Αυριο φεύγω για Αγγλία και ακόμη να το συνειδητοποιήσω, αυτός ο κύκλος τελείωσε για εμένα, σκεφτόμουν όταν αντίκριζα το πλέον άδειο δωμάτιο μου μιας που έχω μαζέψει τα περισσότερα πράγματα μου.Αυτή η στιγμή μου θυμίζει σαν τότε, το δωμάτιο μου ήταν το ίδιο άδειο σαν τώρα, με κούτες με γεμάτο πράγματα και σακ βουαγιάζ με ρούχα, η μόνη διαφορά βέβαια ότι τώρα φεύγω δεν έρχομαι...Τότε ένιωθα ξένη σε αυτή την πόλη και καινούργια, μα τώρα όμως ξεκινάει για ακόμη μια φορά μια καινούργια ζωή για εμένα.
Και όσο αναφορά για όταν το ανακοίνωσα ότι φεύγω τα συναισθήματα τους ήταν ανάμεικτα.Η μητέρα μου χάρηκε γιατί πιστεύει σε εμένα και νιώθει ότι θα τα καταφέρω, αν και βέβαια είναι στεναχωρημένη που φεύγω σαν κλασική μητέρα, ο Στέφανος από την άλλη το ήξερε πάνω κάτω αλλά ποτέ δεν περίμενε ότι θα πάρω την απόφαση, νιώθω ότι είναι χαρούμενος για εμένα και ας μου κρατάει λίγο μούτρα διότι δεν θέλει τον πατέρα μας και όσο σκέφτεται ότι θα ζήσω μαζί του δεν θέλει ούτε να το ακούει.Η Ελένη στην συνέχεια ήταν η πρώτη που φοβόμουν, πάντα χαιρόταν με την χαρά μου και
στεναχωριόταν με τις λύπες μου...Είχε στεναχωρηθεί τόσο σε σημείο που κλαίγαμε αγκαλιά αλλά ξέρει και ξέρω και η ίδια ότι ποτέ δεν θα ξεχάσουμε η μια την άλλη και θα έρχομαι στις γιορτές.Και όσο για τον Άρη...Δεν του το έχω πει ακόμη...Για την ακρίβεια τώρα πηγαίνω στο σπίτι του για να το ανακοινώσω.Ξέρω βλακεία μου...
Προετοιμάσα τον εαυτό μου ψυχολογικά, πήρα μια βαθιά ανάσα, σκούπισα τα βουρκωμένα μάτια μου και πήρα την απόφαση να χτυπήσω την πόρτα του, απροειδοποίητα.Εκείνος αν και ξαφνιασμένος όταν με αντίκρισε δεν παρέλειψε να είναι χαρούμενος, με αγκάλιασε σφιχτά και με φίλησε.
«Πως και από εδώ;»έλεγε ενθουσιασμένος
«Ήρθα να σε δω...Μόνος σου είσαι;»
«Ναι, πέρασε!»
Κατευθυνθήκαμε προς την αποθηκούλα, έκατσα απομονωμένη στο κρεβάτι περιμένοντας την σωστή στιγμή για να του μιλήσω...
«Ποτέ φεύγεις για Αθήνα;»τον άκουγα να λέει και η καρδιά μου άρχισε να σπάει
«Σχετικά με αυτό θέλω να σου πω...»ξερόβηξα
«Άρη...Θα πάω στην Αγγλία, στον πατέρα μου...Εκεί θα σπουδάσω.»ανακοίνωσα
«Τ- τι;»έλεγε σοκαρισμένος
«Τι; Πότε; Που; Πότε το αποφάσισες; Γιατί δεν μου το είπες;»έλεγε ασταμάτητα
«Δεν μπορούσα να στο πω...Δεν έβρισκα την στιγμ-»
ESTÁS LEYENDO
I'm in love with you
Chick-LitΚαθώς περπατούσα ακούω μια αντρική φωνή... «Κοπέλα μου πρόσεχε που πας!» «Ε τι;» είπα και έβγαλα τα ακουστικά μου προσπαθώντας να καταλάβω τι έγινε,κοιτάζω και βλέπω ένα αγόρι με ένα καφέ στο χέρι ο οποίος έχει πέσει πάνω μου. «Δεν βλέπεις μπροστά σ...
