Sevdalı Gelin

36.BÖLÜM

Bölüm şarkısı

Sen bana demedin mi
Mavi gözlerin gibi denizlere gidelim diye
Sen beni sevmedin mi
Aşkımızın külleri yakamaz mı bizi yine

Sözler yalan oldu bak
Geceler hergün kör bıçak
Geçmez bu ömür böyle

Gel hayalim anıları alalım kaçalım buralardan
Gel yoruldum yalanları yaşayan gururumdan
Bir ömür var bir de aşkımız yeter bu zamana
Gel baharım kaybolalım

❣️

Naze ve Berat birbirlerine hala sarılı bir şekilde ağlarken Asya da korku dolu gözlerle onları izliyordu bir elinde de yeğeninin tutuyordu yeğeninin ağlamasıyla yaşadığı şoktan çıkıp ona döndü.

"Ağlama tatlım annenin yanına götüreceğim seni"

Ablası ve eniştesinin yanına gelip usulca ablasına dokundu.

"Abla napıyorsunuz ya Ahsen ne kadar çok korktu farkındamısınız siz?"

Naze kardeşinin sesiyle kocasının kollarından ayrılıp gözlerinde ki yaşı da silerek eğilip kızıyla konuşmaya çalıştı.

"Annem korkma tamam mı birşey yok biz iyiyiz"

Berat'ta kızının ağlamasını sakinleştirmek için kucağına alıp öperek susturmaya çalıştı.

"Canım kızım sen bizim herşeyimizsin geçti bak yok birşey ağlama babam benim"

Kucağında kızıyla tekrardan karısının gözlerine bakarak konuştu.

"Naze beni kızımdan senden mahrum bırakma"

Naze düşüncesinin ne kadar yanlış olduğunu kızını görünce daha da çok anladı ne olacaksa beraber olacaktı kızına babasızlığı yaşatmayacaktı böylesine seven kocasını bırakıp gitmeyecekti.

"Bırakmayacağım"

Nazif'te sesleri duymuş apar topar yanlarına gelmişti kızıyla damadını görünce sessizce onları izledi karışsa ne diyecekti bu zamana kadar kızının üzerinde doğru düzgün hakkı bile yoktu damadının gözünde ki sahiplenişi aşkı kararlılığı gördü kızını ondan ayırıp götürmek tam bir saçmalık olurdu böylesine seven iki gencin hayatlarını mahvetmekten başka birşey olamazdı. Yanlarına gelip damadının omzuna dokunarak konuşmaya başladı.

"Berat oğlum kusuruma bakma yuvanızı benim yüzümden bozma aşamasına geldiniz ben kötü niyetle söylemedim kızımın acı çekmesini istememiştim ama bu kadar çok sevdiğini kendi gözlerimle gördüm Naze'yi alıp götüremem buradan o buraya ait bir kez daha şahit oldum biz yarın gideceğiz tek isteğim yeter ki beni affetsin"

Nazif bir kere olsun kızının tekrar gözlerine baktı affeder mi diye düşünerek ona döndü.

"Naze senin üzerinde hakkım ne kadardır bilmiyorum ama beni bu vicdanla bırakma sana bunları yaşattığım için çok üzgünüm beni affet kızım"

Naze babasının tekrar tekrar af dileyip konuşmasıyla ne diyeceğini bilemedi affettim demek zor bir kelime değildi ama ağzından çıkmıyordu işte bu zamana kadar ki babasızlığı kalbinde büyük bir boşluk oluşturmuştu belki gelmeyip arasaydı bile affederdi en azından beni unutmamış hatırlıyor derdi ama babası unutmuş yeni hayat kurmuştu.