Âme noire

Dziękuję

Obudziłam się będąc twarzą do poduszki. Nagle zrobiło mi się słabo kiedy dotarło do mnie to, że ja wcale nie byłam w moim domu. Byłam w obcym domu. Z przerażeniem spojrzałam na mój telefon leżący obok. Zegar pokazywał godzinę piątą, a ja zerknęłam na wiadomości.

4 godz temu:

Do: Mama
Robiłam projekt u Rose, nocuję u niej.

Kto to do cholery napisał? Westchnęłam przecierając moją twarz ręką. Postanowiłam natychmiast dowiedzieć się gdzie jestem.

Zeszłam po stromych schodach zastając w salonie dwóch chłopaków, jednym z nich był Caden śpiący na kanapie, a drugim był jakiś nieznajomy, który jadł kanapkę przy stole. Spojrzałam na niego, a on na mnie. Nie wiedziałam co zrobić więc po prostu zeszłam na dół.

-Kim jesteś?-zapytał chłopak przeżuwając kanapkę.

-Jestem Annabelle.-zaczęłam.-Znajoma Cadena.

-Znajoma?-zaśmiał się.

-Tak.-westchnęłam, chcąc jak najszybciej stąd iść.

Kątem oka zobaczyłam jak Caden otwiera oczy i na mnie patrzy.

-Caden nie mówiłeś, że masz nową dziewczynę.-chłopak w dalszym ciągu jadł kanapkę.

-Mówiłam, że jestem znajomą.

-Właśnie Blaze.-wysyczał Caden.

Blaze to jego brat? Czyżby starszy Hill?

Uniosłam brwi i nie wiedziałam co ze sobą zrobić. Poprawiłam kosmyk włosów, który wleciał mi na twarz.

-To..to ja już pójdę.-powiedziałam.

Caden zaproponował podwózkę, ale odmówiłam bo i tak źle się czułam z tym, że u niego spałam. Dom Hillów był stosunkowo dość niedaleko mojego więc szybkim krokiem w kilkanaście minut przeszłam na moją ulicę.

Westchnęłam zanim otworzyłam drzwi od mojego domu. Rodzice jeszcze spali, więc po cichu weszłam na górę, a Victoria miała lekcje na późniejszą godzinę, dlatego nie jechała dzisiaj ze mną.Spojrzałam w lusterko i przeczesałam moje włosy. Dzisiaj był poniedziałek więc byłam zmuszona aby pójść do szkoły.

Ubrałam mój mundurek, który wcześniej wyciągnęłam z szafy. Zmyłam resztki wczorajszego makijażu i nałożyłam nowy. Dopakowałam kilka książek i zeszłam po schodach.

Niestety zobaczyłam w salonie matkę i ojca, którzy razem szykowali się do biura. Kobieta posłała mi pogardliwe spojrzenie.

-Co ty sobie wyobrażasz? Myślisz, że jesteś taka dorosła, że nie odpowiadasz na nasze wiadomości?!-wrzasnęła.

Jakby interesowało cię co czuję i gdzie byłam

-Koniec tego, koniec tego jak traktujesz nas, swoich własnych rodziców! Masz szlaban i nie wciskaj nam kitu, że robisz projekt. Dowiemy się gdzie chodziłaś przez ten cały czas.- wyszli pozostawiając mnie w salonie.

Wytarłam łzę, która dostała się na mój policzek i westchnęłam. Nienawidziłam tego domu po prostu całym swoim sercem, gdyby nie Vic pewnie uciekłabym od nich, ale wiedziałam, że na ten moment nie mogę jej zostawić. Nie teraz.