Hindi ako makapag-focus sa school dahil sa pang-aasar ng mga kaklase ko.
"Kahit ako liligawan ko si Eliana. Ganiyan ba naman kaganda at talino?" sigaw ni Gerald. Binato naman siya ni Erika.
Ever since nakabalik kami sa room, inaasar na nila ako.
"Ang tanongin mo muna kung papayagan kang manligaw, boys at the back, nga! Atake mong ugok ka," asik niya, at binatukan ang lalaki.
"Asa pa 'tong si gago! Maglinis ka. Isa ka sa maglilinis ng 3 weeks. Ay, pati pala ikaw, Erika. Lungkot naman ng 3 weeks mo," tawang sabi ni Janna.
Inirapan ni Erika si Janna, nagtama ang mata naman ay nginitian niya ako. Ngumiti naman ako pabalik.
Itong si Maella naman ay todo asar sa akin simula nung pataas pa lang kami ng building. Panay ang siko niya sa akin.
"LiJa, love you team niyo, beh," asar niya sa akin. Tumawa siya ng malakas, at saka pinalo si Benjie sa braso na katabi niya sa upuan.
"LiJa?" Asim na mukhang sabi ni Jamela. "Badoy, tunog mahilig man chismis ng kapitbahay," sambit niya, at tumawa.
Kinurot ko si Maella para patigilin siyang hampasin si Benjie dahil mukhang nasasaktan na siya.
"Nasasaktan mo na si Benjie, 'di lang kita kilala iisipin kong gusto mo siya" Asar ko nag make face naman siya at inirapan ako. "Ayieee, ikaw Maella ha," dagdag ko pa.
Hinarap niya si Benjie at sinuri ang brasong namumula na. "Sorry, Ben. Masakit ba?" paumanhin niya. Inilingan naman siya ng binata.
Vacant na namin. Hihintayin na lang namin ang uwian. 3:33 na nang hapon, at 5:00 ang uwian. Pwede naman na kaming lumabas, pero ewan ko. Stay lang muna raw kami saglit dito sa room dahil may bisita.
"May bisita raw, mayayaman. Romanova raw eh," rinig kong sabi ni Allison. Taka akong tumingin sa kanya, ganon din si Maella.
"Romanova?" takang tanong ni Maella. Tumingin siya sa akin. "Kamag-anak mo ba 'yon?" dagdag niya pa. Umiling ako.
"Baka ka-apilyedo ko lang," sagot ko. Tumango naman siya.
Imposibleng kamag-anak ko. Mahirap kami, kumbaga nasa taas sila, at nasa lupa kami. Nakakakain sila ng masasarap na pagkain habang kami kailangan munang pagtrabahuhan ng pahirapan.
Pero masaya naman ako sa buhay namin.
"Eliana?" tawag sa akin ni Janna. Tinaasan ko siya ng dalawang kilay. "Kamag-anak mo ba sila Ms. Romanova?" tanong niya. Tinignan ko si Maella, at binalik ang atensyon sa kanya.
Pati ang mga kaklase naming nagchichismisan ay tumigil para makinig.
Hinihintay nila ang sagot ko.
"H-hindi. Hindi naman ako mayaman. Kasambahay lang a-ako," saad ko. Kumurap-kurap naman si Janna at lumapit sa akin. Hinawakan niya ang braso ko at sinuri iyon.
Hindi siya makapaniwalang tumingin sa akin. "We? Ang ganda ng kutis mo, at halatang anak mayaman ka. Impossible na kasambahay ka?" saad niya. Tumango-tango naman ang mga kaklase namin bilang sang-ayon.
Paano ko ba i-explain sa kanila 'to?
Huminga ako ng malalim. Umayos naman sila ng upo para makinig. "Naririnig ko na 'yan sa mga kapit-bahay namin na baka hindi raw ako anak ng Mama ko... kasi makinis daw ang balat ko, at iba ang mata ko sa magulang ko, lalo na sa kapatid ko," pagkukuwento ko.
"Hazel eyes ang mga mata mo kung hindi ako nagkakamali," saad ni Jeff.
"Wala ba kayong lahi?" tanong ni Maella, na ngayon ay nakikichismis na rin. Umiling ako bilang sagot.
"Hindi ba halata na kasambahay ako?" tanong ko.
Umiling silang lahat bilang sagot.
"Girl! Kung pagtatabihin tayo, mas magmumukha akong kasambahay," saad ni Janna. "Nung unang pasok mo rito, akala namin galing ka sa mayamang pamilya," dagdag niya pa. Tumango si Allison.
"Baka ampon ka?" sabi ni Jeff, na nakatanggap naman siya ng batok kay Jamela.
"Be sensitive naman!" saad niya, at akmang babatokan ulit ang binata. Kaso umatras na palayo.
Sanay naman na akong masabihan na ampon. Hindi na bago sa akin iyon.
"Hindi halatang kasambahay ka, teh. Kung pagtatabihin kayo ni Gerald, mukha siyang bodyguard mo," tawang sabi ni Allison. Sumimangot naman si Gerald.
"Anak ng? Nadamay na naman ako," kamot-ulo niyang reklamo. "Pero seryoso, kasambahay trabaho mo?" tanong niya. Kina-tango ko.
Tumango ako. "Oo, bakit?" saad ko. Nagsimula akong kabahan na baka insultohin nila ako o ang trabaho ko bilang kasambahay.
