I'm in love with you

Never say never |43

Το διάβασμα μου για τις πανελλήνιες είναι καθημερινό και ανυπόφορο.Το χειρότερο όμως είναι το άγχος μου που δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.Και αν δεν τα καταφέρω; Και αν; Και αν...Θέλω τόσο πολύ να σπουδάσω ψυχολογία, να γίνω μια καλή ψυχολόγος.

«Κορίτσι μου...Άσε λίγο το διάβασμα να ξεσκάσεις για λίγο.»με απόσπασε η φωνή της μητέρας μου που μπήκε σιγά σιγά στο δωμάτιο μου

«Μαμά δεν μπορώ αύριο δίνω το πρώτο μάθημα.»απάντησα ενώ συνέχισα να γράφω

[...]

Το επόμενο πρωί με βρήκε να ξυπνάω πολύ νωρίτερα από την ώρα που πρέπει κανονικά να ξυπνήσω, λόγο του άγχος μου.Έκανα μια τελευταία επανάληψη και αργότερα ήρθε η Ελένη από το σπίτι μου για να φύγουμε μαζί.Εκείνη φαινόταν πολύ άνετη και καθόλου αγχωμένη σε αντίθεση με εμένα που στην κυριολεξία έτρεμα.

«Παιδί μου σιγά πως κανείς έτσι; Αφού ξέρουμε όλοι ότι θα περάσεις.»με καθησύχασε

«Ποτέ μην λες ποτέ!»

Κατευθυνθήκαμε στο προαύλιο του σχολείου, πήρα μια βαθιά ανάσα και προχώρησα.Φαινόταν πια τόσο διαφορετικό σε σχέση με πέρυσι...Παντού να σε τριγυρίζουν τρομαγμένες και αγχωμένες φάτσες, μου φαινόταν άδειο χωρίς τα γνωστά άτομα της τρίτης, πλέον είμασταν εμείς αυτά τα άτομα.Έβλεπες να είναι καθισμένοι όλοι μαζί σε αυτά τα γνωστά πεζούλια κρατώντας τα βιβλία και να ρίχνουν μια τελευταία ματιά στην ύλη τους και να προσπαθούν να τα μάθουν.Μπήκαμε επιτέλους στην τάξη που πλέον ήταν διαφορετική, δεν καθόμουν όπως τότε με την Ελένη αλλά μόνη μου με τον στύλο μου.Δεν μπορώ πλέον να πιστέψω ότι δεν θα ξανά πάω σχολείο, δεν θα ξανά δω όλους αυτούς...

Τα θέματα ήρθαν στα χέρια μου, τα χέρια μου ήταν ιδρωμένα και ο στύλος γλιστρούσε στα χέρια μου.Ξέχασα τα πάντα που ήταν περιττά και επικεντρώθηκα στο γραπτό μου.

Ώρες ώρες μιλάς λίγο σαν φυτούκλας κυρία ψυχολόγα...

Πρώτο μάθημα έκθεση, έγραφα, έγραφα, σε κάποια φάση συνειδητοποίησα ότι έχω πάρει φόρα και γράφω πολλά.Ο χρόνος έπειτα τελείωσε, παράδωσα το γραπτό μου και βγήκα έξω.Πήρα καθαρό αέρα και μέσα μου ένιωσα μια ανακούφιση...

«Επιτέλους Χριστέ μου τι ήταν αυτό.»άκουγα την Ελένη να μουρμουράει

Έξω από το σχολείο είδα τον Άρη με την μηχανή να με ψάχνει, σαν τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο.Με το που με είδε μου έσκασε ένα χαμόγελο ενθουσιασμένος.