Chapter 1

1.3K 75 7
                                    

(Unicode)

အဝေးပြေးလမ်းမတစ်ခုပေါ်မှာ ကားတစ်စီးပြေးနေသည်။ ဘေးဘက်ဝန်းကျင်နှစ်ခုလုံးမှာ အုံ့ဆိုင်းလှတဲ့တောအုပ်တွေဝန်းရံထားပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် မှောင်ရိပ်ခိုသည်။

"ပျော်ပွဲစားထွက်လာရတာပျော်ရဲ့လားသားတို့"

ကားပေါ်မှာဖွင့်ထားတဲ့မြူးကြွတဲ့သီချင်းသံကိုထိုးဖောက်ကာ ကားနောက်ခန်းကသားတွေကို မိခင်ကမေးလိုက်သည်။ ထိုသီချင်းသံအတိုင်း စီးချက်လိုက်နေတဲ့သားကြီးက ပြုံးလျက်ခေါင်းညိမ့်ကာတုံ့ပြန်သည်။

"သားငယ်ရော..."

သားငယ်ဆိုသူဟာ ဝတ်ထားတဲ့ဟူဒီကို လက်ဖမိုးအုပ်အောင်ထိဆွဲချနေရင်း အဖြေပြန်မပေးနိုင်သေးဘဲ မိခင်ကိုငေးကြည့်နေသည်။

"ဖြေလိုက်လေညီလေးရဲ့"

သားကြီးက သားငယ်ရဲ့ပေါင်ကို အသာထိကိုင်ဟန်နဲ့ ပေါင်အတွင်းသားကို လက်မနဲ့နာကျင်အောင် တင်းတင်းထိုးကာ သားငယ်ရင်မဆိုင်ရဲသောမျက်ဝန်းများဖြင့်ကြည့်သည်။ သူတို့ကိုကြည့်နေတဲ့မိခင်ဟာ အပြုအမူတွေကို သတိမထားမိပေ။

"ဟုတ် ဟုတ် ပျော်ပါတယ်"

ညှင်းပျော့သောအသံလေးဖြင့် ဖြေလိုက်မှသာ မိခင်ဖြစ်သူက အရှေ့ပြန်လှည့်သွားပြီး သားကြီးကလည်း တစ်ဖက်ပြန်လှည့်သွားသည်။ သားငယ်ဟာ တုန်ရီစပြုနေတဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဟူဒီနဲ့အတင်းအုပ်ကွယ်ကာ ကြောက်ရွံ့မှုကို ဖုံးဖိသည်။

ဒီခရီးကိုသူကြောက်သည်။ ခရီးထွက်တိုင်း ကိုကြီးနဲ့နီးနီးကပ်ကပ်နေရသည်။ မိဘတွေက "ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်သွားကြ" ဟု ဆိုတတ်ပြီး တစ်နေရာကို လွှတ်လိုက်တိုင်း ကြောက်လန့်အားကြီးရတဲ့အထိ ကိုကြီးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်းရှိရမှာစိုးထိတ်သည်။

"ရောက်ပြီ"

တောစပ်လေးတစ်ခုက သစ်လုံးဘန်ဂလိုတွေရှိတဲ့ သဘာဝအပန်းဖြေစခန်းတစ်ခုကို ရောက်လာကြသည်။ ရောက်ရောက်ချင်း မိုးစက်တွေဖြိုးဖြိုးဖြောက်ဖြောက်ကျနေသေးသည်။ ခုနကအထိ ဒီနေရာမှာ မိုးကြီးထားပုံပေါက်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ဟာစိုရွဲနေ၏။

Darling DearestWhere stories live. Discover now