Kavuşmak, yağan kırmızı karlar misaliydi.
Oysaki yıllardır bekleyişim bir kez sarılmak içindi.
Annemin dediği gibi, "satırlara dökülen mürekkebim kadar konuşsaydı keşke dilim."
Hafif adımlarla ilerleyen bir günüm,
Nasıl olur da yıllarım olmuş?
Ve sorsan yine iyiyim derim
Çünkü her şeye rağmen gerçeğe üzüleceğini biliyorum.
Bugün de yazıyorum; yıllardır kanıksanmadan,
Kırmızı karlar yağınca mutluluğum daim olacak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VUSLAT
PoesíaKalemimi harekete geçiren Eylül'de duyulan çığlığımın sesiydi. Her satır intihara yelteniyor yıllardır, yaşamaya hevesi kalmamış kağıdın gözyaşları... Annemin dediği gibi "Satırlara dökülen mürekkebim kadar konuşsaydı keşke dilim." Bazen gözyaşı dö...
