Οι εβδομάδες έμοιαζαν να ξεγλιστρούν μέσα απ' τα δάχτυλά μου. Άπιαστες, αόρατες, σαν σκιές που έρχονται και φεύγουν δίχως να αφήνουν πίσω τους τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Εγώ, σαν άλλη ερημίτισσα, είχα αποτραβηχτεί. Από όλους. Από όλα. Από εμένα την ίδια. Η παρέα που κάποτε με περιέβαλε σαν δεύτερο δέρμα, είχε πλέον γίνει φάντασμα. Ή, καλύτερα, εγώ είχα γίνει το φάντασμα.
Η μόνη παρουσία που παρέμενε δίπλα μου σταθερή ήταν η Ελένη. Ερχόταν σχεδόν καθημερινά σπίτι μου, με έναν αέρα λυτρωτή, σαν να ήξερε ότι παλεύω να κρατηθώ στην επιφάνεια. Κι ο Πάνος που, πού και πού, μου χτυπούσε την πόρτα, περισσότερο σαν αναλαμπή παρά σαν σταθερά. Οι υπόλοιποι; Απόκοσμοι πια.
Η Ελένη καθόταν δίπλα μου στον καναπέ εκείνο το βράδυ, η τηλεόραση μπροστά μας να παίζει αφηρημένα κάποια ταινία – δεν θυμάμαι ποια. Το μόνο που θυμάμαι είναι το βλέμμα της, πώς με κοιτούσε πλάγια, λες και μελετούσε μια απόφαση.
«Νατάσσα...»
«Μμ.» μουρμούρισα, βυθισμένη στη σιωπή της εικόνας.
«Νατάσσα έχεις απομακρυνθεί από την παρέα, έχουμε διαλυθεί οριακά.» ξεκίνησε με προσεκτικά βήματα, μα η φωνή της έκρυβε την αγωνία της.
«Και τι να κάνω ακριβώς; Να βγαίνω και να γελάω σαν να μην συμβαίνει τίποτα; Ότι όλα είναι μια χαρά; Μήπως να βγαίνουμε και με την Κατερίνα και τον Άρη;» Η φωνή μου είχε αρχίσει να ανεβαίνει, μαζί με το κύμα θυμού που είχα φυλαγμένο.
«Καλά, αυτό πάει στο καλό... Δεν βγαίνεις, όλο στο σπίτι. Και τώρα αυτό κάνουμε, σαββατιάτικα καθόμαστε και βλέπουμε ταινίες.»
«Πράγμα που δεν με αφήνεις.» απάντησα ειρωνικά.
«Νατάσσα δεν θα το συζητήσω. Θα ετοιμαστείς, θα γίνεις μια κούκλα και θα πάμε για ποτό!» Η φωνή της δεν σήκωνε αντίρρηση. Ήταν από αυτές τις στιγμές που η Ελένη δεν σου έδινε το περιθώριο να πεις «όχι».
«Ελένη με δουλεύεις; Δεν έχω καμία όρεξη!» Η άρνησή μου ήταν πέτρινη, μα ήδη κάτι μέσα μου είχε αρχίσει να ραγίζει.
«Δεν πρέπει να δείξεις ότι σε έχει κάνει κουρέλι.»
«Αφού με έκανε.»
«Μην αρχίσουμε! Σήκω.»
Κι όπως το 'πε, έτσι έγινε. Με έναν σχεδόν εκδικητικό ενθουσιασμό, αποφάσισα πως θα βγω. Να κάθεται με την Κατερίνα του και να πιστεύει πως όλα τέλειωσαν; Λάθος. Θα βγω. Θα γελάσω. Θα λάμψω.
KAMU SEDANG MEMBACA
I'm in love with you
ChickLitΚαθώς περπατούσα ακούω μια αντρική φωνή... «Κοπέλα μου πρόσεχε που πας!» «Ε τι;» είπα και έβγαλα τα ακουστικά μου προσπαθώντας να καταλάβω τι έγινε,κοιτάζω και βλέπω ένα αγόρι με ένα καφέ στο χέρι ο οποίος έχει πέσει πάνω μου. «Δεν βλέπεις μπροστά σ...
