SESSİZ AŞKIN ÇIĞLIĞI

FELFENA

  Şok dalgası beni ele geçirmişti bile, duyduğum sesle donakaldım. Annem kapının ardından bana sesleniyordu oysa ben beynimi kullanmayı unuttum. Odanın içinde volta atarken annem odaya girmeye çalışmasın diye içimden bildiğim tüm duaları sıralıyordum, Demir ise o kadar rahattı ki, uzandığı yataktan sadece doğrulmayı seçmişti. Kolundan tutarak balkonuma doğru çekiştirdim, ''ya ben görünürüm buradan, başka yere sakla beni.'' Fısıltıyla konuşuyordu, tuttuğum eline bakarken.

''Ya Demir saklan işte, eğil bir şey yap. '' Fısıltıyla konuşuyorduk ama her an annem duyacak diye endişe içindeydim, bu felaket olurdu !

''Kızım, iyi misin ? Geliyorum bak,'' Hay aksi ya.

''Bir saniye anne giyiniyorum ya,'' sitemle konuşmam aslında sadece kendimeydi.

''Aşkım bak ben buraya yatsam bile annen görür, '' aşkım mı ? Ay tansiyonum düşüyor.

''Aşkım falan deme, affetmedim seni. Yat şimdi şuraya.''  Elimi elinin üzerinden çekerek onu balkonun odadan görünmeyen kısmına ittirdim, aşkım diyor bir de iyice ayarlarımı bozmak istercesine.

''Kızım ne yapıyorsun ya, kendi kendine mi konuşuyorsun sen ayrıca ? Fısır fısır bir senin sesini duydum, ay neyse her zaman ki deliliklerinden işte.'' ANNNE!

''Ben sana esasen farklı bir şey diyecektim, Hamiyet teyzenler var ya sen küçükken çok görüşürdük, hatırladın mı ? '' Bu sorunun altından bir şey çıkacak ama hadi bakalım.

''Evet anne hatırlıyorum, ne olmuş Hamiyet teyzeye ? '' Aklım balkonda kalan Demir de olduğu için sık sık o gözüküyor mu diye balkona bakıyordum, annemin bir an önce çıkması gerekiyor.

''İşte onun bir yeğeni varmış, doktor. Bir görüşseniz diyoruz biz, hem yarın akşam Ankara'ya geleceklermiş. Bize çağırmazsak çok ayıp olur hem sen de o arada o çocukla görüşürsün, olmaz mı annem ? '' Annem bana kedi gibi bakıyordu, balkonda bizi duyan Demir'den habersiz ne de hevesli anlatıyorsun be annem ?

''Anne ben istemiyorum görüşmeyi falan, benim için geleceklerse söyle hiç gelmesinler. '' Annem üzülüyordu gözlerinde ki hayal kırıklığını görebiliyordum.

''Anneciğim, sadece senin için gelmeyecekler zaten. Biz o arada siz de tanışın istedik sadece.'' Oflayarak balkona doğru yürüdüm, Demir yere uzanmış uzun bacaklarını kendine doğru çekmişti. Bu hali ne kadar komik olsa bile, yüzünü gördüğümde gülemedim. O kadar öfkeliydi ki, az sonra annemin karşısına çıkabilirdi. 

''Anne istemiyorum, lütfen zorlama.''  Annem oflayarak ayağa kalktı, şükür gidiyor galiba.

''Sen yine de biraz daha düşün, nasibin nereden geleceği belli olmaz kuzum.'' 

ANNE BENİM NASİBİM ŞU AN BURADA ZATEN.

Annem odadan çıkınca rahat bir nefes verdim, çok şükür yakalanmadık.  Demir saklandığı yerden hızla çıkarak yanıma geldi, öfkesi bir gram azalmamıştı.

''Kim bu Hamiyet ve siktiğimin yeğeni senden ne istiyor ? '' Sesini yükseltmemek için dişlerinin arasından konuşuyordu.

''Duydun zaten istemediğimi söyledim,'' diyerek oldukça sakin konuştum.

''Yine de gelecekler ama değil mi ? '' Sert sesini kontrol edemediği çok belliydi.

''Biraz sessiz olur musun lütfen ? Ayrıca ne diyebilirim gelen misafire, gelmeyin mi diyeceğim ? '' Ben konuştukça yumruğunu sıkıyor, sabır dileniyordu.