Unicode
ပျောက်ကွယ်သွားသော ဆပ်ပြာပူဖောင်းကလေး
မီးဖိုခန်းထဲ ခြောက်ကပ်ကပ်ထမင်းကိုစိတ်မပါလက်မပါစားနေရင်းတန်းလန်းနှင့်ပင် ထယ်ယောင်းရဲ့ဦးခေါင်းခွံတစ်ခုလုံးဟာ တူနဲ့အထုခံထားရသလို စူးအောင့်ကိုက်ခဲတက်လာတာမို့ ပြာဝေနေတဲ့မျက်၀န်းအစုံကိုပိတ်ချပြီး နံဘေးနားကရေတစ်ဖက်ခွက်ကိုတဂွတ်ဂွတ်မြည်အောင် မော့သောက်လိုက်မိတယ်။
"ဘာလို့လဲ .."
နှုတ်ခမ်းဖျားက ပွင့်အံကျလာတဲ့စကားသံထဲ နာကျင်အက်ကွဲခြင်းအချို့ မြည်တွန်ဟိန်းဟောက်နေတယ်။
"ငါ ဘာတွေများ အဲဒီလောက်အထိ အမှားလုပ်မိသွားလို့လဲ .."
ဒီလိုရိုးရှင်းတဲ့မေးခွန်းရဲ့အဖြေကို မာမားဟာ ရက်သတ္တပတ်တစ်ခုကုန်လွန်ပြီးသွားတာတောင်မှ ထယ်ယောင်းဆီအကြည့်တစ်ချက်ကမ်းလို့ ပြန်လည်ဖြေဆိုခြင်းမပြုခဲ့ပါချေ။
ထွက်ကျဖို့အစပျိုးနေတဲ့မျက်ရည်တွေကို တစ်ချက်ရှိုက်သွင်းလိုက်ကာ ပျော်ရွှင်မှုတွေဆိတ်သုန်းကုန်ပါသော ဒီရပ်၀န်းအတွက် အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်အပြစ်တင်ချင်လာတယ်။
မကျေနပ်တာရှိရင် ဆူတာဖြစ်ဖြစ်၊ ရိုက်လိုက်တာဖြစ်ဖြစ်လုပ်မှ မာမားရဲ့စိတ်ထဲကအစိုင်အခဲတွေအပြင်၊ ထယ်ယောင်းပါ ခံစားရခက်ခြင်းတွေဆီက လွတ်မြောက်နိုင်မှာမဟုတ်ပါလားလေ။
အခုတော့ဖြင့် ခံစားချက်တွေညှို့ရီစွာပင် နေလို့မပျော်နိုင်တော့ဘဲ စိတ်နှလုံးမှာနွမ်းလျအက်ကွဲနေခဲ့ရပါတယ်။
တစ်ယောက်တည်းမအီမသာဖြစ်ဖြစ်နဲ့ မျက်ဝန်းညိုစိုစိုတွေကိုတရကြမ်းဖိပွတ်ကာ မှိုင်းပျပျရပ်ဝန်းထဲက ခဏတာဖြစ်ဖြစ်ရုန်းထွက်ဖို့ပြင်လိုက်ချိန် မရည်ရွယ်ပါဘဲ မီးဖိုထဲဝင်လာတဲ့မာမားနဲ့ ချိန်းထားစရာတောင်မလိုဘဲ ထိပ်တိုက်ကြုံဆုံကုန်ပါတော့တယ်။
မာမားဟာ နူးညံ့နွေးထွေးပေမဲ့ တစ်ခါတစ်ခါကျတော့လည်း ယော်ကျားသားတွေထက်တောင် စိတ်ဓာတ်မာကြောလွန်းတဲ့ အာဂအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။
YOU ARE READING
A Soap Bubble (Complete)
Fanficဆပ်ပြာပူဖောင်းလေးနဲ့တူတဲ့ အချစ်ဦးရေ .. ငါတိုး၀င်လာတဲ့အခါ ကျေးဇူးပြုပြီး မပျောက်ကွယ်သွားပါနဲ့လား ..
