SESSİZ AŞKIN ÇIĞLIĞI

KANADI KIRIK KUŞ

Bazı anlar vardır ki ne yaparsan yap içinden o duyguyu atamazsın. Kaçsan da, kalsan da hep seninle beraber olur bu hisler.
Korku neye denir ?
Çaresizlik peki ?
Bu yaşıma kadar yaşadığım en çaresiz, en korkmuş anım olabilirdi bu.
Tanımadığım bir numaradan gelen bu mesajın hayatımı ne denli etkileyeceğini kestiremiyorum.
Beynim vücudumu terk etmiş gibiydi, düşünme yetimi kullanamıyordum.
Ellerim titremeye, alnımdan soğuk soğuk terler geldiğini anımsıyorum.
Etrafımdakiler bir şey diyor ama ben onları bir uğultu olarak algılayabiliyorum, hiçbir şey net değil. Gözlerime koca bir sis inmişçesine buğulu görüyordum.
Ellerimi yumruk yapmış, soluklanmaya çalışıyordum.
Derin karşımda elinde ki yarısı dökülmüş bir bardak suyu bana uzatırken onunda ellerinin titrediğini fark ettim.
Mesajı görmüş olmalı dedi iç sesim sesim.

Bilinmeyen numara : Çok vaktin yok eğer dediklerimi yaparsan bu görüntüler benimle ebediyete kadar kalır. Yok ben senin dediklerini yapmam diyorsan da başta Demir olmak üzere tüm mahalleye bunları göstermekten çekinmem. Ailen de buna dahil.

Siz : Ne istiyorsun benden ? Kimsin sen ?

Bilinmeyen numara : Yazgı kuş, benim kim olduğumdan daha önemli işlerin var. Demir'den uzak durmak gibi mesela.

Herhangi bir şey yazamadım. Ellerimin titremesinin geçmesini bekliyordum, titrek nefeslerim boğazımı yırtıyor gibiydi. Sakin olmalıydım, olamıyorum.

Derin'in kısılan yeşil gözleri, keder doluydu. '' Yapmak zorunda değilsin, abime anlatabiliriz. O mutlaka bir yol bulur, ondan uzak durmak zorunda değilsin. Sen de abime karşı bir şeyler hissediyorken yapma bunu. Sebepsiz hasret koyma aranıza.'' Sesinde bir gram dahi samimiyetsizlik yoktu. Yeşil gözleri, alacağı umutlu bir cevabın peşindeydi.

Olumsuzca kafamı iki yana salladım. ''Olmaz, yapamam. Derin mesele sadece abin ve ben değilim farkında mısın ? Bütün mahallede, ailemden söz ediyor. '' Sakin kalmak adıma derin derin nefesler alıyordum, ''tamam, abinle bazı şeyler eskisi gibi değil. Bunun farkındayım ama bu sadece birkaç günlük bir şey, kafam bile karışıktı benim. Yapamam, uzak durmam gerekiyorsa dururum Derin.'' Gözlerime biriken yaşları elimin tersiyle itekledim.

Yaman dakikalar sonunda ilk kez konuştu. '' Kimse seni bir şeye zorlayamaz, bir çözüm bulacağız. Mutlaka bir yolu vardır, denemeden pes mi edeceksin ? '' Histerik bir kahkaha koptu dudaklarımdan.

''Arkadaşlar siz durumun farkında değilsiniz sanırım. Ben orada evli bir adamın metresi gibi duruyorum. Böyle göründüğü için kimi suçlayabiliriz ki ? Biz olsak bizde böyle düşünmez miyiz ? '' Öfkeli sesi, ikisini de korkutmuştu.

''Ya ben babama nasıl anlatabilirim bunu ? Benim onun yanında olmamam, bana sarılmasına izin vermemem lazımdı. Aptal kafam, aptal.'' Derin bir nefes aldım, '' Ben bunu babama, mahalleye, ona kimseye anlatamam, açıklayamam.'' Ellerim masanın üzerinde ki rakı bardağını buldu. Usulca götürdüm dudaklarıma aynı yavaşlıkla bir de sigara aldım, bu sakinliğim arkadaşlarımı ürkütmüş gibiydi.

''Kim olduğunu buluruz.'' Diye hevesle atıldı Derin. Dakikalardır düşünüp, bu fikri sunmuştu.

''Biz onu bulana kadar da kaç kişiye gösterir kim bilir. Hem bulmuş olsak bile kopyası olmadığını nereden bileceğiz ki ?'' Küçük vücudu duyduklarıyla çökmüştü.

''Abim sana çok değer veriyor, onu böylece çıkaramazsın hayatından. Yıllarca sadece seni görerek bile acı çekti o, sebepsiz duvarları hak etmiyor.'' Haklıydı belki ama benim de kendi içimde düşündüğüm, tarttığım şeyler vardı.