"Buti hindi ka napagkamalang bisita nung nag-apply ka?" saad ni Kenneth. Pasagot pa lang ako nang inunahan ako ni Maella.
"Nako, kung alam niyo lang. Kahit naka-simpleng suot lang siya noon, mukha siyang bisita," pagkukuwento niya at umayos ng umupo. "Kahit nga ang mayor-doma, akala bisita siya eh. Pina-upo lang siya sa sofa," saad niya pa.
Hindi ko na alam ang sasabihin dahil iisa lang naman ang sinasabi nila.
"Omy god!" Nagulat kami sa ginawang pagsigaw ni Jamela. "Ang prince charming ni Princess Xianel andito na!" tili niya pa, at pumalpak.
Tumingin kami sa bukana ng pinto, at andoon nga siya, nakahawak sa strap ng bag.
"Magbigay daan para sa prinsipe!" sigaw ni Allison. Ginawa naman ng mga kaklase namin.
Hindi ko alam kung saan ako lilingon dahil pati ang upuan ay itinabi rin nila. Kasabay ng pag-yuko nila, bilang paggalang.
Mga baliw ba 'tong mga kaklase ko?
Mabagal naman ang ginawang paglalakad ni Jaiden. Feel na feel ang pagiging prinsipe.
Inilahad niya ang kamay ng nasa harap ko na siya.
Taka ko siyang tinignan. "Anong ginagawa mo?" bulong ko.
"We're going home," saad niya. Naka-lahad pa rin ang kamay.
Narinig ko ang tili ng mga kaklase ko, pwera na lang kila Keziah, Kristal, at Alexis na panay ang irap sa gilid.
"Halikana kamahalan, at tayo'y aalis na," saad ni Maella, at naunang lumabas. Kasabay niya ang mga kaklase namin.
Nagkamot na lang ako ng ulo at sumunod.
"It seems you had fun gossiping with your classmates," sambit ni Jaiden. Tumango ako.
"Oo, masaya naman sila kausap," mahinang sambit ko, sapat na para marinig niya.
Masayang nagkukwentuhan ang mga kaklase ko habang kami ni Jaiden nasa likod, nag-uusap.
"Pero manong, uwian na," natigil kami sa pag-uusap ni Jaiden ng marinig namin si Allison.
Sumilip kami ni Jaiden sa harap para makita kung anong nangyayari.
"Allison, kahit tropa tayo, hindi pwede... Kailangan niyo pa pumunta ng gym. May bisita pa," sambit ng guard.
"Let's go to the gym first," suggestion naman ni Jaiden. "Our tropa might lose his job if he let us escape," dagdag niya pa.
Humarap sa amin si Allison. "Hindi pa nakalabas mga bisita, guys. Sa gym muna raw tayo. Kawawa si tropa natin kapag nagpumilit tayo," anunsyo niya. Sumimangot ang lahat, ngunit sumang-ayon din sa huli.
Inilibot niya ang paningin sa buong kampus. "It seems the visitors are still roaming around the campus," linya ni Jaiden.
Ang mga estudyante ay naka-upo sa lapag. Ang iba'y sa silya, habang nagkukwentuhan. Nakaayos din ang stage. Mukhang may announcement na magaganap.
"Students! Pay attention and sit, please!" the principal said with authority.
We all obeyed and shut our mouths, waiting for their announcement.
"You all are aware that we have visitors, right?" she asked.
We all shook our heads, and answered "Opo."
"This is an important announcement. I know all of you badly want to go home... but Mr. & Mrs. Romanova have something important to announce," she said as she looked around the gym, looking at the students. "Please, let's all welcome Mr. & Mrs. Romanova," she loudly said and clapped her hands. We did the same thing, and stood up. After clapping for a minute, we took our seats.
May dalawang tao ang pumunta sa stage, parehong may malalaking ngiti.
Nanigas ako sa kinauupuan ko. Ang isa roon ay kilalang-kilala ko. Hindi ako pwedeng magkamali.
Tumayo ako, dahil sa ginawa kong pagtayo, nakuha ko ang atensyon ng mga kaklase ko.
Tumayo rin si Jaiden at hinarap ako. "Are you okay?" he worriedly said. Hindi ako makasagot. Ni tignan siya'y hindi ko magawa dahil ang dalawang mata ko ay nakatutok sa lalaking nasa stage, at malaki ang ngiti habang nakikipagkamay sa mga teacher.
Hindi ako pwedeng magkamali, siya ang Papa ko na patay na... Nakita ko pang inilibing siya, ang walang buhay niyang bangkay.
"Papa..." bulong ko, kasabay ng pagtulo ng luha ko.
"Beh? Bakit ka umiiyak? Okay ka lang ba?" tanong ni Maella.
"May masakit ba sa 'yo, Eliana?"
"May nang-away ba sa 'yo?"
"Na-realize mo na bang bagay tayo?"
Sunod-sunod na tanong nila, ngunit hindi ko magawang sagutin dahil patuloy lang sa pagtulo ng luha ko.
"Hey, what's wrong?" tanong ni Jaiden. Puno ng pag-alala ang boses.
Mas lalong bumuhos ang luha ko ng magtama ang mata namin ng lalaking nasa stage. Nakita ko ang pagdaan ng gulat sa mata niya.
Akmang hahakbang ako, ngunit kinakapos ako ng hininga.
"Eliana!" sigaw ni Jaiden, kasabay ng pagdidilim ng paligid.
