I'm in love with you

Without you |50

Εκείνη η βραδιά από την συζήτηση με τον Άρη έξω από το κλαμπ δεν άλλαξε κάτι...Έχουν περάσει σχεδόν 3 μέρες και δεν έχω καμία επικοινωνία μαζί του, δεν μπορώ να κάνω κάτι, εφόσον τελειώσαμε...Τελειώσαμε...Και καλό είναι να το πάρω γρήγορα απόφαση όσο είναι καιρός.

Ούτε η ίδια δεν τα πιστεύεις!

Θα προσπαθήσω από σήμερα.
Τον αγαπάω γαμώτο...Δεν ξέρω πότε θα γυρίσω Αγγλία και πόσες μέρες ακόμα μου μένουν για να τον βλέπω.Όχι ότι τον βλέπω βέβαια κανονικά αλλά το προτιμάω από την απόρριψη του, καμία φορά κάθομαι στο μπαλκόνι και τον βλέπω όταν κατεβαίνει να πάρει την μηχανή από το γκαράζ, στέκομαι και περιμένω να τον δω...Να τον δω μονάχα και ας μην μου μιλήσει.

«Δεν σου κάνει καλό αυτό...»μου αποσπά την προσοχή η Ελένη καθώς με αντικρίζει να κοιτάζω το απέραντη κενό από το μπαλκόνι

«Άσε με Ελένη...»απάντησα δίχως καμία όρεξη

«Γιατί δεν του μιλάς;»

«Πόσο πια; Δεν θέλει να με ακούσει, δεν θέλει να με δει μπροστά του...Τι άλλο να κάνω δηλαδή;»

«Νάτασσα αγαπιέστε, σαγαπάει και το ξέρω, το βλέπω, δεν θα τελειώσετε έτσι να με θυμηθείς!»

«Μακάρι να έχεις δίκιο αν και δεν το νομίζω...Μακάρι να ήμουν σαν εσένα με τον Κώστα, να έμενε μαζί μου ο Άρης Αγγλία.»μελαγχόλησα

«Λες και δεν τον ξέρεις τον πατέρα του...»

Η Ελένη θέλει συνεχώς να βρίσκεται μαζί μου ώστε να με κάνει να ξεχαστώ.Δεν μου το παραδέχεται βέβαια αλλά την ξέρω καλά...Βγαίνουμε μερικές φορές ώστε να μην κάθομαι συνέχεια στο σπίτι, η μερικές φορές έρχεται και ο Πάνος μαζί μας...Μου φέρονται λες και είμαι κανένα πεντάχρονο αλλά ξέρω ότι με νοιάζονται...Δεν θέλω να φύγω από εδώ...Δεν θέλω να τον χάσω πάλι, η ίσως τον έχω χάσει από τώρα; Ξέρω είμαι ηλίθια, φέρθηκα απαίσια αλλά δεν αξίζω ούτε μια εξήγηση; Ούτε μια ευκαιρία; Δεν το έκανα με τον Ορέστη και είμαι σίγουρη για αυτό!

ARHS

Την αγαπάω όσο τίποτα άλλο αλλά έχω έναν εγωισμό, δεν μπορώ να ξεπεράσω τόσο εύκολα αυτό που μου έκανε...Τα ψέμματα για εκείνον τον φλώρο, που έβγαινε μαζί του τόσο καιρό...
Ακόμη και για εμένα δεν είναι και ότι πιο εύκολο, την αγαπάω ακόμα, ποτέ δεν θα πάψω να την αγαπάω.Αποφεύγω να την βλέπω, δεν βγαίνω τόσο συχνά από το σπίτι για να μην την συναντήσω και αμα βγω βγαίνω τα μεσάνυχτα.Αντικρίζω το παράθυρο της συνέχεια, τα φώτα της είναι ανοιχτά...Γαμώτο μου δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου.
Με τα παιδιά ούτε που βγαίνω, μονάχα με τον Στέφανο και συνήθως με τον Τζον και τους άλλους...Όπως και σήμερα, η ώρα είχε πάει 2:00 και ετοιμαζόμουν να βγω, άρπαξα τα κλειδιά της μηχανής και το δερμάτινο τζάκετ μου.