I'm in love with you

Away |42

Πέρασαν οι μήνες, ο καιρός σαν νερό χωρίς να το καταλάβω.Βρίσκομαι πλέον στην Τρίτη λυκείου κάτι που με αγχώνει, αυτό σημαίνει δηλαδή "πανελλήνιες". Σε πολύ λίγο καιρό έρχονται οι πανελλαδικές εξετάσεις...Δεν το πιστεύω πλέον ότι βρίσκομαι στην τελική ευθεία.Σιγά σιγά πλησιάζουν οι τελευταίες μέρες σχολείου και προσπαθώ να τις
απολαμβάνω γιατί ποτέ πια δεν θα ξανά ζήσω τα σχολικά μου χρόνια.

Ο Άρης παράλληλα τελείωσε την Τρίτη λυκείου με απολυτήριο λυκείου αλλά δεν έδωσε πανελλήνιες, κάτι το οποίο με στεναχώρησε διότι δεν θα σταματήσω να πιστεύω σε αυτόν.Θέλει να καταφέρει να πάει σε κάποιο ΙΕΚ καλών τεχνών, αν και νιώθει ότι δεν θα μπορεί λόγο του πατέρα του...Επίσης βρίσκομαι στο σχολείο χωρίς τον Άρη και ακόμα να το πιστέψω.Μου φαίνεται τόσο άδειο μιας που με την Ελένη είμαστε οι δυο μας, σαν τότε, σαν όταν ήμουν Πρώτη λυκείου.Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός...

Στο μεταξύ για εμένα και το μέλλον μου είναι κάτι το τόσο περίπλοκο...Δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι την Αγγλία και τον πατέρα μου.Ακόμα δεν έχω πάρει την τελική απόφαση και όσο πλησιάζει ο καιρός νιώθω έναν κόμπο στο στομάχι μου.Πως θα μπορέσω να αφήσω τον Άρη; Θα χωρίσουμε; Πως θα ζήσω χωρίς όλους αυτούς; Την Ελένη; Τον αδερφό μου; Τα παιδιά; Και το κορυφαίο; Στον Άρη δεν έχω πει τίποτα, δεν του έχω αναφέρει για καμία Αγγλία και οτιδήποτε.Θέλω πρώτα να πάρω την απόφαση μου και έπειτα να το ανακοινώσω, όχι μόνο στον Άρη αλλά και σε άλλους τους υπόλοιπους.Θα προσπαθήσω δηλαδή όσο να ναι να το κρύψω και να το αποφύγω, ελπίζω να μην το μετανιώσω.Ελπίζω να κάνω το σωστό.

Τώρα βρίσκομαι στο σχολείο, κάθομαι μόνη στο πεζούλι που βρίσκεται στο προαύλιο και κοιτάω το απέραντη κενό σκεπτική.Φτάνει απροειδοποίητα και ξαφνικά η Ελένη κάτι που με έκανε να επανέλθω στον πραγματικό κόσμο και να φύγουν οι σκέψεις μου.

«Πω τι κάνουμε εδώ πια χωρίς τα αγόρια μας;»μου είπε καθώς έκατσε ακριβώς δίπλα μου και έγειρε το κεφάλι της στον ώμο μου μελαγχολικά.

Χασκογέλασα και συμφώνησα μαζί της καθώς την σκούντηξα χαχανίζοντας.

«Ποιος να το φαντάζονταν Ε; Πανελλήνιες.»συνέχισε και όταν ανέφερε την λέξη πανελλήνιες με έκανε να ξανά αγχωθώ και να θέλω να κάνω εμετό

«Τι θα κάνεις τελικά εσύ;»

«Θα δώσω πανελλήνιες και όπου περάσω.»

Μακάρι να ήμουν και εγώ τόσο απόλυτη και άνετη, Να ήμουν αποφασιστική, να μην με ένοιαζε τόσο, απλή και λιτή.