ក្តីស្នេហ៍ជានិរន្តិ៍

ក្តីស្នេហ៍ជានិរន្ត៍ ភាគទី២៨

ក្តីស្នេហ៍ជានិរន្ត៍
            ភាគទី២៨
«អត់មានទេ?» ពេលលឺបែបនេះហើយក្នុងចិត្តគេហាក់រំភើបដោយមិនដឹងខ្លួនតែទឹកមុខវិញនៅតែរក្សាមុខស្មើរដដែល ។
«ផូស»
«អ្ហាយ» មនុស្សពីរនាក់ដែលកំពុងតែដើរចូលមកខាងក្នុងជាមួយគ្នាដោយម្នាក់ៗរវល់តែចុចទូរស័ព្ទទាំងពីរនាក់ពេលដើរចូលដល់មុខទ្វរក៏បុកគ្នារហូតដល់ដួល។
«អេ...នេះដើរយ៉ាងម៉េច?» មនុស្សស្រីដែលមានវ័យប្រហាក់ប្រហែលនឹងរ៉ូសដែលព្យាយាមក្រោកឡើងទាំងខឹងហើយមិនទាន់បានមើលមុខមនុស្សដែលកំពុងតែប្រញាប់ប្រញាល់ក្រោកឡើង។
«អ្ហឹក» ពេលនោះគេក៏បែរមុខមកមើលមុខរាងស្តើងដែលកំពុងតែញែតៗដាក់គេ។
«នែ!!នាងល្អិតនាងមកបុកខ្ញុំមុនណា នេះសុំទោសមួយមាត់គ្មាន»
«នែ!!ខ្ញុំមិនមែនក្មេងទេណា»
«នៅថាមិនមែនក្មេងទៀត ខឹងខុសទំនងទាំងដែលខ្លួនក៏រួមចំណែកខុសដែរសោះ»
«ខុសត្រង់ណា?»
«នាងក៏រវល់ចុចទូរស័ព្ទខ្ញុំក៏រវល់ចុចទូរស័ព្ទ» នាងមិនមាត់ឡើយគឺថានាងប្រុងនឹងដើរចេញប៉ុន្តែរាងខ្ពស់បានរហ័សចាប់ដៃនាងជាប់នឹងទាញនាងមកវិញ។
«ចង់ទៅណា!!និយាយគ្នាអោយដឹងរឿងសិន» ពេលដែលរាងស្តើងបែរមកមិនប្រយ័ត្នក៏ធ្វើអោយនាងក្រមុំដួលទៅលើរាងកាយរបស់គេ។
«អ្ហឹក» កាយដ៏មានមាឌល្អិតបានត្រូវបានដៃមនុស្សស្រីម្នាក់ទៀតអោបជាប់បបូរមាត់ទាំងពីរក៏ប៉ះគ្នាដល់ៗតែម្តងនាងក្រមុំក៏បើកភ្នែកធំៗចំណែកបុគ្គលិកនៅទីក៏នាំគ្នាឈរមើលពួកគេទាំងភាំងមានអ្នកខ្លះទៀតក៏បានទាញទូរស័ព្ទមកថតជាមួយនឹងស្នាមញញឹម។
«អួយ...ដូចក្នុងរឿងភាគកូរ៉េអញ្ចឹង» ចំណែករាងមាំវិញក្រោយពីបបូរមាត់ត្រូវបានប៉ះជាមួយនឹងបបូរមាត់ស្រីក្មេងទន់ៗធ្វើអោយគេហាក់មិនចង់ចប់ត្រឹមនេះសោះ។
«អួ...លែង» ពេលនោះនាងក្រមុំក៏បានរុញគេចេញហើយនាងរហ័សក្រោកយ៉ាងលឿនហើយដើរចេញទៅបាត់។
«អួយ...ចំជាសយមែន នេះនៅមិននៅមកត្រូវបាត់បង់ស្នាមថើបអោយទៅមនុស្សមិនដែរស្គាល់» ទឹកមុខឡើងក្រញូវកំពុងតែបង្ហាញនៅចំពោះមុខរបស់នាង នាងបានដើរហូតដល់បន្ទប់ដែលមានបុគ្គលិកឈរខាងមុខ។
«អ្នកនាងឈ្មោះគីម ជេននីមែនទេ?»
