"Naptın da mutluluktan ağlıyor?" "Bir kaç müzik aleti aldım" "Ha"
Abdullah da Kaan'ın odasına baktı sonra Yiğit'e baktı.
"Birkaç olduğuna emin misin?" "Hı hı"
Kaan Yiğit'e baktığında Yiğit'in hala bornoz ile oturduğunu ve şuan Yiğit'in kucağında olduğunu farkedince kızarmaya başladı.
"Ü-Üstünü giymedin mi daha?" "Yok" "N-Ne zaman giyeceksin?" "Yatarken"
Kaan tam kalkacaktı ki Abdullah Kaan'ın omuzlarını tuttu ve Yiğit'in kucağına daha sert oturtup kendisi Yiğit'in yanına oturdu. Kaan kızarmaya başladı Yiğit bı anlığına gözlerini yumdu.
"Napyorsun Abdu?" "Hiç abişkoo" "Y-Yiğit benim çok uykum geldi" "Evet hadi şimdi git Yiğit abi ile beraber uyu ama BERABER" "Yada Abdu abin ile yatabilirsin dimi Abdu?"
Abdullah gülmeye başladı Ramazan içeriye geldiğinde suratı asıktı.
"Noldu Ramazan?" "Yok bişey abi" "Söylesene gülüm" "E-Esra yenge--" "Ona yenge deme" "Hastalanmış" "Ramazan seni anlamıyorum, o kadın abimizin hayatını mahvetti ve sen onu hala umursuyorsun" "S-Sana söyledim ya Esra yenge masum" "Ne demek masum?" A-Abi sana anlatacaktım ama izin vermedin" "Çünkü beni ilgilendirmez" "Abi Esra seni aldatmadı, çocukları falan da yok. Bizi kandırdılar" "Nasıl yani?" "Esra'nın yerine ona benzer birini geçirmişler. Esra'yı bir kaç gün önce buldum, kanlar içindeydi şuan benim evimde ama madem umursamıyorsun ben gidiyorum abi, ona ilaç götürmem lazım"
