Chapter 8

317 51 18
                                    

(Unicode)

"CCTV Room ကဝန်ထမ်းကို သူတို့ရှာတွေ့သွားကြပြီ Boss"

("ဘာကွ!! မင်းကိုသေချာရှင်းပစ်ဖို့ ငါပြောထားတယ်လေ")

"ကျွန်တော်လည်းရှင်းပစ်ဖို့ နုံခိုင်ကိုခေါ်လိုက်တာ Boss...ဒါပေမယ့် သူကပိုက်ဆံပဲထပ်တောင်းနေတာ၊ သူနဲ့ဖုန်းပြောနေတဲ့အချိန်မှာပဲ သူ့ကိုမိသွားတာ Boss"

("တောက်! တော်တော်သောက်သုံးမကျတဲ့ကောင်! မင်းကိုအလုပ်လေးတစ်ခုခိုင်းတာတောင် ဖြစ်မြောက်အောင်မလုပ်နိုင်ဘူး")

"ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ် Boss"

("တော်စမ်း! အခု မင်းငါနဲ့ပြောပြီးတာနဲ့ SIM Card ကိုချိုးပစ်လိုက်တော့၊ မင်းကိုထောက်လှမ်းလို့မရအောင် ငါဆက်မလုပ်ပေးနိုင်တော့ဘူး...တစ်ခုမှတ်ထား၊ မင်းကိုဖမ်းမိလို့ ငါ့အကြောင်းထည့်ပြောတာနဲ့ မင်းမိသားစုအားလုံး အရှင်မကျန်ဘူး...")

တီ-တီ-တီ-တီ

ဖုန်းလိုင်းပြတ်တောက်သွားပြီ။ နုံခိုင်မြို့ရဲ့ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်တစ်ခုက အိုဟောင်းနေတဲ့ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးမှ လူတစ်ယောက်။ Boss လို့ သူခေါ်တဲ့ ပါဝါကြီးတဲ့သူဌေးကြီးတစ်ယောက်ရဲ့သစ္စာခံတပည့်ဟာ ပြင်သစ်ပန်းချီဆရာ Leo ကို သူ့ Boss ရဲ့ညွှန်ကြားချက်အရ ရှင်းပစ်ခဲ့ပြီးပြီ။ CCTV Room ကဝန်ထမ်းကို နှုတ်ပိတ်ဖို့စေခိုင်းတာကိုလည်း မငြင်းမဆိုကြိုးစားပေးဖို့ပြင်နေချိန်မှာ Interpol ဘက်က လက်ဦးမှုရသွားသည်။ အခု... ဒါတွေအားလုံးကို သူတစ်ယောက်တည်းခေါင်းခံရပေမည်။ ဒါဟာလည်း သူတို့လောကရဲ့တပည့်ကျင့်ဝတ်။

🥀🥀

နုံခိုင်မြို့သို့သွားရာကားလမ်းမရှိကားတစ်စီးပေါ်တွင် ဟန်နွေးဟာ ပုံတူပန်းချီဆရာနဲ့အတူ အလုပ်များလျက်ရှိသည်။ သူမြင်ခဲ့တဲ့လူက ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း သန်သန်စွမ်းစွမ်းနဲ့ ခွန်အားအတော်ကြီးတဲ့လူဖြစ်သည်။ Mask တပ်ထားတာကြောင့် နှာခေါင်း၊ ပါးစပ်နဲ့ မေးရိုးကျပုံတွေကို ဟန်နွေးမမြင်။ မျက်လုံးတွေကတော့ အတော်လေးကြောက်ဖို့ကောင်းပြီး မာထန်နေပုံပေါက်သည်။

"ကျွန်တော်ခဏနားလို့ရမလား"

"ရပါတယ်...ခဏနေမှဆက်ကြတာပေါ့"

Darling DearestWhere stories live. Discover now