«ចាស៎»
«សូមអញ្ជើញខាងក្នុង»
«អរគុណ» ពេលចូលដល់ខាងក្នុងក៏ឃើញមិត្តរបស់ខ្លួនកំពុងតែអង្គុយនិយាយគ្នាមើលទៅស្ទាយដែលបង្ហាញរូបថតភូមិគ្រឹះចាស់មួយ។
«អ៎...មកហើយជេន»
«ហឹម»
«កើតអីឯងនឹងមើលទៅដូចជាមិនសប្បាយចិត្តសោះ»
«អត់មានអីទេ»
«សួស្តីអ្នកនាងលីសា»
«ចាស៎!!សួស្តី» កុំឆ្ងល់ម៉េចបានគេងស្គាល់ឈ្មោះលីព្រោះជីស៊ូបានប្រាប់ទៅរ៉ូសរួចហើយ ហើយនាងក៏បានប្រាប់មិត្តរបស់ខ្លួនដូចគ្នា។
«ក្រាក»
«សួស្តីលីសា រ៉ូស» ជីស៊ូដែលបានចូលមកដល់ក៏និយាយរាក់ទាក់សិស្សប្អូនិងមិត្តរបស់ខ្លួនជាមួយនឹងស្នាមញញឹម ប៉ុន្តែក៏ក្រឡែកឃើញមនុស្សស្រីដែលគេទើបនឹងមានបញ្ហាជាមួយគ្នាមុននឹង។
«នេះនាង»
«នាង....» អ្នកទាំងពីរក៏បានមើលមុខគ្នានឹងចង្អុលគ្នាទៅវិញទៅមកធ្វើអោយអ្នកដែលនៅក្នុងបន្ទប់ក៏សម្លឹងមើលមុខគ្នាស្លើរ នេះពួកគេស្គាល់គ្នាមែនទេ? ម្នាក់ៗបានត្រឹមតែទុកជាចម្ងល់ព្រោះមិនទាន់បានសួរពួកគេទាំងពីរ។
«នេះឯងស្គាល់បងស៊ូមែនទេ?ជេននី»
«អឺ...គ្មានអ្វីទេ» នាងក៏ទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយចុះក្បែរមិត្តរបស់ខ្លួន។
«នេះស្គាល់គ្នាមែនទេ?» លីសាក៏សួរមិត្តរបស់ខ្លួនដែលរៀបនឹងដាក់បង្គុយអង្គុយចុះក្បែរគេ។
«និយាយការងារបន្តទៀតទៅ»  លីសាក៏បន្តចុចរូបភាពនៅលើស្លាយអោយអ្នកទាំងអស់គ្នាមើល។
«ភូមិគ្រឹះមួយនេះមើលទៅប្រហែលជាមានអាយុកាលច្រើនឆ្នាំហើយ» ពេលលឺបែបនេះហើយលីក៏មើលមុខរបស់រ៉ូសព្រោះថាបន្តិចទៀតគេនឹងប្រាប់នាងមិនខាន។
«វាមានអាយុកាលយូរហើយ តាំងពីជំនាន់ជីទូតរបស់ខ្ញុំ»
«មើលទៅបរិយាកាសជុំវិញនោះក៏ស្រស់ស្រាយដែរ គឺបែបធម្មជាតិពិតៗ ព្រោះថាភ្ញៀវភាគច្រើនចូលចិត្តកន្លែងដែលស្ងប់ស្ងាត់និងធម្មជាតិដែលមានព្រៃឈើអីបែបនេះទៀត»
«បែបនេះហើយទើបខ្ញុំចង់បើកដំណើរការកន្លែងនេះមកវិញ ណាមួយខ្ញុំពិតជាស្រឡាញ់កន្លែងមួយនេះណាស់»
«ប៉ុន្តែ...យើងមើលទៅវាគួរអោយខ្លាចទៅវិញ» ជេននីនិយាយទាំងអោបដៃរបស់មិត្ត។
«ខ្លាចអី?»
