Ağ Qızılgül

☀️

Xan çevrilib, məni başdan ayağa süzdü. Sonra ayağa qalxdı. "Nə içirsən elə?" Əlində bilmədiyim şeyi mətbəxt masasının üzərinə qoydu."Protein tozudu. Üstümdə daşıyıram." Kim protein tozun üzərində daşıyarki? Tufan Ata Xan daşıyar. Evdən çıxıb, Xanın maşınına mindik. Bu səfər öndə oturmuşdum. Əlimi atıb, radyodan random bir mahnı açdım. Çünkü, Xan danışqan biri deyildi və yol çox sıxıcı keçirdi. "Kəmərivi tax" of kəmər taxmaqdan nifrət edirdim. Eləbilki boğulurdum. "Onsuz bir saatlıq fln yoldu. Və normal sürətlə sürürsən. Taxmasam olar məncə." Üzünü mənə tərəf çevirdi. İnanırsız elə baxdıki eləbil bu an bıçaq götürüb, boğazıma saplayacaq. "Ceyran kəmərivi tax." Uje bezmişdim. Mən onun hər fürsətdə əmr verəcəyi işçisici deyildim. Bunu beyninə soxmalı idi. Bilərək, ona Xan deyəcəkdim. "Xan, mənə əmr vermə." Yaxşı elədim. Həm Xan deyəndə nə olurki güya? Öz adıdıda. Əlihüseyn zad demirəmki. Dərin nəfəs alıb, üzünü yola doğru çevirib, maşını işə saldı. "Zəhmət olmasa, kəmərinizi taxa bilərsiz? Ceyran xanım. Hər an hər şey olabilər." Necədə düşüncəlisən gözlərim yaşardı. Onunla dahada inatlaşmayıb, sırf adam kimi xahiş ettiyinə görə kəmərimi taxdım. Və yola qoyulduq. Nəhayət, gəlib çatdıq. Maşından düşüb, Xan'ın evinə doğru irəlilədik. Evə girən kimi mətbəxlə qarşılaşdığımız üçün mıtbəxt stolunun ətrafındaki stullardan birində oturdum. Xan isə əlinə bir şeyler götürüb nə isə hazırlamağa başladı. "Acsan?" Çox ac idim. "Hə." Üzr istəyirəm ama yəni qürur edə bilməzdim. Xan'ın üzündə kiçicik görülməyən bir gülümsəmə yarandı. Ya da mənə elə gəldi. "Bir şeylər hazırlayıram indi." Bu necə hər şeyi bacarıre? "Yemək bişirməyidə bilirsən?" Mətbəxt masasının üstündəki meyvə qabından alma götürüb dişlədim. "Təbiikidə. Mən tək yaşayan biriyəm. Ama bir aya falan evlənəcəm çox güman həyat yoldaşım bişirər yeməkləri" elə bu an alma nəfəs yoluma getti öskürməyə başladım. Sizə and içə bilərəmki boğulacaqdım. Taa ki Xaan gülərək mənə su ilə dolu stəkanı verənə qədər. "Çox gülməlidi?" Oda qarşımdaki stulda oturub, qollarını masanın üzərinə qoydu. "Hə." Qıcıq. Şit şit gülürdü bidə. Mənsə göz süzdürdüm. "Ha bu arada istəyirsən ayrı bi ev tuta bilərik yəni sənin qərarıva qalıb." Yəni açığı başqa evə ehtiyac olduğunu düşünmürəm. Bu ev 5 aylığına ikimizədə bəs edər. "Tək yataq otağı var?" O ayağa qalxıb, qazın üstünə qoyduğu yeməyi qarışdırmağa başladı. "Hə nəsə problem varki?" Hay sənin zarafatıva. "Yox əşi nə problem olacaq uzaq başı kağız üstündə evli olan iki şəxsiyyət bir yataqda yatacaq." Uje mən də onun kimi hər şeyi məzəyə vurmağa başlamışdım. Yox yox dəyişməməli idim. Bu sən deyilsən Ceyran. O yeməyi qarışdıraraq, duruşunu pozmadı. "Məncə, ayrı evə çıxsaq daha rahat olar. Həm ər-arvad kimi dava edəndə sən məni evdən qovandan sonra öz evimə gələrəm." Ya rəbbim ya səbr. O mənimlə sözün əsl mənasında məzələnirdi. "Gül,gül sən" bişən yeməyi qablara töküb, masaya qoydu. Bişirdiyi yemək dediyimə baxmıyın, yumurtapomidor bişirmişdi. "Bu o sən bildiyin yumurtapomidorlara oxşamıra" özümnən asılı olmayaraq güldüm. O isə məni izləyirdi. Qara buğdaylı çörəkdən bir hissə qoparıb, yumurtaya batırdım. Sonra üfürüb, ağzıma attım. Xan isə məni o qədər diqqətli izləyirdiki eləbil aşbaz jüriden yeməyi haqda eleştirini gözləyirdi. Düzünü desəm bu dadlı bir yumurtapomidor idi. O necə bunu bacarmışdı? Hər nəysə yalandan üzümü büzdüm. "Həyatımda yediyim ən bərbat yumurtapomidor ola bilər." Dedim. O isə sanki bir uşağın əlindən dordurmasını almışlarcasına xəyal qırıqlığına və kədərə boğuldu. Sifətinin dəyişimini görməli idiz. Mən isə gülməyə başladım. "Zarafat edirəm əladı." Ona daha da çox qıya bilməzdim. Mən vicdanlı biri idim. O isə öz yeməyindən bir damcı yedikdən sonra üzündə gülümsəmə yarandı. "Bilirdim onsuz. Mükəmmələm nəyəme mən?" Bidənə bu eqosu olmasaydı.. sonra yeməyimizə davam ettik. Mənsə qabları yudum çünkü yeməyi bişirən o idi. O isə mətbəxlə birləşik olan qonaqotağına keçib qara dəri divanda oturdu. "Kofe istəyirsən?" Başını salladı. Mən də kofe aparatını qoşduqdan sonra ayaq üstə kofenin hazırlanmağın gözlədim. Bu nə idi indi? Qəribə hiss eliyirdim. Sanki həqiqətən iki ər-arvad olaraq görünürdük xaricdən. Nəysə, nəysə. Kofe hazır olandan sonra iki fincana töküb, mən də Xan'ın yanın getdib,divanda oturdum. Kofeleri kiçik divanın önündəki kiçik masaya qoydum.