Pijnlijke liefde

27

We zijn een al een paar uurtjes aangekomen in Frankrijk, het is echt  TE warm moet ik eerlijk toegeven. Een beetje te warm, sinds gister heb ik Jaouad niet meer gesproken. Meneertje negeert me ook trouwens.

We verblijven in een grote villa, aan de ene kant heb je mijn familie, en aan de andere kant de Ben Salah's. Natuurlijk moet ik bij de Ben Salah's blijven. Ik vind het erg, want mij familie is veel gezelliger. 

Ik trek mijn wit gestreepte jurk aan met mijn witte instappers eronder, mijn haar doe ik in een staart. Ik loop naar beneden waar heel de familie Ben Salah aanwezig is. Ik schuif aan aan tafel en glimlach naar Karima, Jaouads lieve tante.

'Hoe gaat het schat?' Zegt ze terwijl ze een beker met drinken naar me toe schuift.

'Het gaat goed galti, shokran.' Ze lacht naar me, haar ogen stralen gelijk als Nourredine de kamer in loopt.

'assalamu aleikum wa rahmatullahi wa barakatuh.' Zegt hij luid, zelfs zijn stem verwarmt me van binnen. Hij geeft me een hand en gaat naast zijn moeder zitten. Echt die vrouw is helemaal gek op haar zoon, echt schattig.

'Heb jij Saloua al gegroet weldi?' Zegt ze terwijl ze naar me lacht, wow... wait?

'Als eerste zelfs.' Ze geeft hem een goedkeurende blik en klopt op zijn schouders. 

'Kom je Saloua? We gaan een stuk wandelen.' Roept Fatima, Jaouads moeder naar me terwijl ze me nijdig aankijkt.

'Ach laat dat kind, we zijn toch pas aangekomen.' Fatima negeert haar en wenkt me dat ik gelijk mee moet komen. Ik trek mijn lerenjasje op mijn jurk en loop achter Fatima aan. 

Ze trekt me winkel in en winkel uit, het enige wat ze voor me heeft gekocht is lingerie. Misschien wilt ze dat ik vaker naar bed ga met Jaouad? Jaouad en ik hebben het maar 1 keer gedaan, verder heb ik er ook geen behoefte meer aan. Vieze smeerlap! Het liefst wil ik hard huilen, echt heel hard huilen. Het doet echt pijn als de man van wie je houdt gewoon vreemd gaat.

'Deze ook?' Ze houdt een doorzichtige rode onderbroek in mijn gezicht.

'Niet echt mijn smaak, lella.' Fluister ik zacht.

'Jammer.' Ze loopt met alle onderbroeken naar de balie en geeft alles aan. Ze moest gewoon 400 euro betalen ervoor, besef je nu hoeveel ze gehaald heeft? 400 euro voor ondergoed? Zelfs mijn moeder betaalt niet zo veel.

'Noem mij lella Fatima oke? Ik ben niet van je gelijke kehba.' Sist ze in mijn oor. Ze trekt me de winkel uit en neemt me mee naar een cafe. Ik ga zitten aan tafel, Fatima besteld een glas water voor me. Really?

Ik neem een slok van het water en spuug het gelijk weer uit, gatver. Er zit gewoon zout in, Fatima kijkt me lachend aan en gaat in gesprek met een lange donkere man. De man bekijkt me van top tot teen en en knikt goedkeurend.

Wat zijn die 2 van plan? Ik trek ongemakkelijk mijn jurkje omlaag. Na een lang half uur zijn de 2 eindelijk klaar met praten. De man loopt naar me toe en zet een papier op mijn tafel.

'Zet je handtekening.'

'Maar lella Fatima, waarvoor is dit dan?' Zeg ik verbaasd.

'Zet. nu. je. handtekening. kehba.' Ze kijkt me woedend aan, ik zucht en zet mijn handtekening op het blad.

'Merci beaucoup madame, tu est...' Hij bijt op zijn lippen en loopt weg. Vreemd... Fatima trekt me het cafe uit en duwt me in een auto. Ze komt naast me zitten en vraagt de chauffeur om naar huis te gaan. Ze maakt het raam van de chauffeur dicht zodat hij niks van ons kan zien. 

Ze haalt het mes uit haar hoofddoek en snijdt er mee in me been. Ik kerm het uit van de pijn en duw haar hand van me af. Ze schiet in de lach en maakt het mesje schoon. Ze zet het weer in haar hoofddoek en stapt uit de auto. Hinkelend loop ik achter haar aan, ze trekt me aan mijn haar naar de zijkant van het huis waar niemand komt en laat me daar achter.

Het bloed blijft maar stromen uit mijn been, wat is er mis met deze hoer? Ze mag echt doodvallen denk ik in mezelf. Ik haal mijn jurk van me been af en zie hoe groot de snee is. Ik hoor iemand deze kant oplopen en het hek open maken.

'Saloua?!' Roept iemand paniekerig. Ik maak me ogen voorzichtig weer open en kijk Nourredine in zijn blauwe ogen aan die alleen maar paniek uitstralen.

'Wat is er gebeurd?' Hij pakt me been vast en bestudeerd de wond. Hij verzorgt het helemaal en legt er verband op. Hij legt mijn arm om zijn schouders en zijn andere arm om mijn middel.

'Saloua vertel me alsjeblieft wie je dit geflikt heeft? Ik geloof niet dat je bent gevallen.' Ik schud koppig met me hoofd. 'Ik ben gevallen.' Hij zucht en helpt me naar de ingang. 

'Wesh laat me vrouw los a sah.' Jaouad trekt me uit de armen van Nourredine en tilt me op naar boven. Hij gooit me op het bed en bestudeerd me van kop tot teen.

'Wat deed jij net met Nourredine?'

'Ik was gevallen, hij heeft mijn wond verzorgt.' 

'WEET JE ZEKER?' Schreeuwt Jaouad kwaad. 

'Nee joh, ik denk het alleen.'

'Saloua, je maakt me kanker gek wollah het enige wat ik wil is een gezin met je opbouwen waarom maak je het me zo moeilijk?!' Zegt hij terwijl hij zijn handen op zijn gezicht legt. 

'OMDAT JE ME PIJN DOET JAOUAD, JIJ BENT DE EERSTE EN DE ENIGE JONGEN DIE IK 'VERTROUW' MAAR WAARSCHIJNLIJK BETEKENT DAT NIKS VOOR JE! IK HOU FUCKING VEEL VAN JE KLOOTZAK!' Schreeuw ik huilend.