«ខ្លាចខ្មោច» នាងក៏ខ្សឹបក្បែរត្រចៀកមិត្ត
«មើលរឿងខ្មោចច្រើនពេកហើយ»
«និយាយមែនណា»
«មានអីមែនទេ?» លីសាក៏បានសួរទៅអ្នកទាំងពីរ
«អត់មានអីទេ»
«អញ្ចឹងសម្រេចថាអ្នកទាំងពីរធ្វើការជាមួយខ្ញុំហើយណា»
«ចាស៎» ពួកគេនាំនិយាយចរចាររឿងប្រាក់ក្នុងការធ្វើគម្រោងមួយនេះក៏ឃើញថានិយាយត្រូវគ្នាហើយអ្នកទាំងអស់គ្នានាំគ្នាចែកផ្លូវគ្នារៀងៗខ្លួន។  ចំណែករាងមាំវិញបានត្រឹមតែនិយាយជាមួយនឹងជីស៊ូនិងរាងស្តើងប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែមិនទាន់បាននិយាយជាមួយនឹងប៉ាម៉ាក់របស់ខ្លួនឡើយ។ ថ្ងៃបន្ទាប់គេក៏បានសម្រេចចិត្តនិយាយជាមួយនឹងប៉ាម៉ាក់របស់ខ្លួន ប៉ុន្តែគាត់ដូចជាមិនចង់អោយគេត្រឡប់ទៅកន្លែងនោះសោះគាត់បានព្យាយាមលើកហេតុផលដើម្បីបង្អាក់គម្រោងការរបស់គេ សុខចិត្តអោយគេទៅសាងសងសណ្ឋាគារថ្មីក៏បាន ប៉ុន្តែដោយសារតែការទទួចសុំរាល់ថ្ងៃរបស់គេក៏ធ្វើអោយគាត់ត្រូវសម្រេចចិត្តយល់ព្រមជាមួយនឹងគាត់។
«អូខេ បើកូនពិតជាចង់ទៅទីនោះហើយប៉ាម៉ាក់ក៏គ្មានសិទ្ធិឃាត់កូនដែរ ប៉ុន្តែកូនត្រូវតែប្រយ័ត្នជាពិសេសឃើញអ្វីដែលមិនប៉ះពាល់កុំប៉ះពាល់វាអោយសោះ ហើយមានបន្ទប់មួយដែលមានយ័ននឹងវៃឈើខ្វែងក៏កុំទៅគាស់កាយវាអោយសោះ។
«ហេតុអ្វី?»
«ហឹម» គាត់ក៏បានត្រឹមតែដកដង្ហើមធំ
«នៅទីនោះគឺពោរពេញទៅដោយរឿងមិនល្អជាច្រើន វិញ្ញណាខ្លះក៏នៅជាប់វិលវល់នៅទីនោះ»
«វាប្រហែលជាគ្មានអីទេ សម័យនេះហើយប៉ាប្រហែលជាលែងមានហើយ»
«បើមិនជឿក៏កុំប្រមាថ»
«ចាស៎...ម៉ាក់» ក្រោយពីទទួលបានការអនុញ្ញាតពីប៉ាម៉ាក់ហើយគេក៏សម្រេចចិត្តណាត់ជួបជាមួយនឹងរ៉ូសព្រមជាមួយនិងជេនដើម្បីទៅភូមិគ្រឹះរបស់គេ។ គេក៏បានឈាងទៅទទួលរាងស្តើងនៅឯខន់ដូររបស់នាង។
«ងឺត» សំឡេងហ្វ្រាំងឡានក៏បានបន្លឺឡើងនៅពេលដែលឡានរបស់គេបានចាប់ហ្វ្រាំងឈប់នៅមុខគេ។ ចំណែករ៉ូសវិញក៏បានត្រៀមខ្លួនចាំលីសាជាស្រេច ថ្ងៃនេះនាងតែងខ្លួនបែបធម្មតាទេប៉ុន្តែមើលទៅគឺស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់រហូតដល់ធ្វើអោយអ្នកដែលមកទទួលនេះមើលនាងពីក្នុងរថយន្តយ៉ាងយូរតែក៏ប្រញាប់ទាញស្មារតីមកវិញពេលដែលរាងស្តើងបានបើកទ្វារឡានចូល។
«មកអង្គុយខាងមុខមក នេះទុកខ្ញុំជាអ្នកបើកឡានមែនទេ?» ពេលលឺបែបនេះហើយក៏បានសម្លក់គេហើយបិតទ្វារក្រោយហើយដើរទៅខាងមុខវិញ។
«នៅតែម្នាក់ឯងទេ?»
«នៅតែម្នាក់ឯងទេ»
«មិនមែននៅជាមួយនឹងមិត្តភក្តិរបស់នាងទេ?»
«អ៎..ជេននៅផ្ទះរបស់នាងណាមួយខ្ញុំមករៀននៅទីនេះឆ្ងាយពីផ្ទះ»
«នេះមិនមែនជាអ្នកនៅទីនេះទេ?»
«អត់ទេ មកពីខេត្តតើ»
«ហឹម» នៅតាមផ្លូវលីសាតែងតែនាំនាងនិយាយរហូតព្រោះពួកគត្រូវចូលទៅយកជេននីមួយទៀត។
«ហើយរៀនចប់គិតចង់គិតធ្វើការនៅទីនេះ ឬក៏ត្រឡប់ទៅខេត្តវិញ»
«ក៏នៅធ្វើការទីនេះហើយ» ពេលដែលរាងស្តើងកំពុងតែមើលទៅទេសភាពនៅតាមចិញ្ជើមថ្នល់រាងមាំក៏បានតាមសម្លឹងមើលមុខរបស់នាងដោយអារម្មណ៍ស្ងប់ស្ងាត់បំផុត មើលយូរទៅគេក៏ញញឹមដោយមិនដឹងខ្លួន។
«ដល់ហើយ បិតចូលផ្លូវខាងមុខនោះទៅ» ពេលលឺបែបនេះហើយគេភ្ញាក់សម្លឹងមើលមកផ្លូវវិញយ៉ាងលឿន ព្រោះតែរវល់មើលសម្រស់នាង ។ ពេលមកដល់ក៏ឃើញថាជេនកំពុងតែរងចាំគេនៅមុខផ្ទះស្រេចហើយអ្នកទាំងបីបន្តដំណើរទៅភូមគ្រឹះនោះជាមួយគ្នា។
«សិស្សច្បងឯងមិនមកទេ?»
