Pijnlijke liefde

37

Mijn vader houdt een krant in zijn hand waar een foto op staat, het is een foto van mij in een lingerie.

Daarboven staat:

Dochter zakenman Lamnouar el (...) is prostituee.

Vol ongeloof bleef ik naar de krant staren, mijn moeder trok me aan me haar naar binnen en sloeg de deur dicht. Mijn vader op zijn beurt haalt zijn riem van zijn middel af en heft het omhoog.

Tranen rollen over mijn wangen, ik kan het haast niet geloven. Mijn eigen moeder, Rafika el (...) noemde me gewoon hoer? Een foto van mij in lingerie stond gewoon in de krant en ze noemde mij prostituee?

Om me heen hoor ik mijn vader en Souhail schreeuwen maar niks boeit me. Ze weten niet wat ik allemaal mee maak.

'HET IS JULLIE SCHULD DAT DIE BULLSHIT IN DE KRANT STAAT?! EN JIJ DAN SOORTIGE ZAKENMAN JIJ HEBT ME LATEN TROUWEN MET EEN BEN SALAH! FATIMA HEEFT MIJ MISHANDELD EN NAAR EEN HOERENHUIS GEBRACHT!'

'ZIE JE DIE FUCKING SNEE HIER OP ME BEEN? ZIJ HEEFT ME GESTOKEN! ZIJ HEEFT MAMA IN COMA GESTOPT IK WIST DAT ER IETS NIET KLOPTE!' Schreeuw ik huilend.

Elke ademhaling voelt als de laatste, zo zwak voel ik me. Niemand die me begrijpt of weet wat ik mee maak. Ze oordelen alleen maar.

'NIET LIEGEN MAN!' Schreeuwt Souhail terwijl hij me boos aankijkt. Zijn hele gezicht is rood en zijn aders kloppen.

'Ga kleren aandoen.' Zegt mijn vader rustig. Mijn moeder gooit een een jurk op me die ik gelijk aantrek.

'Saloua hier komen.' Ik loop naar de woonkamer en zie verschillende voorwerpen op tafel. Een rilling van angst gaat door me lichaam heen, hoe kunnen ze mij niet geloven? Ik ben hier toch de gene die altijd eerlijk is? Altijd goed is voor iedereen?

'FATIMA HEEFT ME GEBRACHT WALLAHI !' Schreeuw ik huilend.

Mijn moeder geeft me een harde klap in me gezicht.
'Ik dacht dat ik je goed had opgevoed! Jouw vader en ik hebben onze trots opzij gezet om je te laten trouwen met de 'liefde' van je leven die onze vijand is en wat doe jij? We letten even niet op jou en je gaat vreemd? En je benen gelijk spreiden? Hoe haal je het in je hoofd om als hoer te gaan werken?!'

'WIJ HEBBEN ZOVEEL GELD! JE KOMT NIKS TE KORT! WE GAAN JOU ACHTERNAAM VERANDEREN IN EL KEHBA! JIJ BENT ONZE ACHTERNAAM NIET WAARD!' Schreeuwt ze huilend in me gezicht.

Het doet echt pijn om dit te horen van je eigen moeder, de gene die je 9 maanden lang heeft gedragen. Waarom geloven ze me niet?! Hoe kan ik zo iets verzinnen?!

'Saffi, doe maar... Verander me naam maar in el kehba. Want ik wil ook niet dezelfde naam dragen als dat van een verkrachter! JIJ HEBT FATIMA VERKRACHT E SHEYTAAN! IK WALG VAN JOU IK HEB SAMIRA WEL GEZIEN FUCKING VIEZE TERING MANNELIJKE HOER DAT JE BENT! WAS JIJ MAAR MET JE POTEN VAN DAT KANKER WIJF AF GEBLEVEN DAN HAATTE ZE ME NIET WAS DIT NOOIT GEBEURD EN WAS IK OOK NOOIT IN EEN HOERENHUIS GESTOPT!' Schreeuw ik.

Mijn moeder laat zichzelf huilend vallen op de grond. Mijn vader pakt me bij mijn haar en stopt me hoofd in een emmer water, ik werk niet eens tegen.

Het liefst zou ik nu dood willen vallen, dit is niet eerlijk. Je probeert goed te zijn voor iedereen en wat krijg je ervoor terug?

Wat heb ik mijn ouders ooit aangedaan dat ze me dit aan doen? Dat ze me niet geloven? Ik voel me waardeloos, mijn eigen familie haat mij.

Mijn vader haalt me hoofd weer uit het water en gooit me op de vloer. Begint me samen met Souhail in elkaar te slaan.

Ik voel een vreselijke pijn in mijn hoofd opkomen, ik kreeg net een harde vuist tegen me hoofd aan. Ze slaan en schoppen zonder genade, net alsof ik nooit zijn dochter geweest ben. Net alsof ik een hond ben, net alsof ik ze wat aan gedaan heb.

Mijn vader duwt Souhail van me af en begint te slaan met een lerenriem op mijn benen. Ik schreeuw het uit van de pijn en probeer het van me af te weren wat niet lukt.

Ik probeer weg te kruipen maar dan pakte vader me bij me haar en trekt hij me weer naar het midden van de woonkamer.

'Jij wordt niet als die hoer daar he.' Fluistert mijn moeder in Saliyah's oor.

Ik barst in tranen uit terwijl ik haar aankijk.
'Yemma, ik zweer het bij all...'

'Hou je bek, je bent mijn dochter niet. Je bent een stuk vuil in mijn ogen, ik kan niet geloven dat allah mij zo een nietsnut als jou heeft gegeven. Had ik je maar nooit gekregen. Gelukkig heb ik Saliyah nog. Jou hebben we niet meer nodig. '

Mijn vader bindt mijn handen vast aan een lang stuk touw. Hij duwt me hard tegen de muur aan en kijkt me woedend aan.
'Als jij nog een keer zegt dat ik iemand verkracht heb, verbouw ik je gezicht zo erg dat je jezelf nooit meer zal durven te vertonen.' Hij slaat me hoofd hard tegen de muur aan, ik schreeuw het uit van de pijn.

Alles om me heen begint te draaien en alles wordt wazig. Het geschreeuw en gehuil om me heen lijkt ver.

Ik voel dat ik opgehangen word en even later voel ik van alle kanten pijnlijke zweepslagen, met moeite maak ik mijn ogen open. Ik probeer los te komen maar ik ben te hoog opgehangen. Ik schop om me heen maar niks dat helpt. Ze blijven maar slaan en ik schreeuw het uit van de pijn.

Ik zie dat Hanane, Amal, Soumaya, Oumayma, Souhail gewoon heel mijn familie waar ik van hou en die ik vertrouwde om heen staan met een stok in hun handen om te slaan.

In mijn moeders ogen is geen ene drupje van medelijden of iets in die richting te zien, alleen maar woede. Iedereen begint hard op mijn lichaam te slaan, ik voel de temperatuur van mijn lichaam zwaar dalen en mijn ogen vallen dicht.

Zachtjes probeer ik de shahada uit te spreken wat ook niet lukt want ik voel gelijk een harde vuist tegen mijn mond aan.

'JIJ GAAT BRANDEN KANKER HOER!' Schreeuwt Souhail, mijn eigen broer... Mijn bloed eigen broer.

In mijn gedachtes met de laatste beetje kracht probeer ik het uit te spreken, wat net niet lukt want net in het midden voel een harde voorwerp tegen mijn hoofd aan geslagen waardoor alles zwart wordt.