Darling Dearest

Chapter 24

(Unicode)

Air-Con ဆီမှ အေးစိမ့်သောလေသည် အခန်းတစ်ဝိုက် လွှမ်းခြုံပျံ့လွင့်နေသည်။ ဆောင်းရာသီရောက်နေပေမယ့် ဆောင်းမမြည်သောရာသီဥတုကြောင့် Air-Con ရဲ့အကူအညီမပါဘဲ နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်ပျော်ဖို့ ဟန်နွေးအတွက် ခက်ခဲသည်။

ဟန်နွေးဟာ ခါးတစ်ဝက်စာအရွယ်ရှိတဲ့ကျွန်းကုတင်ကြီးပေါ်မှ တံတောင်ခန့်မြင့်တဲ့မွေ့ယာထူထူပေါ်တွင် သိုးမွေးစောင်ကိုခြုံကာ အိပ်မောကျနေသည်။ ဖြူဝင်းသန့်ရှင်းနေတဲ့လိုက်ကာရှည်ကြီးများက တောက်ပြောင်နေသောမှန်ပြတင်းချပ်များကို လုံခြုံအောင်ကာကွယ်ပေးထားသောကြောင့် ပြင်ပမှနေအလင်းရောင်ဟာ အခန်းတွင်းသို့မဝင်။ အရာရာဟာ ပကတိဆိတ်ငြိမ်စွာဖြင့် ဖြစ်တည်နေသည်။ ဟန်နွေးရဲ့ အင့်ခနဲညီးတွားပြီး နိုးထမလာခင်အထိ...။

အိပ်ယာပေါ်ငုတ်တုပ်ထထိုင်ကာ တစ်ချက်လောက် သမ်းဝေနေသေးသည်။ ပြီးနောက် မျက်နှာပေါ်ကျနေတဲ့ဆံပင်ရှည်တွေကို နောက်သို့လှန်တင်ကာ အညောင်းအညာဆန့်သည်။ စောင်ဖယ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဟန်နွေးဆင်းတော့ အိမ်စီးအဖြူရောင်ကွင်းထိုးဖိနပ်ကိုစီး၍ ဖုန်တစ်စက်မရှိဘဲ ဝင်းသန့်နေတဲ့ကိုရီးယားပါကေးပြားတွေပေါ် နင်းလျှောက်သွားသည်။

ဟန်နွေးရဲ့အခန်းမှာ ကိုယ်ပိုင်ဝရန်တာလေးရှိသည်။ တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ အပင်တွေစုံစုံလင်လင်စိုက်ထားတဲ့ ဝရန်တာလေးကဆီးကြိုသည်။ တစ်ယောက်ထိုင်ခုံနဲ့ စားပွဲဝိုင်းပုလေးဟာလည်း ဝရန်တာထောင့်မှာ ပုံရုံ့စွာတည်ရှိသည်။ ဝရန်တာမှာနေရင်း ဟန်နွေး လေရှူလိုက်၏။

ဟန်နွေးနေတဲ့နေရာဟာ တစ်ချိန်က ဝင်ဒါမီယာလို့နာမည်ကြီးတဲ့ ရန်ကင်းမြို့က သံလွင်လမ်းပေါ်တွင်ဖြစ်သည်။ ထိုလမ်းဟာ ရန်ကုန်မြို့ပြရဲ့အထင်ကရသူဌေးတွေသာနေတဲ့နေရာဖြစ်ပြီး ကြီးကျယ်ခမ်းနားသည်။ အနိမ့်အမြင့်ရှိတဲ့သံလွင်လမ်းနဲ့ သူ့ရဲ့လမ်းချိုးတွေမှာတည်ဆောက်ထားတဲ့အိမ်တွေဟာ နန်းတော်တမျှထည်ဝါပြီး လူကုံထံသက်သက် နေထိုင်ကြတဲ့နေရာလည်းဖြစ်သည်။

ဒီနေရာဟာ တိတ်ဆိတ်သည်။ ငြိမ်သက်သည်။ လှပသည်။ ဂုဏ်ရှိသည်။ ဒီနေရာဟာ ဟန်နွေးမွေးဖွားကြီးပြင်းလာရာ၊ နေထိုင်ဖြတ်သန်းရာနေရာ။ ဟန်နွေးဟာ ဒီလိုနေရာရဲ့အရှင်သခင်မင်းသားလေးတစ်ပါးဖြစ်သည်။ လိုတိုင်းရပြီး တောင်းတိုင်းပြည့်သည်။ ဘဝမှာ ဖြစ်ချင်တာတွေအကုန်လုံး ဖြစ်ခွင့်ရသောလူသားတစ်ဦးအဖြစ် ထို့အပြင် ဆင်းရဲဒုက္ခဆိုတာ ဘာမှန်းသေချာမသိသောလူသားတစ်ဦးအဖြစ် မွေးဖွားလာရသည်။ ဟန်နွေးဟာ ကုသိုလ်ကံထူးသူဖြစ်ပြီး အဘက်ဘက်မှာပြည့်စုံသောလူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။