«គាត់ទៅតាមក្រោយ»
«បើមិនទៅប្រហែលជាល្អ»
«ស្អីឯង នេះដូចជាមានរឿងអីជាមួយគ្នាអញ្ចឹង»
«បានហើយ.....បានហើយគ្មានអីទេ?» ពេលនោះរ៉ូសក៏បានទាញទូរស័ព្ទមកអូសមើលស្រាប់តែឃើញវីឌីអូមួយដែលបានបង្ហោះនៅក្នុងហ្វេសប៊ុកហើយនាងបានមើលមួយសន្ទុះហើយក៏ក្រឡែកទៅមើលជេននី។
«អ៎....មូលហេតុនេះទេ?» រាងស្តើងបានត្រឹមតែញញឹមហើយមើលមុខរបស់មិត្តខ្លួន។
«ថីឯងមើលមុខយើងហើយសើច»
«ចាំនិយាយគ្នាពេលក្រោយ» មិនយូរប៉ុន្មានពួកគេក៏ធ្វើដំណើរដល់ទីតាំងនោះ ពួកគេទាំងបីបានឈរនៅមុខក្លោងទ្វារដែលត្រូវជិះចូលទៅខាងក្នុងប្រមាណ៥០ម៉ែត្រទៀត។ មិនយូរប៉ុន្មានជីស៊ូក៏បានមកដល់ដូចគ្នាទើបពួកគេដើរចូលទៅខាងក្នុង ។ 
«ឃស់..ឃស់» គ្រាន់តែចូលទៅដល់ខាងក្នុងភូមិគ្រឹះជាមួយគ្នា ។
«អួយ....មកដើរតាមខ្ញុំធ្វើអី?» ជេននីក៏ស្រែកប្រាប់ទៅជីស៊ូនៅពេលដែលគេបានដើរពីក្រោយនាង ចំណែករ៉ូសនាងក៏ដើរចូលទៅខាងក្រោយផ្ទះដោយមានលីសាបានដើរតាមពីក្រោយដូចគ្នា។
«ខ្ញុំមិនបានដើរតាមទេ» នាងក៏មិនខ្វល់ដែរប្រឹងដើរបន្តទៅមុខទៀត។ ក្រឡែកមើលរ៉ូសឯនេះវិញនាងក៏បានដើរមើលទាំងជញ្ជាំង ទាំងការរៀបចំកាលពីមុខទាំងអស់។
«តុកែ»
«អាយ» ពេលនោះស្រាប់តែមានតុកែមួយបានធ្លាក់ចុះមកធ្វើអោយនាងភ្ញាក់ព្រឺតស្ទើរតែដួលទៅក្រោយហើយតែលីសាដែលបានដើរពីក្រោយនាងបានរហ័សជួយទ្រនាងជាប់។ ដៃទាំងគូរបស់គេក៏បានត្រកងចង្កេះនាងជាប់កែវភ្នែកទាំងពីរក៏ស្រាប់តែប្រទាក់គ្នាហើយសម្លឹងមើលគ្នាយ៉ាងយូរ បេះដូងហាក់មានចលនាខុសពីធម្មតាម្នាក់ៗហាក់ដូចជាមិនចង់ឃ្លាតក្លាយពីគ្នាសោះ នៅពេលនេះរាងខ្ពស់បានឃើញពីមុខមាត់ដ៏កាន់តែស្រស់ស្អាតរបស់នាងហើយ គេក៏ស្រាប់តែអោនចុះតិចៗទៅរកថ្ពាល់នាងស្ទើរតែជិតដល់ទៅហើយ។
«នែ...ផ្លូវប៉ុណ្ណាប៉ុណ្ណីដើរមកបញ្ជ្រៀតជាមួយខ្ញុំអញ្ចឹង» ពេលលឺសំឡេងរបស់ជេននិងជីស៊ូប្រកែកភ្នែកអ្នកទាំងពីររុញគ្នាចេញយ៉ាងលឿន។