Selammm!
Bu bölüm hikayenin şimdiki zamana kadarki enn uzun bölümü.
Bölüm uzun olduğu için bugün tek bölüm geldi.
Bu arada hikayenin gidişatı ile ilgili çok önemli kararlar aldımm🙈🙉🙊
Keyifli okumalarrr😽😽
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
-Seninkini de alabilir miyim?
Kaşlarımı çattım.
-Benimki?
Barış bir elindeki telefona birde bana baktı.
-Telefon numaranı yani.
Aydınlama yaşarcasına ufak bir "hee" sesi döküldü dudaklarımdan.
Telefon numaramı söyleyip kaydetmesini sağladıktan sonra annemin mutfağa geçmemizi söylemesi üzerine mutfağa geçtik.
Annemin hazırladığı , içinde kısır, sarma ve pastanın bulunduğu tabakları tezgahtan alıp masanın üzerine taşıdım. Annemde çayları bardaklara koyarak önümüze getirdi.
Barış ve Ahmet sandalyeye oturmadan önce bizim oturmamızı beklediler. Biz oturduktan sonra onlarda oturdular.
-Zahmet etmeseydiniz keşke Banu hanım.
Ahmet'in kurduğu cümle annemin kaşlarını çatmasına sebep olmuştu .
-Hanım ne ya abla de bana oğlum.
-Peki Banu abla.
Ahmet ve annem konuşurken Barış tabağındakileri yavaş yavaş miğdeye göndermekle meşguldu.
Bende bir yandan annem ve Ahmet'i dinliyor, bir yandan da tabağımdakileri yiyordum.
Barış'ın çayının bittiğini görünce ayağa kalktım. Barış'ın oturduğu sandalyenin arkasına doğru geçip bardağına uzanırken o da, oturduğu yerden kafasını biraz yukarıya kaldırıp bana baktı.
Bardağı masadan alıp tezgaha götürdüm . Çaydanlıktan çay doldurduktan sonra tekrar masaya doğru götürdüm.
Barış'ın arkasına doğru gelmiş, çayı önüne koyacakken sadece benim duyabileceğim bir ses tonuyla ;
-Yine yakma sakın beni.
Dedi.
-Yok o bi kere olur demiştim ya.
Çayı önüne bıraktıktan sonra yerime geçip oturdum.
Barış tam karşı çaprazımda kalıyordu. Çayı dudaklarına götürürken bir yandan bana bakıp sırıtıyordu.
-Oğlum Barış'tı dimi adın?
Annemin sorusuyla Barış bakışlarını benden çekti.
-Evet.
-Gülizar senin de akraban mı oğlum?
-Evet, babamla kuzen oluyor Gülizar teyze.
Annemin dudaklarından ufak bir "hı" sesi döküldü.
-Gülizar benim Didem'ime birini bulmuştu. Çocukta mimarmış.
Birden öksürmeye başladığımda annem durup bana baktı.
-Aa kızım utanılacak ne var? Sorucam ki tanıyorlar mı?
Çaydan bir yudum alıp boğazlarımı yumuşatırken bir yandan da anneme ters ters bakıyordum. Annem beni umursamadan devam etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İZMİR GÜZELİ
Storie d'amore-Acıyor mu? Dedim. -Daha çok yanıyor. Dedi. Mahçup bir şekilde gülümseyip oturduğum yerden kalktım. -Bence sen bu buzu eline alıp kendin tut, bende çay servisine yardım edeyim. Buzu onun ellerine bıraktım. -Aman başkalarını da yakma sakın. -Yok...
