voel ik me ook schuldig dat Jaouad vreemd is gegaan. Ik bedoel van hij heeft toch ook zijn behoeftes?

Ik sla een badjas om mijn lichaam heen en loop terug naar onze slaapkamer, ik trek mijn lichtblauwe zomerjurk aan en doe mijn haar in 2 vlechten.

'Ik ga even naar mijn familie.'

'Doe je wel voorzichtig hayati.' Ik knik en loop naar de andere kant van het huis, ik maak de deur open en de helft van Marokko staart me aan.

'Hoi.' Zeg ik verlegen, dit haat ik!

'SCHATJE INOUU!' Hanane bespringt me en geeft me een dikke kus op mijn wang.

'Laat je dat kind nog heel Hanane? Meskiena.' Roept haar moeder, ik glimlach breed naar haar. Ik kan nog steeds niet geloven dat ze uit haar coma is ontwaakt. Ik ga naast haar zitten, ze legt haar hand op de mijne en wrijft erover.

'Hoe gaat het grote meid van mij?' Zegt ze terwijl ze naar me glimlacht. 'Ya allah, wat is dat op je been?'

'Gewoon gevallen galti.'

'SALOUA KOM WE GAAN NAAR BUITEN!' Iedereen kijkt Hanane geirriteerd aan, lachend loop ik met haar me naar buiten. We lopen naar het vijvertje achter de villa en gaan als kleine kinderen aan de rand van de vijver zitten. Ik leg mijn handen in het helder water en maak er rondjes in.

De natuur in Frankrijk is heerlijk, alles is hier zo vredig.

'Saloua, hoe is je huwelijk?' Vraagt Hanane terwijl ze haar benen naar zich toe trekt en haar armen slaat over haar benen heen.

'Goed...' Zeg ik zacht.

'Niet liegen Saloua.' Een traan ontsnapt uit haar ogen, ze kijkt me aan met haar mooie blauwe ogen die gewoon door me heen kijken. Haar haar zit in een lelijke knot maar dat maakt niks uit, Hanane is altijd prachtig.

'Hanane... Zijn moeder, ik mag haar niet zo.' Zeg ik zacht.

'Ach meid het is nog wennen dat snap ik, als iemand jou aanraakt wallahi ik zaag die gene's hoofd gelijk.' Mompelt ze, ik lach en sla mijn armen om haar heen.

'Ik hou van je Hanane.'

'Oke schat.' We kijken elkaar aan en schieten in de lach. Alleen Hanane en ik kunnen lachen op zulke bullshit.

'Ik moet je nog veel vertellen maar ik ben moe van de reis.' Ze knikt en staat op. Ik geef haar een knuffel en loop weer naar de kant van de Ben Sallah's. Ik loop de woonkamer binnen en ga naast Jaouad zitten, hij geeft me een oogverblindende glimlach en gaat weer verder op zijn ps4.

'Wil je samen met mij naar de winkel Saloua?' Vraagt Karima, jaouads lieve tante aan me.

'Is goed galti.' Ik sta op en trek mijn jurk wat omlaag.

'Ga wat anders aan doen.' Zegt Jaouad, ik knik. 'Ik ga zo ja.' Fluister ik.

'Voordat je gaat laten we even kijken wat we moeten halen? Wacht hier ik ga lijstje maken.' Ik ga weer naast Jaouad zitten en neem een glas thee van tafel.

'Saloua pak is even me telefoon voor me.'

'Waar is het lella fatima?' Ze wijst naar rechts. Ok bitch where?

'TEMMA! TEMMA!' Schreeuwt ze, ik kijk verward om me heen maar zie niks.

'Yemma praat rustig, ze is uw hond niet.' Zegt Jaouad boos, het geeft me toch een goed gevoel dat hij voor me opkomt.

'Als je het niet leuk vind kan je weg gaan hoor Saloua?'

'Key 3zjeblie 'n koen nha!' Zeg ik terwijl ik haar met een brede glimlach aankijk, had ik niet moeten doen want als Jaouad zijn neven kijken me aan.

Ik zucht en loop naar boven, ik trek een lange jurk aan en pak mijn portemonnee. Vanavond ga ik gewoon naar mijn eigen familie voordat ik verander in wahed gekke pokemon.

Ik trek mijn slippers aan en loop naar beneden.

'Galti bent u klaar?' Roep ik naar Karima, ze komt naar me toe en haakt haar arm door de mijne.

'Ook al heb ik geen dochter ben jij mijn dochter.' Zegt ze lief.

'Shokran galti, ik hou van u.' Zeg ik gemeend.

'Trek maar een vestje aan benti.' Ze geeft me een klap op me bil en we schieten beide in de lach.

'Waar ga je Saloua?' Roept Jaouads moeder.

'Ik ga inkopen doen lella Fatima.'

'Shoek 3tellek ettesrie7?' Zegt ze terwijl ze haar handen in haar heupen zet, net alsof ik iemands toestemming uberhaupt nodig heb om te gaan, Karima kijkt Fatima vies aan en trekt me mee naar buiten.

We lopen samen langs het bos naar de stad en genieten van de natuur, heerlijk.

'Weet je Saloua... Ik weet dat je niet gelukkig bent meskiena. Vroeger zat ik ook in zo een situatie, mijn zus begint alleen maar en meer op mijn ex schoonmoeder te lijken.'

'Lella Fatima?' Vraag ik voorzichtig. Ze knikt hevig met haar hoofd en houdt mijn hand vast.

'Je verdient dat gedrag van haar niet benti, ze behandelt je als vuil.' De eerste traan rol al over mijn wang. Het doet echt pijn maar ik krop alles op, en doe mezelf voor alsof ik sterk ben. Maar dit alles maakt je gewoon kapot zowel fysiek als mentaal.

'Je hebt natuurlijk je eigen wil maar het is het beste om te scheiden e Saloua, ik zie jou als mijn dochter en geloof me dit gaat echt mis.' Ik blijf staan en kijk haar aan, ze droogt mijn tranen af en kijkt me met medelijden aan.

'Fatima is gek, Fatima heeft ervoor gezorgd dat je moeder in coma lag. Fatima heeft ervoor gezorgd dat jou tante in coma lag en jou oom nog steeds erin ligt.'

'Als je niet oppast wordt jij haar volgende slachtoffer.'