Yokluğunla hiddetlendi kalemim,
Figanımla kör oldu mısralarım.
Son sayfaları bu günlüğümün;
Ölüm temalı,acı ve hicran dolu satırlarım.
Şu duvarın geceyle imtihanı,
Benim aynalara olan düşmanlığım...
Kuru bir şiirde saklıyorum geceleri;
Kana bürünmüş,beyaz gömleğin yarattığı dertleri...
Bu haneye güneş uğramasın diye açmıyorum perdeleri.
İnzivaya çekildim asırlardan beri;
Odam,benim mezarım gibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VUSLAT
PoetryKalemimi harekete geçiren Eylül'de duyulan çığlığımın sesiydi. Her satır intihara yelteniyor yıllardır, yaşamaya hevesi kalmamış kağıdın gözyaşları... Annemin dediği gibi "Satırlara dökülen mürekkebim kadar konuşsaydı keşke dilim." Bazen gözyaşı dö...
